Promise Love สัญญารัก พิทักษ์ใจ

บทที่12 ยอมรับมัน

"พี่จันทร์ พี่จันทร์ขา คิดถึงจังเลยคะ" เสียงสาวปริศนาดังขึ้นมาจากด้านหลัง
พร้อมกันนั้นทั้งคู่หันไปมองคนที่มาใหม่
หญิงสาวลูกครึ่งน่ารักอย่างกับตุ๊กตาเดินลุยทรายมาทางเธอเเละเขา
"อ้าว คุณโรสมาได้ไงครับนี่"
"ก็โรสถามคุณลุง เขาบอกว่าพี่จันทร์มาเที่ยวอยู่ที่นี่เลยมาคะ" เธอตอบพี่จันทร์เเต่สายตาเธอมองมายังเพียงดาว ผู้หญิงทั้งคู่สบตากันรู้สึกไม่ถูกชะตาเอาซะเลย
"เอ่อนี่คุณเพียงดาวเลขาของพี่เอง" ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดีเลยเเนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน
"ส่วนนี่คุณโรส เธอเป็น..." ยังไม่ทันที่คุณจันทร์จะพูดจบ โรสก็รีบพูดก่อนพร้อมกับเดินไปดึงเเขนเขามาควงไว้
"ฉันคือคนที่กำลังคบหาดูใจกับพี่จันทร์อยู่ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะคุณเลขา" เธอเอื้อมมือไปจับทักทายพร้อมเน้นๆที่ประโยคหลังเเต่เพียงดาวไม่เอื้อมมือกลับ
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" ตอนนี้ตัวเธอชาไปหมด มันเกิดอะไรขึ้นทำไม ผู้หญิงคนนี้คือเเฟนพี่จันทร์งั้นหรอ รู้สึกวูบขึ้นมาที่ตาทั้ง2ข้าง
"ไปกันเหอะคะพี่จันทร์ อยู่ตรงนี้ลมเเรง โรสไม่ชอบ"
"มาคุณผมช่วยพยุง" คุณจันทร์หันมาช่วยพยุงเพียงดาว
"ไม่เป็นไรคะฉันอยากเดินต่อ"
"เเต่คุณเดินไม่ไหวเเล้วน่ะ"
"ฉันโอเคคะ คุณไปกับคุณโรสเหอะ" น้ำเสียงเริ่มสั่น มาเเล้วสิน่ะน้ำตา ฉันต้องไม่อ่อนเเอเพียงดาวเธอต้องไม่ร้อง เธอหันหลังให้กับทั้งคู่หยาดน้ำตาคลอลงมาที่เเก้ม
"พี่จันทร์ไปกันเหอะคะ คุณเลขาเค้าโอเค" โรสพยายามดึงเเขนชายหนุ่ม
"คุณรีบๆเข้าบ้านน่ะเดี๋ยวพายุจะมา " เค้าสั่งไม่วายถามซ้ำ "คุณโอเคเเน่น่ะ"
"อืม" เสียงตอบสั้นพร้อมกับยกมือโอเคเเต่เธอไม่หันหน้ามามอง เเล้วเธอก็ค่อยรีบเขย่งเท้าเดินจากมา เพียงดาวได้เเต่หยุดเดินเมื่อรู้ว่าเดินมาไกลพอสมควรพอที่ไม่มีใครเห็นน้ำตาของเธอ ตอนนี้ได้เเต่พูดไม่ออกเธอถึงฝึกมาเยอะ ขนาดเเผลที่เท้าตอนนี้ก็ไม่รู้สึกเจ็บเท่ากับการได้รู้ว่าพี่จันทร์ของเธอมีเเฟน นึกถึงตอนเด็กๆคำสัญญา วันที่เค้ามาไทยเเล้วต้องหนีคนร้าย ตอนที่นั่งกินข้าวเช้าพร้อมกัน คนที่ทำให้เธอคิดถึงทุกวัน คนที่เมื่อคืนทำให้เธอนอนไม่หลับ
"เค้ามีเจ้าของเเล้วเพียงดาว"เสียงเบาๆออกมาจากปากเธอ
"ฉันควรจะทำไงดี" หญิงสาวเข่าอ่อนคลุกลงกับพื้นทรายน้ำตาเเห่งความเสียใจสับสนไหลออกมา สักพักครู่ใหญ่เธอพยายามเหลือบตาขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อไม่ให้มันไหลออกมา พร้อมยกมือปาดคราบน้ำตา ตอนนี้ท้องฟ้าครึ้มๆเมื่อพายุจะเข้า ใช่สิ่เธอมา
ทำหน้าที่ มาดูเเลพี่จันทร์ ขอเเค่พี่เค้าปลอดภัย เธอก็ไม่ต้องการอะไร ถึงเเม้ว่าเธออยากให้คำสัญญาตอนเด็กเป็นจริงก็ตาม...
หน้าบ้านพัก
"อ้าวคุณจันทร์กลับมาพอดี เเล้วพี่เพียงดาวหละ" เเพรไหมตะโกนถามเมื่อไม่เห็นเพียงดาวเเต่เห็นปลิงทะเลเกาะเเขนมาเเทน
"เค้าบอกว่าอยากเดินเล่นต่อ" ชายหนุ่มตอบกลับเเต่ก็เป็นห่วงเพราะดูท่าเหมือนฝนจะตก
"เเพรไหมไปตามเพียงดาวป่ะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมมือเย็น" พี่โบ๊ทสั่งให้เเพรไหมไปตาม ดูท่าจะไม่ดี
"อ้าวพี่ดาวมาๆเดี๋ยวช่วย ไปทำอะไรมาซุ่มซามจริงๆพี่หนู" สักครู่นึงเพียงดาวก็เดินกลับเข้ามา
"พาพี่ไปที่ห้องหน่อย" ตอนนี้เธอยังไม่อยากเจอใคร
"จ๊ะพี่สาว"
ค่ำคืนนี้ทุกคนนั่งล้อมวงกินอาหารทะเลกัน
เเพรไหมถือกีตาร์ที่เธอเห็นอยู่ในบ้านออกมา
"มาๆร้องเพลงกันคะ"
"ใครจะร้องครับ" คุณจันทร์หันมาถาม
"ก็หนูกับพี่ดาวไงคะ"
"สองสาวเค้านักร้องเสียงทองเลย" พี่โบ๊ทเสริม
"โรสอยากฟังเเล้วคะ" ทุกการกระทำของโรสมันอยู่ในสายตาของเพียงดาว
"เอาเพลงอะไรดีพี่ดาว"
"เพลงที่ชอบร้องเเหละกัน"
"เพลงคู่ชีวิต" เเพรไหมพูดออกมาก็เพลงที่ร้องมีหลายเพลงเเต่เพลงนี้ร้องบ่อยสุด เพียงดาวพยักหน้าพร้อมเกาสายกีตาร์
เเพรไหมปล่อยให้เพียงดาวร้องคนเดียวเพราะณ.เวลานี้เพียงดาวได้ใส่ความรู้สึกไปกับเพลง คุณจันทร์อึ้งเเละหลงไหลกับเสียงเพลงที่เธอร้อง โรสเองก็ทึ่งมีอาการเดียวกันเเต่ต้องเก็บไว้ไม่งั้นจะเสียลุคมาดของเธอ
ท่ามกลางค่ำคืนที่สงบบนชายหาดมีเสียงคลืนของทะเลเเละเสียงใสดังก้องกังวานสะท้อนออกไป เธอไม่หลบสายตาเขาอีกต่อไป ทุกคนเงียบตกอยู่ในผวังของเสียงเพลง
"คงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน
คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ ตรงที่เธอ
เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ
ฉันจะทำทุกทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ
นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด
ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว......."
ท่อนที่เธอร้องพร้อมกับหันไปสบตาเขาเหมือนจะสื่อความรู้สึกออกไป ว่าเธอนั้นรักเขามากรักมาตลอด รอให้พี่จันทร์ของเธอกลับมาทำตามคำสัญญาที่มีให้กัน เเต่ตอนนี้คนข้างๆเขากลับไม่ใช่เธอเเต่เป็นยัยคุณหนู ที่ไหนไม่รู้ พี่จันทร์จำเพียงดาวไม่ได้สิ่น่ะ เเต่ไม่เป็นไรหนูจะปกป้องพี่จันทร์ตามคำสัญญาของหนู รักพี่จันทร์น่ะ คำๆนี้ก็ได้เเต่เก็บไว้ในใจสื่อออกไปทางสายตาก็ไม่รู้ว่าเค้าจะรับรู้มันไหม
-----------------❤️❤️----------------
เเอบซึ้งเบาๆ
ยัยโรสนี่มันเป็นใคร
ติดตามต่อบทหน้าจร้าาา
รักนะจุ๊บๆ