Olsun İstemezdim

17

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

"seninle gurur duyuyorum semihim." barış kollarının arasına aldı beni. bunu demesinin sebebi ikinci yarı attığım gol. evet sonunda hakettiğim yerde oynayıp kendimi kanıtladım.

barış beni sürekli öpmelerine ara verince soyunma odasında kenan ve arda ile sarıldık. arda gururlu bir anne gibi baktı bana, "hakettin semihim." gözlerim doldu. kenan da tebriklerini kendince sunuyurdu sağımda.

onları bırakıp üzerimi değiştirmek için dolabımın önüne gittim. işim bitince kaldığımız otele gitmek için ayarlanan otobüse gittim barışın arkasına takılıp.

(...)

"oğlum valla efsaneydi, nutella da anladı sonunda kimin daha iyi olduğunu." arda barışın santrafor olarak oynamasını başından beri desteklemediğinden bu dediklerini anlıyordum. "haklısın, barışta asıl yerinde oynadı ya benim için bütün taşlar yerine oturdu." bir kahkaha patlattım ardaya karşı, o da dayanamayıp güldü benimle.

"barış abiyle nasıl gidiyor." arda gülmeyi bırakıp konuştu. "çok güzel, fazla seviyoruz birbirimizi." güldüm, aynı şekilde güldü arda da. "senin adına çok sevindim, umarım hep mutlu olursunuz." arda elini kolumda gezdirdi. "umarım, ben ümitliyim." evet fazlasıyla ümitliyim, hatta en ufak bir şüphem yok. barışı fazlasıyla seviyorum, aynı şekilde onun da beni sevdiğini hem görüyor hem de hissediyorum. sonuna kadar gideceğim barışla, ona adayacağım kendimi; o da bana.

---------------------------------------------------------

bittiiii. Sonu  mutlu bitsin diye dogaclaam bir sey yaptim.bana çok şey kattı açıkçası yazımı geliştirdiğini düşünüyorum. konusuda güzeldi, umarım okutmuşumdur ve sizde sevmişsinizdir. bunu bitirdiğim için yeni bir şey yazarım, zaten yazdığım bir fic var onu da okursanız sevinirim. şu zamana kadar oy veren yorum yapan herkese çok teşekkür ederim, iyi ki varsınızzz😭😭💗🌟🌟