Karanlık Kadın

-8-

"Mina ben Özür dilerim! "
Benden Özür dileyen Arda'yı kenara itip Aslı denen insan israfının karşısına dikildim.
"Niye buradayım,ne geveliyeceksin yine?"
"Ailen seni çok seviyor değil mi Mina?"
Benimle alay ediyordu. Lanet olsun!
"Bundan sanane?"
"Sadece gerçek aileni bulmanı sağlamaya çalışıyorum"
"Saçma! Benim bir ailem var zaten"
"Ayşen ve Rıza senin ailen değil Mina!"
Annem ve babamın adını nerden biliyordu bu?
"Sana inanmıyorum!Buraya bir daha gelmeyeceğim.Arda'yı kullanmayı da bırak!"
"Peki o zaman bende bunu kız kardeşine kanıtlarım"
Nefretle kadının ah pardon insan israfının gözlerine baktıktan sonra Arda'ya yan bir bakış attım.Arkamı dönüp yalıdan çıkarken Arda'nın da arkamda geldiğini hissedebiliyordum.Nihayet lanet yalıdan çıkıp sessiz ve tenha bir sokağa girdiğimde Arda;
"Mina be Özür dilerim beni zorladı"
"Tamam"
"Mina lütfen soğuk davranma bana"
"Sana soğuk filan davranmıyorum ben"
"Ama-
"Ama ne? Bak Arda eğer seni affetmemi istiyorsan şimdi sus!"
"Tamam sustum"
Sokakta biraz daha yürüdükten sonra apartmanımızı görmüştüm.Haki rengiydi ama zamanla kahverengileşmişti.
"İyi geceler karanlığın kraliçesi"
"İyi geceler kız surat"
Eve girer girmez annem beni sorguya çekmişti.Ben de ona yorgun olduğumu ve sabah herşeyi anlatıcağıma söz verip odama girmiştim.Tanrım gerçekten yorgundum ve uyumak benim de hakkımdı değil mi?
Elif'ten;
Uyku uyku uyku....
Bana da gelsen ne olurdu?
On iki ayın Sultanı uyku
Bana da gelsen ne olurdu, ne olurdu?
İyice cami hocalarına bağlayan psikolojim mutfaktan gelen tıkırtıyla bozuldu.
"Anneee!"
Ses yok.
"Babaaa!"
Yine ses yok.
"Hacer teyze sen misin?"
Yine ve yine ses yok.Korkuyor muydum?
Hayır!
Kimi kandırıyorum ben!Korkuyorum...
Yavaşca yattığım yataktan doğrulup odamın kapısına doğru ilerledim.Kapıyı yavaşca aralayınca takırtı sesi duymam bir oldu.Direk odama girip telefonumu elime aldım.Kimi aramalıydım ben?
Cem? Belki.Yani arasam mı aramasam mı? O güzel uykusundan uyanır mıydı ki? Ya Kıyamam ben ona ya şimdi aramayayım ben en iyisi onu.
İkinci bir tıkırtıyla olduğum yerde sıçradım ve arama tuşuna bastım.
"Efendim"
Sesi uykulu geliyordu.Kesin uyandırdım ya!
"Alo?"
İkinci kez seslenişinden sonra kendime geldim.
"Cem merhaba ben Elif."
"Ne var?"
Biraz daha nazik olabilirdi ama!
"Şey evde kimse yok ve-
"Sapık mısın sen?"
"Ne! Hayır,asla.Sadece evde kimse yok ve tıkırtılar geliyor ve ben korkuyorum tek tanıdığım erkek de sen olduğun için seni aradım"
"Tamam.Evinin adresini mesaj at on dakikaya oradayım ben."
"T-tamam"
Tedirginlikle mesajı gönderdim ve yatağa oturdum.Tanrım korkuyorum!
"Elif"
Tam çığlık atacağım sırada bir el ağzıma dolandı ve kulağıma;
"Benim,Cem." Dedi.
"Korkuttun beni"
"Takırtılar nerden geliyor"
"Mutfağı-
Lafımı bölen üçüncü bir takıntıydı.Cem benden ayrılıp odadan çıktığında peşinden indim.Elinde bir silah vardı ve TANRIM BİR SANİYE! SİLAH MI?!!
"Silah'ın mı var senin daha reşit bile değilsin sen ya nasıl silahın olur sen-
"Kes sesini!"
Sert çıkan sesiyle birlikte susarken dördüncü kez Takırtı sesi geldi.
"Kim var orada?"
Cem konuşurken ben de etrafa bakınıyordum.
"Meowww!"
Sesin geldiği yöne baktığımda mutfak kapısının yaninda duran taşlar ve sarı bir kedi görmem bir oldu.
"Ah baş belası gerçekten bir kediden mi korktun?"
Alayla sorduğu soru üzerine;
"Baş belası mı sensin o.Ayrıca ne bileyim ben Kedi olduğunu be!
"Tamam baş belası"
Ya cidden baş belası demesi tuhaftı.
"Sen Mina'nın yanına gitsene!"
"Sen beni mi kıskanıyorsun?"
"H-hayır canım ne kıskancam ben seni"
"Tamam o zaman ben gidiyorum"
"Biraz daha kalsan"
"Tamam baş belası! "
"Of gidip Mina'ya baş belası de.Hem sen onu sevmiyor musun?"
"Ben Mina'yı sevmiyorum"
"Tabi canım tabi ineklerde uçuyor zate-
Lafımı bölen beni öpmesiydi.Tanrım beni öpmüştü.
"Sence Mina'yı mı seviyorum?"

UU ROMANTİKLİ BİR BÖLÜM OLDU HA! MULTİMEDİA ELİF!
BU ARADA MİNA KARAKTERİ DAHA BELİRLİ DEĞİL ŞU ANLIK HANDE DOGANDEMIR DİYE DÜŞÜNÜYORUM AMA DEĞİŞEDEBİLİR.NEYSE KARANLIK KADINLARIM SİZLERİ SEVİYORUM♥♥