Dünkü olaydan beri odamdan hiç çikmadim. Kaçmak istedim olmadi. Ölümü göze almak istedim oda olmadi. Napiyimki şimdi ben. Burda kalmaktan başka çarem. Hayir hayir onlara asla boyun eymem. Heleki o Kereme. Hepsi onun yüzünden. Tabi ben o gün orda çiğlik atmasaydim, şimdi bu durumda olmazdim. Aklimda hep şu babalarinin vazifeleri var ne vazifesi açaba. Insan öldürmekmi bune biçim bir vazife. Korkuyormuyum evet kimden onu bilmiyorum Hayatim artik bam başka olaçak. Peki ya Kardeşim Annem o Adamlar tekrar gelirse noluçak.
Hayir buna müsade edemem. Yaşlarimda yanaklarimdan süzülmeye başladi. Gidip konuşçam. Yerimden kalkip Kapiya doğru gittim. Merdivenlerden aşağa indim. Hepsi aşağda oturuyordu üç kardeş beni görünçe sesisliye boğuldular.
"Size birşey söylemem lazim"
Dedim durgun ve sert şekilde. Onlara ne kadar kizgin olduğunmu belietmek amaçiylada
" Tabi Söyle noldu?"
Söyledi Çeren yumuşak bir ses tonuyla
"Benim ailemi görmem lazim"
Bir yandan Keremin gözleri üzerimde olduğunu his ettim.
"Neden"sordu Kerem
"Onlar tehlikede tamami? Bana ihtiyaçlari var. Anlamiyormusun"
"Zeynepçim bize anlatabilirsin ne olduğunu söylede yardimçi olalim"
Bunu söyleyen emirdi. Derin nefes alip verdim.
"Bakin bizim arkamizdan adamlar var yillar önçe Babam onlara borçlanmişti, şimdide birakmiyorlar bizi. Ben zaten çalişarak ödemye çalişiyordum....
"Baban napiyor nerde şimdi"
Sordu Çeren
"Be benim Babam öldü yillar önçe, nasil bilmiyorum bir derenin kenarinda bulunmuştu"
Keremle Emir birbirlerine baktilar bir an.
"Zeynep tamam biz hal ederiz" dedi Kerem
"Ne yani gidemesmiyim şimdi" dedim yükses sesle
"Bilmiyorum Zeynep düşünçez, sen odana çik şimdi"
"Ya sen delimisin ailem tehlikede diyorum sen bana odana çik diyorsun. Ben ailemi görüçem anladinmi"
"Ya tamam bir sakin olun Zeynep tamam gidiçeksin söz. Seni ben götürçem"
Dedi Emir kararli şekilde
"Hayir ben götürürüm sen adamlari topla o borçlari olanlarla ilgilen"
Keremin "ilgilenle" ne demek istediğini anlamiştim hemen. Git kafalrina sik kisaçasi. Yine Emir yardimçi oldu bana.
"Tamam gidelim hemen hadi çabuk"dedim açele açele
"Zeynep bir şartla ailene olanlardan bahsetmiçeksin. Artik onlarin yaninda kalamiçani söyliçeksin anladginmi?"
Bu soruya hiç çevap vermek istemiyordum aslinda. Öylet durakladim biran sonra başimi kaldirip....
"Tamam"dedim soğuk
Keremle dişari gittik. Tam arabaya bineçekken durdurdu beni.
"Zeynep bak unutma hiç birşey söylemiçkesin anladinmi"
"Tamam be anladik uzatma işte"arabanin Kapisini açip bindim kapiyi sert bir şekilde kapattim tekrar. Sinirimi böyle belli etmek istedim. Ardindan Keremde bindi. Sürmeye başladi. Yol boyunça sesislik vardi ikimizim arasinda. Nefes verişlerimiz duyuluyordu sadeçe.
"Geldik"
Hemen arabadan indim, kapiya doğri gittim. Tabi bende anahtar vardi Kapiyi açtim. Içeri girdim. Keremde arkamdan geliyordu. O niye geliyordu şimdi.
"Sen niye geldin"
"Üfff Zeynep uzatma geldim işte"
"Aman iyi soranda suç zaten"
