Buda benim hayatım

11.bölüm

Selamun aleyküm zor günlerden geçiyorum o yüzden yazmak da biraz zorlandım kötü olmuş olabilir. İyi okumalar dilerim.

Afra - Yasemen

Saatler sonra

"İyisin dimi"
"Azatcım canımın içi iyiyim ben gerçekten bak bişeyim yok sakinleş artık. "

"Korktum Nehir, ben senide kaybedicem diye çok korktum. Benim sen den başka kimsem yok. Sen benim olmayan ikizim gibisin biz seninle kuzen değil de abi kardeş gibiyiz hatta ondan da öte... Bizim aramızdaki bağı farklı, sen benim için bu hayatdaki tek değerli şeysin. Ben sen olmadan yapamam. "

"Sana böyle bir korku yaşattığım için özür dilerim. Hem bence bana kızamazsın ödeşmiş olduk. Hem sen en azından benim yanımda olabildin beni gördün. Ben senin yanında olamamıştım ve sen buraya gelene dek ben seni görmemiştim."

"İki aynı şey mi? "
"Ayh yeter Azat vallahi bunaldım. Sus yanıma uzan, bana sarıl ve uyu! "
"Olmaz yanına yatamam yaralısın. "
"Yasabır! Azat beni tunahan değilde bu gidişle sen öldürecek az kaldı! "

"Lan mal mal konuşup durma geçiricem birtane"
"Oğuzlar nerede lan gelip seni başımdan alsınlar bunaldım lan! " diye Azat'a çıkıltım. Bir kaç dakika sonra kapının açılmasıyla içeri Furkan, Hakan ve Semih abim, ardından ise bütün kuzenlerim içeri giriş yaptı.

"Furkan abi hadi sizde artık eve gidin dinlenin nebiliyim duş alın kafanıza göre takılın işte bende artık yatıp uyuyayım. "

"Nehir beni delirtme kızım! Tek başına burada kalamzsın. "
"Ya abi uyuyacam işte en faz-"

"BENİM BİRTANECİK YARATIĞIM NEREDEĞĞ"
"BAĞRINA LAN VAMPİR BURDAYIZ İŞTE HASTANEDEYİM SALAK! "
"Sen neden bağırıyorsun ozaman salak"
"Kes lan sesini! Bak abiciğim yalnız değilim artık vampirim burada siz gidin hadi".
Oflayarak cevap verdi" Tamam peki gidiyoruz kapıya korumalardan Özgür ve Hasan ı koyuyorum bir delik yapmağın biz çıkdıkdan sonra da yatın uyuğun"  kafamı onu onaylar şekilde salladıkdan sonra hepsi odadan çıktı.

Onlar çıkdıkdan sonra hızla Kaan a döndüm " bula bildin mi? "
"Malesef ortak bulamadım Azat  komutanım iyi saklıyor.
" Komutanına sıçayım ben! " oflayarak başımı yastığa koydum. Gözlerimi kapatarak yaşadıklarımı düşünmeye başladım

......

1 hafta sonra.. 

"Ananı seveyim  Azat o ne lan öyle! " otuziki diş sırıtarak "kuş burnu pekmezi" dedi. Şu an kargahtaydık hastane den 4 gün önce taburcu olmultum. Asil ise 6 gün Önce tabırcu olup 4 gün önce göreve gitmiş. Bugün ise dönüyorlardı.

"Azat senin ebeni sikerim. Ben o şeyi hayatta içmem içemem! "
"O kadar emin olma güzelim her an herşey olabilir. " diyip üzerime doğru gelmeye başladı. 1 hafta önce Kaan hastaneye geldiğinde konuşmuştuk. Güya pekmezin yerini bulup onu ortalıklardan kaldırıcakdık. Ama Azat beyimiz pekmezi nereye koyduysa bulamamıştık.

"Ulan ruh hastası manyak içmek istemiyorum ben yaa! "
"Nehir içmelisin. Ya Doktor'un yazdığı  şurup ile bu pekmezi içe melisin! "
"Azat siktir git ya ben o şeyi içemem! "
"İçiceksin Nehir"
"Lan oğlum şurup dediğin ley balık yağı onu ise zaten zorla sabah içirdiniz! Pekmeze ne gerek varr!! "

Koşarak karargahın etrafında bir kaç tür attıkdan sonra göz hapsine aldığım Alp in yanına doğru koşup arkasına sakladım.