Behind Sabrina's Death

Chapter 10: Nightmare

RAINE'S POV:

Inikot ko ang paningin ko para hanapin ang tunog na 'yon, pero wala akong Chiro na nakikita. Pero agad kong nahanap ang cellphone na tumutunog. Galing 'yon sa lalaking malapit lang sa banda sa mesa ko. Nalaglag ko ang cellphone ko ng mapansin ko ang lalaking 'yon. Ang lalaking parating nakasuot ng itim na jacket. Faizal, ikaw ba talaga yan? O sino ka ba talaga?

Napako nalang ang tingin ko sa lalaking may hawak ng cellphone ni Chiro. Ilang sandali lang ay pinatay niya ang tawag habang diretso lang ang tingin niya sa akin. Sino ka ba talaga?

Dahil sa takot ay tumayo ako habang tarantang-taranta na umaalis sa kinauupuan ko. Wala na masyadong tao dito dahil kanina pa nagsilabasan ng ilan. Habang dahan-dahang lumalayo ay tutok parin ang titig ko sa lalaki. Natatakot ako na baka kung ano ang gawin niya sa akin. Kung ano man talaga ang balak niya sa akin.

Bago pa ako masaktan ng lalaking 'to, I'll better to leave this supermarket. Babalakin ko na sanang tumalikod at tatakbo ng mabunggo ko ang isang lalaki.

"Ouch!" Daing nito.

"S-sorry." I apologize. Pinagpagan o ang ang t-shirt nito na para namang may dumi akong naitapon.

"No it's okey," sabi nito at inalis ang kamay ko. "Ikaw ba, are you okey? You look pale, parang takot ka?" Tanong nito.

Hindi ko alam kung sasagutin ko ang tanong niya. Lumingon ako doon sa lalaki kanina pero laking gulat ko ng wala na ang lalaking 'yon. Andun lang siya kanina, hindi ko napansin na umalis siya. O baka umalis siya ng patakbo na sana ako.

OMG! Did that man will my stalker? May koneksyon ba talaga ang lalaking 'yon sa pagkamatay ni Sabrina. Ano ba talaga ang kailangan ng lalaking 'yan sa akin at nagpapakita siya? Kailangan kung mag-ingat sa kung anong balak niya. Pati ang cellphone ni Chiro na sa kanya.

Bigla akong napatigil sa pag-iisip dahil sa sariling iniisip. Did that man will be Chiro? Kasama ko si Faizal ng pagtangkahan ako ng misteryosong lalaking 'yon. It his Chiro?

"Miss, are you okey?" Muntik ko nang makalimutan na may tao pala sa harap ko, dahilan para mabalik ako sa ulirat.

"Ah oo, okey lang ako." Sagot ko.

"Nagmamadali ka yata? Napansin ko kasi kanina na balisa ka." He asked.

Umiling ako. "Wala 'yon, may nakalimutan lang ako kaya nagmamadali na sana akong umalis." I reasoned. Ayaw kong sabihin ang totong nangyari at bakit.

"Mauna na ako, bye." Paalam ko at nagmadaling maglakad palabas.

Narinig ko pang tinatawag ako ng lalaking 'yon pero hindi ko nalang siya pinansin o nilingon man lang. Alam kong gusto lang niya malaman ang pangalan ko. Natural na yan sa mga lalaking nae-encounter ko sa kahit saan.

I won't tell my name for a stranger, lalo na ngayong pakiramdam ko ay nanganganib ang buhay ko. My god, I'm feeling insane. Nagtatakbo ako dahil kung maglalakad pa ako ay baka mahabol ako ng misteryosong lalaking 'yon. Malapit narin naman ako kaya ng makarating ako ay daig ko pa ang hinahabol ng aso sa bilis kung pagsara sa gate namin at nagmadaling pumasok. Ni hindi na ako lumingon sa kung saan sa pinanggalingan ko. Baka makita ko nalang na sinusundan na ako. But glad to say, it didn't.

Pumasok ako sa kwarto ko at isinalampak ang sarili paupo sa gilid ng kama. Kinapa ko ang cellphone ko at balak kung i check ang number na ginagamit ng lalaking 'yon kung si Chiro ba talaga ang number na 'yon. Imbes na gawin ko ang naisip ay biglang sumagi sa isip ko ang wallet ko. Kinapa ko ang mga bulsa ko at wala akong wallet na nakakapa.

Hindi kaya, nalaglag ko nung nabangga ko yung lalaki?

Kung ayun nga, hahayaan ko nalang. Wala na akong balak na bumalik doon sa ganitong oras. Babalikan ko nalang bukas at magpapasama nalang kay manong. For now, I wanted to secure my self. Kailangan kong mag-ingat.