W niektórych krajach Azji Centralnej i Południowej powszechną praktyką są tzw. pogrzeby powietrzne (niebiańskie), polegające na pozostawieniu zwłok ludzkich dla drapieżnych ptaków. Po zjedzeniu ciała pozostałe kości są miażdżone siekierą, aby ułatwić sępom i orłosępom zutylizowanie całości zmarłego. W Iranie i Indiach dokonuje się takiego pogrzebu w Dachmach, czyli niskich wieżach, na których układa się zmarłych, a po zjedzeniu przez sępy ich kości spadają do położonego niżej ossuarium.
Taki sposób chowania szczątek wynikał z braku warunków do pochówku w ziemi (np. skaliste, zamarznięte gleby w Tybecie czy wierzenia religijne wśród Parsów, którzy uważali, że ciało jest nieczyste i zakopanie go w ziemi ją skazi).
