Günler, haftalar, geçiyordu. Ama ben henüz hiç bir sey ispatlayamamıştım. Artık bu durumu ispatlamak yerine bu duruma dahil olmaya karar verdim. Ve kızlara onlardan biri olmak istediğimi söyleyip onlar gibi biri olabilmek için onlardan yardım istedim. Güneş yani lakabı lazer kesici ve arkadaşları beni hazırlamaya karar verdiler. Ve hazırlamaya başladılar. Hazırlandığımda aynaya bakınca yadırgadığım bu giyim tarzının yadırgancak kadar kötü olmadığını hatta güzel olduğuna karar verdim. Artık babamdan nefret etmiyordum. Çünkü o kadar kötü değildi. Ama ben arkadaşlarımdan ve sevgilimden ayrıldığıma üzülmüyor değildim. Keşke onlarda buraya gelselerdi. Ama gelmezlerdi. Bide sevgilim gelmesi gerekirdi. Ama egosu yere düşer. Falan gelirse ölür o salak. Çok merak ediyorum egosu mu büyük ayakkabı numarası mı? Off ne diyorum ben ya. Ama baya çekici oldum. Güzel kızmışım aslında. Ya bunca zaman neden bunu ispatlamaya çalıştım ki. Bende bi tuhafım. Aman neyse şimdi iyiyim işte. O saçma salak beni aramayan arkadaşlarım ve sevgilimeden de nefret ediyorum. Gelselerde artık konuşmam ya da konuşurum. Ama yani onlarında gelmeseler bile aramaları gerekiyodu.
