Promise Love สัญญารัก พิทักษ์ใจ

บทที่ 10 ฝันดี

เเนะนำเพลงข้างบนเปิดคลอไปได้ฟีลเพิ่ม ไม่ชอบกไม่ต้องฟังนร้า😚😚
"ทางนี้เร็วๆ!" เพียงดาวยกมือโบกไปมาเรียก ผู้มาเยือนใหม่ทั้งสอง
"ขอโทษที่มาช้าครับ" พี่โบ๊ทเอ๋ยบอกเพราะมัวเเต่เสียเวลาหาที่จอดรถ
"ขอบคุณ คุณจันทร์ที่ชวนเรามาคะ" เเพรไหมกล่าวด้วยท่าทีอารมณ์ดีที่ได้มาเที่ยว
"ไม่เป็นไรครับ เราไปขึ้นเรือทางด้านนู้นดีกว่า" ที่ๆกำลังจะไปเป็นบ้านพักที่อยู่กลางเกาะเล็กๆส่วนตัว
"เราจะนั่งสปีดโบ๊ทไปนะ" เพียงดาวหันไปบอกเเพรไหมที่มีท่าทีมึนๆ
คุณจันทร์กระโดดข้ามไปที่เรือพร้อมยื่นมือออกมารับเพียงดาว
"คุณมาจับมือผม"
"ไม่เป็นไร ฉันลงเองได้" เธอเลือกที่จะปฏิเสธ เรือเเค่นี้ง่ายสบายมาก
"เห้ยๆๆๆว้ายยยย" ยังไม่ทันจะได้ลงไปดีเธอดันไปสะดุดเชือกที่อยู่บนเรือ เเต่ดีที่มีอกอุ่นๆมารับเธอไว้ทัน ทั้งคู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจ เค้าเเละเธอจ้องตากันอยู่ครู่นึง จนต้องรีบผลักตัวเเยกออกจากกัน เเพรไหมเเละโบ๊ทเห็นการกระทำเบื้องหน้าหันมายิ้มให้เป็นเชิงรู้กัน
"ขอบคุณคะ ที่รับไว้"
"ไม่เป็นไรครับ" เขายิ้มตอบ
ระหว่างระยะเวลานั่งเรือหญิงสาวรู้สึกเกร่งๆมาตลอด เธอมองออกไปก็เห็นเเต่น้ำทะเลล้อมรอบเลยปล่อยอารมณ์คิดไปเรื่อย
อาการเหมือนโดนไฟช๊อตเมื่อครู่นี้คืออะไร ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน บนเเผงอกอุ่นๆเธออยากได้สัมผัสมันตลอดไป นี่ฉันคงไม่ตกหลุมรักพี่จันทร์ซ้ำ2หรอกใช่ม่ะ เพียงดาวพยายามถามตัวเอง
ทางด้านผู้มาใหม่ทั้งคู่ต่างผลัดกันถ่ายรูปสนุกสนาน ส่วนคุณจันทร์ที่กำลังคุมคนขับเรือก็มีอาการเดียวกัน สัมผัสเมื่อครู่มันทำให้เขาอยากอยู่นานกว่านี้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอช่างทำให้เค้าอยากอยู่ไปนานๆ
"ถึงเเล้วครับทุกคน" คุณจันทร์หันมาบอก ทุกคนรู้สีกสดชื่นที่มาถึงเเต่เเพรไหมนี่สิเพิ่งมาครั้งเเรกกลับรู้สึกตื่นตาเป็นพิเศษ
"ที่นี่มี3ห้องนอน เรามาตกลงกันก่อนว่าจะพักห้องไหน"
"ฉันนอนกลับเเพรไหมค่ะ " สองสาวหันไปส่งยิ้มให้กัน
"งั้นคุณโบ๊ทนอนห้องฝั่งตงข้ามนะครับ ส่วนผมจะนอนห้องคุณพ่อ"
ทุกคนเเยกย้ายไปเก็บของเเล้วมารวมตัวกันข้างล้างที่ห้องนั่งเล่น
"ว้าวบ้านพักคุณจันทร์นี่ออกเเบบสวยเเละดูอบอุ่บมากเลยนะคะ อากาศก็ดี๊ดี" เเพรไหมพูดขึ้น
"ถ้าคุณชอบก็มาพักได้ครับ บ้านหลังนี้คุณพ่อออกเเบบเพื่อคุณเเม่ผมครับ" เขานิ่งไปชั่วครู่จนโบ๊อเอ๋ยขึ้น
"วันนี้เราทานอาหารทะเลดีไหมครับ"
"ดีครับ/ค่ะ" ทุกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
"งั้นผมขอไปเตรียมของก่อน ป่ะเเพรไปช่วยพี่หอบของเข้าครัว"
"โห้ยพี่โบ๊ทเเพรอยากไปเดินเล่นอ่ะ"
"มาช่วยพี่ก่อน" หญิงสาวต้องเดินจำใจไปช่วยยกของข้างในครัว
"คุณจันทร์อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมค่ะ"
"คุณจะโชว์ฝีมือหรอครับ " เค้าพูดพร้อมส่งยิ้มไปให้ "เวลาที่ไปทะเลไม่ว่าที่ไหนคุณเเม่ชอบทำกระเพราทะเลให้กินครับ
"อ่อได้คะ งั้นคุณเตรียมท้องรอไว้เลย"
เเพรไหมเป็นลูกมือช่วยเพียงดาวอยู่ในครัว ส่วนสองหนุ่มก็จัดโต๊ะอาหารพร้อมกับทำเครื่องดื่ม อาหรสามสี่อยางออกมาว่างเรียงกันอยู่ที่โต๊ะอย่างสวยงานเเหะน่ารับประทาน
"ว้าวน่ากินจัง นานๆที่น้องพี่จะได้โชว์ฝีมือ" พี่โบ๊ทเอ่ยขึ้น
"งั้นก็กินกันเลยคะ คุณจันทร์ลองทานกระเพราทะเลซิค่ะมันอาจไม่เหมือนที่เเม่คุณทำเเต่ทานได้เเน่นอน"
"เป็นไงบ้างคะ" เธอรอคำตอบจากคณจันทร์
"อื้มเหมือนที่เเม่ผมทำเลยครับ" เค้าเองก็ไม่อยากจะเชื่อยิ่งกินยิ่งคิดถึงเเม่
"งั้นก็ทานเยอะๆคะ"
"อร่อยใช่ไหมครับคุณจันทร์ เพียงดาวเค้าเก่งทำอาหารครับเมื่อก่อนผมไปกินข้าวบ้านเธอบ่อย"
"ใช่คะไม่ใช่เเค่อาหารเเต่ขอหวานทั้งไทยเเละเทศสุดยอดมาก เเพรรับประกันเลย"
"โห้ถ้าพูดมาอย่างงี้เห็นที่ผมต้อขอให้คุณทำให้กินบ่อยๆ ได้ไหมครับ" เขาหันไปถามพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน จนเธอรู้สึกปั่นป่วนใจ
"ถ้ามีเวลาจะทำให้ทานคะ" เธอหันไปตอบอย่างเขินๆ
ตอนดึกทุกคนก็อยู่นั่งเล่นนั่งคุยกันจนดึก สองชายหนุ่มเข้ากันดีจนน่ามั่นไส้ สักพักต่างคนก็ต่างเเยกห้อง
"ฝันดีนะครับคุณ คืนนี้เราไม่ได้นอนห้องเดียวกันอย่างคิดถึงผมหละ"
"หลงตัวเองน่ะคุณเนี่ย ฝันดีเช่นกันคะ" ก่อนเดินเข้ามาในห้อง
"พี่ดาวเป็นไรหน้าเเดง เมาป่ะเนี่ย"
"อะไร ไม่ได้เป็นอะไร" เธอเอามือมาจับหน้าตัวเอง อร้ายยพี่จันทร์ทำไมทำตัวน่ารักอย่างงี้ เพียงเเค่เค้าเอ่ยชม ส่งยิ้มเเววตาอ้อนวอน จับมือเธอไหนจะตอนที่อยู่ไหนอ้อมกอดอันอบอุ่น นี่มันอะไรกัน!ยิ่งใกล้ยิ่งรู้สึกรักมาก อย่ามาทำให้ฉันหวั่นไหวได้ไหม ง่าาาวันนี้ฉันมีความสุขจังเลย แก้มทั้งสองเเดงขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่กลั้นเอาไว้ไม่อยู่มันฉายบนใบหน้าเธอ
"จริงหราา ทำไมต้องเสียงสูงด้วย" ยิ่งเห็นท่าทีของพี่สาวยิ่งมีความสุขเเละรู้สึกยินดีที่ได้เห็น
"จริงนอนได้เเล้วจะปิดไฟ"
"ค่าาาลูกพี่" เธอเอื้อมมือไปปิดไฟก่อนที่ค่ำคืนนี้จะอบอวนไปด้วยความรู้สึกดีๆเเละเป็นคืนที่นอนฝันดีของใครหลายๆคน
--------------❤️❤️-------------
สวัสดีคะทุกคนคิดถึงกันบ้างไหม
บทนี้หวานบ้างอะไรบ้างนะเธอ
บทหน้าเด็ดดวงนะจ๊ะ
รักน่ะจุ๊บๆ
ปล.ขอขอบคุณเพลงดีๆที่มาประกอบนิยายของเรา