သူဌေးကြီးရေ... မင်းရဲ့မိန်းမက သူမရဲ့တားရော့ကတ်တွေနဲ့ ထပ်ပြီးရှိနေပြန်ပြီ

၁၂။ ကျန်းမော့ လမ်းခွဲလိုက်ပြီ

(Unicode)

"အဲဒါက ပြောရခက်တယ်... တစ်ချက်လောက်ကြည့်ဖို့ ကျွန်မကို အန်တီ့အိမ်ကို ခေါ်သွားပေးလေ... တစ္စေကို ကျွန်မ ဖယ်ရှားပေးနိုင်မယ်လို့ အာမခံပါတယ်"

သို့သော် လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးသည် ထိုစကားကို ကြားလိုက်သောအခါ ချက်ချင်း တံတွေးထွေးထုတ်လိုက်သည်။

"ထွီ! နင်က လူလိမ်တစ်ယောက်ပဲ... နင်က တကယ် စိတ်တန်ခိုးရှိတဲ့လူလို့ ငါ ထင်ခဲ့တာ"

ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီးနောက် ထိုအမျိုးသမီးသည် လက်ထဲတွင် ကုန်ပစ္စည်းများ ကိုင်ဆောင်ထားရင်း လှည့်ထွက်သွားတော့မည် ဖြစ်သည်။

ယွင်ချင်းသည် လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးအား ဆွဲဆောင်ချင်သေးသော်လည်း စကားတစ်ခွန်းကိုသာ ပြောနိုင်ခဲ့သည်။

"ကျွန်မက အဲဒီအဆောက်အဦမှာနေတာ... တကယ်လို့ အန်တီ မဖြေရှင်းနိုင်တော့ဘူးဆိုရင် ကျွန်မကို လာရှာလို့ရတယ်"

ယွင်ချင်း၏ လက်ညှိုးညွှန်ရာနောက်သို့လိုက်၍ လူလတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးသည် လမ်းနှစ်လမ်းအကွာအဝေးတွင် အဆောက်အဦတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမသည် ချက်ချင်းဆိုသလို သူမ၏မျက်လုံးများကို လှိမ့်လိုက်ပြီး ကျိန်ဆဲရင်း ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။

"ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဘာကောင်းတာကိုမှ မသင်ယူဘူး... လူတွေကို ဘယ်လိုအရူးလုပ်ရမလဲဆိုတာပဲ သင်နေတယ်..."

ယွင်ချင်း ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် အိမ်ကိုသာ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ရဲစခန်းသည် အိမ်နှင့်ဝေးခြင်းမရှိသောကြောင့် လမ်း မြန်မြန်လျှောက်ရန်သာ လိုအပ်သည်။

ထိုအချိန်တွင် သူမ၏ဖုန်း တုန်ခါလာခဲ့သည်။ ၎င်းသည် သူမ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျန်းမော့ထံမှ စာတိုတစ်စောင်ဖြစ်သည်။

မနေ့ညက သူမ ထွက်လာသည့်အချိန်တည်းက သူမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အဆက်အသွယ်မပြတ်သေးတာ ဖြစ်သည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရန်အတွက် ကျန်းမော့သည် အချိန်ပို၍လိုအပ်မည်ဟု သူမ ထင်ထားခဲ့သော်လည်း ယနေ့မနက်တွင် မထင်မှတ်ထားစွာဖြင့် သူမ စာတိုတစ်စောင် ပေးပို့ခဲ့သည်။