Promise Love สัญญารัก พิทักษ์ใจ

บท 3 คำสั่ง

ปัง ปัง ปัง เสียงกระสุนที่ออกมาจากปลายกระบอกปืน hk usp ที่ถูกนำมาออกเเบบดัดเเปลงใหม่ตัวกระบอกเป็นสีเงินหมดบวกเข้ากับมีชื่อสลักว่าเอสเทอร์อยู่ที่ลำกระบอกถูกเล็งไปที่เป้าหมาย
"เจ๋งมากลูกแม่ ไม่ได้เอามาซ้อมซะนาน ยังสุดยอดเหมือนเดิม"
"อืม ฝีมือไม่ตกเลยคุณเอสเทอร์" ครูฝึก เอ๋ยชม
"ขอบคุณคะ"
หลังจากพาลูกของเธอมาซ้อมเเล้วก็ไปต่อด้วยการยืดเส้นยืดสายนั่นคือการต่อสู้ด้วยมือเปล่า ถึงเเม้เธอจะเสียท่าโดนครูฝึกจับทุ่มพื้นเเต่เธอก็เเก้ทางได้กลับมาตีเสมอ ด้วยการฝึกซ้อมเเหละประสบการ์ณกับดวงตกลมโตสวยนั่นเวลาเธอตั้งใจปฏิบัติงานต่างทำให้เพื่อนในทีมต่างเกรงกลัวเธอ มันเหมือนเป็นดวงตาเเห่งซาตานที่ไร้ความรู้สึกใดๆ
"งั้นวันนี้ พอเเค่นี้เเหละ" ครูฝึกบอกขนาดที่เพิ่งเสร็จการดวลมือกันในยกที่12
"คะงั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีคะครู" หญิงสาวกล่าวลาเเล้วเดิมเเยกออกมา
เธอเดินไปตามทางมีห้องกระจกขนาดใหญ่อยู่ห้องนึงซึ่งเป็นห้องประกอบเเหละดัดเเปลงอาวุธ เธอจะไปเยี่ยมชายคนที่มีอายุมากกว่าเธอซึ้งชอบกวนประสาทเธออยู่เรื่อย
"เอ๋ ทำไมไม่มีใครเลยน่ะ ไปไหนกันหมด"
"บู้! มาเเล้วหรอจ๊ะเพียงดาว"
"เฮ้ย ตกใจหมดเล่นอะไรเนี่ย" สาวผู้เข้ามาใหม่ตกใจหลังจากเจอพี่โบ๊ท เด็กอ้วนที่ชอบเเกล้งเธอตอนเด็กๆตอนนี้กลายเป็นหนุ่มเเว่นเนื้อหอมหุ่นน่าฝัดโดนใจสาวเล็กสาวใหญ่ เเทบยังพวงดีกรีความฉลาดเบื้องหน้าเขาคือหนุ่มวิศวะเเต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังทำงานให้กลับบริษัทพ่อของเธอในด้านการดัดเเปลงคิดค้นอาวุธใหม่รวมถึงยังศึกษาต่อเเพทย์เพือเตรียมมาประจำอยู่ในหน่วยทีมเเพทย์ของบริษัทอีกด้วย คนอะไรโคตรperfect จนน่าหมั่นไส้
"อ้าว ก็แค่ทักทายเฉยๆ ไม่เอาน่าอย่าโกรธพี่น่ะ"
"ไม่ต้องมาทำหน้าเเบ๊วดาวไม่ใจอ่อนเหมือนสาวๆของพี่หรอก"
"จ๊ะๆ คิดถึงพี่ใช่ไหมเลยมาที่นี่ มาม่ะมากอดให้หายคิดถึง" พูดจบก็กระชากตัวเธอเข้ามากอด
"ปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะ นี่จะปล่อยดีๆหรือว่า..." พูดยังไม่ทันจบประโยคชายหนุ่มก็ปล่อยเธอทันทีเพราะกลัวจะโดนอย่างคราวที่เล้ว ทั้งทีเธอก็ชินซะเเล้วกลับการกระทำของพี่ชายคนนี้ ถึงเเม้จะไม่ใช่พี่น้องกันเเต่เขาก็เป็นลูกชายของคุณป้าที่ตอนเด็กเเกล้งกันเเทบตายโตมานี่ทำมาห่วงน้องนุ่ง เเหละอีกอย่างเธอเป็นลูกคนเดียวก็เลยรักพี่ชายคนนี้มาก ถ้าพี่จันทร์ยังอยู่นะป่านนี้...หลังจากอยู่ในหวงความคิดเธอก็นึกขึ้นได้
"เอ่อ เมื่อเช้าดาวฝันถึงพี่จันทร์ด้วย"
"จริงดิ่ เเล้วเป็นไง"
"ก็ไม่ไงหรอกคะ เเต่สังหรณ์ใจว่าพี่จันทร์จะกลับมาเร็วๆนี้"
"กินมากไปป่ะ ฝันเป็นตุเป็นตะ" เขาพูดพลางเอามือขึ้นมาลูบหัวถึงไม่ได้เป็นพี่น้องกันเเท้ๆเเต่ความพูกพันธ์ทำให้เขาทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวคนนี้มาก เเล้วชายหนุ่มเองก็รู้ว่าเพียงดาวรู้สึกยังไงกับจันทร์รุ่นพี่รุ่นน้อง อายุคราวเดียวกัน
"โฮ้ พี่โบ๊ทอ่ะ" พูดเเล้วก็ทำหน้างอล อีกด้านนึงของเพียงดาวคือจะไม่ค่อยมีใครเห็นเธออ้อนหรืองอลใคร คนที่ไม่รู้จักจะหาว่าเธอหยิ่งโหดเย็นชาเป็นซาตานสาวในนามเอสเทอร์เสียมากกว่า
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงมือถือรุ่นบางเฉียบถูกหยิบขึ้นมาดูรายชื่อบนหน้าจอว่าใครโทรมา
"อ้าว คุณอาประวิทย์ โทรมา" ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนฝ่ายชายจะกดรับ
"สวัสดีครับคุณอา ครับ อยู่ครับ ได้ครับ"
"พ่อว่าไงบ้างพี่โบ๊ท"
"คุณอาเรียกให้ไปพบนะ"
"มีเรืองสำคัญอะไรรึเปล่าคะพี่"
"จะไปรู้ไหมอยู่ด้วยกันสองคนเนี่ย" พูดพร้อมทำหน้ากวนเบื้องล่าง
"ชิ งั้นหนูไปก่อนน่ะพี่โบ๊ทว่างๆเจอกัน อ่อนี่ลูกรักหนูฝากพี่เช็คมันให้หนูหน่อยเดี๋ยวหนูเข้ามาเอา"
"ห๊ะ งั้นพอดีเลยพี่ได้ของเล่นมาใหม่ เดี๋ยวจะเเต่งให้เเจ่มเเมวเลย"
"ดูเเลลูกหนูดีๆหล่ะ บายบ่ายคะ" พูดพร้อมวิ่งไปเปลี่ยนชุดเเล้วขึ้นไปหาคุณประวิทย์ ที่ห้อง
ก๊อก ก๊อก
"ขออนุญาติคะ"
"เข้ามา"
"พ่อมีอะไรให้ดาวรับใช้คะ" มาถึงก็รีบถามขอสงสัยทันที
"คือว่า พ่อจะให้หนูไปดูเเลคน คนนึง เค้าเป็นคนของเราเองเเหละลูก" คุณประวิทย์พูดกับลูกสาวพร้อมทำหน้าเครียด
"ดาวขอประวัติเค้าคราวหน่อยคะ"
"เค้าไม่ใช่คนอื่นคนไกลอะไร คุณลุงวีรวัฒน์ โทรมาบอกพ่อเมื่อเช้าให้จัดหาคนไปดูแลลูกชาย"
"ห่ะ! พ่อว่าไงนะ ลุงวีร อยากได้คนไปดูเเลพี่จันทร์"
"พูดอีกก็ถูกอีก พ่อเลยจะให้หนูเป็นคนจัดการ"
"ได้คะพ่อ สบายมาก" เพียงดาวพูดพร้อมมีความหวังอยู่ในดวงตาคู่สวย คุณประวิทย์เห็นเลยเอ่ยเตือน
"อ่อพ่อมีบางอย่างที่ปิดบังลูก คือว่าพี่จันทร์ของลูกเค้าอาจจะจำลูกได้เเค่ลางๆ เพราะว่าเค้าได้รับผลกระทบจากอุบัติทางรถยนต์ครั้งนั้นที่พรากชีวิตคุณหญิงสายบัวเเม่ของจันทร์ไป เค้าก็อยู่ในเหตุการ์ณนั้นด้วย หมอบอกว่าจันทร์พยายามจะลืมทำให้มีผลกระทบทางสมองเค้าต้องรักษาตัวอยู่4ปี ทำให้จันทร์เปลี่ยนไปเยอะ เเต่หมอบอกว่ามันก็เเค่ชั่วคราวอยู่ที่ว่าเค้าอยากจะจำไหม"
"พ่อจะบอกว่าพี่จันทร์จำหนูไม่ไดจำช่วงเวลาตอนเด็กไม่ได้ มันเกิดเมื่อคะใครเป็นคนฆ่า" เพียงดาวพยายามเก็บสีหน้าสับสนพร้อมความกลัวเอาไว้
"ก็ตั้งเเต่จันทร์เค้าย้ายไปได้ไม่นาน คุณวีรวัตน์บอกว่าจันทร์เค้าอยู่ในเหตุการ์ณ ตอนนั้น คุณวีร ไปดูงานที่บ่อน้ำมัน
คุณหญิงสายบัวกับจันทร์นั่งรถจะกลับบ้านเเล้วเกิดมีรถขับตามมาคนขับพยายามสบัดเเต่ไม่หลุดทำให้รถเสียหลักพลิกควำเเต่ ในที่เกิดเหตุคุณหญิงสายบัวกับลูกเธอรอดเเต่ไอ้รถที่ขับตามมา มันเอาปืนมายิงใส่คุณหญิงขนาดกอดลูกชายของเธอไว้ นี่เเหละเลยทำให้จันทร์เค้าเปลี่ยนไป"
"ทำไมพ่อเพิ่งมาบอกหนู" เธอมองพ่ออย่างผิดหวัง
"พ่อขอโทษลูกดาว พ่อไม่อยากให้หนูเสียใจ เเต่นี่พ่อมอบงานให้หนูไปดูพี่จันทร์เลยนะเพื่อสักวันนึงพี่เค้าอาจจำหนูก็ได้"
"งานเริ่มวันไหนคะ" เธอเริ่มกลับสู่โหมดนิ่งจดจ่อกับงาน
"อีก2อาทิตย์ข้างหน้าจันทร์เค้าจะบินมาไทย ส่วนลูกรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไงบ้าง"
"คะ หนูจะต้องดูเเลพี่จันทร์เเม้ต้องเเรกด้วยชีวิตเเละจับคนลอบทำร้ายให้ได้" ดวงตาที่มุ่งมั่นเป็นประกายก่อนจะเปรียบไปเป็นดวงตาที่เย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์
"พ่อหวังว่าลูกทั้งคู่จะปลอดภัย ขอให้โชคดี มีอะไรสงสัยถามเจ้าโบ๊ทได้ มันจะช่วยลูกเอง"
"ขอบคุณคะ"
ณ.เวลา2อาทิตย์ก่อนที่พี่จันทร์จะมาเธอต้องไปเก็บข้อมูลสืบค้นประวัติอุบัติเหตุ ประวัติคนรอบตัวพี่จันทร์ประสานงานกับหลายหน่วยเเต่ยังดีที่มีพี่โบ๊ทคอยช่วยอยู่ เเละเพิ่งตารางฝึกซ้อมอย่างหนัก ลึกๆเเล้วเธออยากให้พี่จันทร์จำเธอได้เเละครั้งนี้เธอก็ได้ทำตามสัญญาว่าจะปกป้องดูเเลพี่จันทร์อย่างที่ได้กล่าวไว้ในตอนเด็ก