Find me, Detective

CHAPTER 14 - SWAYING

"Ang bagal" I said.

"Can you please shut your mouth just for an hour? nakakarindi!" hingal na hinga na sabi ni Avi.

I rolled my eyes, "Ang bagal mo naman kasi mag lakad Avi eh! isang oras na tayong palakad-lakad, nawawala pa ata tayo!" hindi ko mapigilang mairita.

It's already 8:08 in the evening, pauwi na ako galing prisinto, while driving may napansin akong babae na sinisipa yung gulong ng sasakyan niya and it turns out si Avi pala 'yon. Napag alaman ko na flat yung gulong niya sa harapan and unfortunately wala siyang extra, I offer her na sumabay na lang sa akin para ipakuha na lang sana yung sasakyan niya, while we're on our way biglang nag stop ang makina ng kotse ko, hindi ko pala na pagasan.

Kaya ito kami ngayon, nag lalakad sa gitna ng mahahabang mga puno. Nasa highway naman kami ngayon pero itong kalsada kasi ay hindi madalas dinadaanan ng mga sasakyan, traffic kasi ngayon kaya napag isipan ko na dito na lang dumaan, pero sa kamalas-malasan ganito pa ang nangyari.

"Sinisigawan mo ba ako?" I can hear the coldness in her voice, goosebumps talaga ang natatanggap ko pag ang babaeng 'to talaga ang nag salita.

I gulp in nervousness, "W-what? hindi ah, d-dalian mo na lang sa pag lalakad, malayo-layo pa tayo eh." bakit ba ako nauutal?

"Hindi na ba talaga gumagana ang phone mo? try to open it again." ganda niya pa rin talaga kahit pawisan siya.

"Lowbat talaga, let's try to reach sa isang store dito pero medyo malayo-layo pa kaya we need to hurry, baka abutin pa tayo ng  madaling araw dito."

My phone is dead at ang sakanya naman ay naiwan niya daw kaya siya dito dumaan para mabilis ang byahe pabalik. Wala talagang dumadaang sasakyan ngayon, ewan ko ba at ngayon pa nag siwalaan ang mga dumadaan dito. Kanina pa kami lakad nang lakad pero ni isang sasakyan wala pa akong nakitang gumawi dito. Ang tanging nag bibigay lang ng liwanag ngayon ay ang buwan at ang mga may ilaw na poste.

Napahinto ako ng maramdaman kong huminto uli ito sa pag lalakad, lumingon ako sa kanya at kita ko kung paano tumaas-baba ang dibdin niya dahil sa hingal. Hindi ko naman maiwasang maawa dito dahil kanina pa talaga kami nag lalakad at sa tingin ko ay hindi pa ito kumakain kasi maaga pa naman.

I sat beside her. "Hey, you ok? kaya mo pa ba? if you want ako na lang ang pupunta sa store tapos bibili na din ako ng makakain mo, babalikan kita dito."

"No, you can't leave me here." tumingin ito sa paligid, "It's dim," she mumbled.

Sa sinabi niyang iyon ay nakuha ko agad ang kanyang tinutukoy, oo nga naman, nakakatakot dito.

"Kaya mo pa ba?" I asked.

Isang tango lang ang kanyang ginawa at tumayo na rin ito. Wala pang segundo ng ma out of balance ito, ang kulit naman kasi eh, sabing maiwan na lang siya sa sasakyan.

Napabuntong hininga ako ng wala ng maisip a paraan maliban sa isang bagay, aba, wala kaming choice.

Kita ko ang pag kalito sa kanyang mukha ng pumunta ako sa kanyang harapan, tumalikod sa kanya at sinenyasan siyang sumampa.

"What are you doing?" mataray nitong tanong.

"Piggy back ride?" patanong kong sabi.

"No. I'm going to walk," nilagpasan ako.

Dahil makulit ako, pumunta ulit ako sa kanyang harapan para pigilan siya sa pag lalakad. "Dali na, matatagalan lang tayo niyan Hera eh."

She halted, "Move. Mas lalo lang tayong matatagalan." Taas kilay nitong sabi.

"Ang kulit" bulong ko sa sarili ko.

Dahil wala na akong maisip para mapapayag ito ay mabilis akong pumunta sa kanyang harapan at kahit naka kunot ito ay hindi ko pinansin ang namumuong inis sa kanya, gusto ko na kayang umuwi.