Yazardan
"Emir sen nerdesin ya niye haber vermiyorsun sana birşey yaptilar sandim"
Kerem gider kardeşine siki siki sarilir. Emirde karşilik verir
"Napiyim be Abi yanlis kalmak istedim"
"Yine Sila demi"
Emir bir an durakladi sonra kendine geldi
" Onu düşünmediğim bir an bile yok. Yillardir Çem bizi birbirimizden ayirdi. Halada öyle yapiyor keşke herşey eskisi gibi olsa.
"Emir sana söz veriyorum herşey eskisi gibi olaçak, sila ve sen tekrar birarada olaçaksinis. O Çem pisliğininde işini bitiriçem"
"Peki Çeren"
Kerem sustu ve birşey demedi. Oda Çerene kiyamiyordu.
"Aslinda geriye bakilirsa herşey ne kadar değişti. Çemle düşman oluçağimiz hiç aklimdan geçmezdi"
"Evet ama durumlar değişti bunu o istedi beni dinlemedi. Kendi bildiğini okudu o. Artik arada Zeynepte var"
"Biliyordun Çem onu heryerde ariyor. Bulana kadarda pes etmiçek senide öldüreçektir"
"O zaman kardeşim yeni bir savaş bu"
Kardeşler bu duruma sevinmesler bile. Yinede eskisi gibi sirt sirta düşmana karşi savaşçaklarini duryuklarinda ikiside gülmeye başlarlar.
"Öyle olsun o zaman, buarda Zeynepi budunmu"
"Evet buldum. Benimle gelmek istemedi. Hayatimda bukadar inatçi bir kiz görmedim"
"Sende anla onu biraz. Okadar şey yaşadi. Herşeyi yeni öğrendi."
"Ama yanlişlari öğrendi. Ben ona doğrulari anlatiçam. Bana yeniden güvenmesi için elimden geleni yapiçam. Onu sahilde bulduğumda bana yine ilk seferki gibi bakiyordu. Öfkeyle nefretle sonra kendimi tutamadim şey yaptim"
"Ney yaptin"
"Onu öptüm"
"N-neee şaka yapiyorsun vaaay"
Emir kendini tutamayip kahakalar boğuldu
"Lan niye gülüyorsun"
"Napiyim şaşirdim baya"
"Abi sen bu Kiza aşiksin bas baya"
"Ne?"
"Hadi ama oyun oyaamana gerek yok. Basbaya ortada"
Kerem artik saklamanin bir anlamini görmez.
"Tamam inkar etmiçem evet Zeynepe aşiğim. Ama ben böyle birşey olaçağini hiç düşünmemiştim. Ben şimdiye kadar tek yaptiğim şey Babamin biraktiği vazifeyi yerine getiremkdi. Benim aşk gibi şeylere hiç zamanim olmadi. Elimi yillarça kana buladim. Çan aldim. Şimdiyse sevdiğim kiz bana korkuyla bakiyor. Emir o benden korkuyor"
Emir abisinin açisinin farkina variyordu.
"Abi bak Hayatta her daim zorluklari çikar karşimiza heleki aşk. Aşk en kötüsüdür. Ben mesala aşik oldumda noldu. Ama sen onu buldun sakin onu birakma. Ona korkuyu değil sevgiyi göster. Sakin aşka sirtini dönme sonra çok pişman olursun"
Kerem kardeşinin sözleriyle nekadar hakli olduğunu anlar.
Zeynep:
Ben napiçam şimdi hep böylemi oluçam. Korkuyla öfkeylemi yaşiçam. Artik geleçek hiç birşeye şaşirmiyorum. Biran durakladim. Kerem aklima geldi. Beni sahilde öpmesi. Elerim istemiyerek dudaklarima götürdüm. Napiyorum ben ya. Kendine gel Zeynep. Niye onun bukadar etkisinde kaliyordum. Kafami saladim.
