SÜVEYDA-KOR

Düzden ve düzenbaz

"Çünkü seni sevmek, dünyanın bana
yaptığı

bütün kötülüklerin özü gibi."

IV. BÖLÜM

Yeni bi düzen kurmak sadece bi eşya ve bi evden ibaret değildir en azından benim için bu böyleydi yeni düşünceler hayatına aldığın insan ve verdiğin her karar benim için bir düzendi bu düzeni yıkanlarda düzenbaz.

"Lan" dedi ecelim "lan oğlum yüzün" dedi bana doğru adımlayarak "mahu yüzüne ne oldu" o kadar paniklemiş ve şaşırmıştı ki elleri titriyordu "tamam sakin ol bağırma" dedim yatıştırmak için ama bi işe yaramadı ellerini çenem koyup yüzümü inceledi "kızım kim yaptı bunu" dedi içi acıyan bi yüz ifadesiyle gözleri arkama takıldı "lan" dedi tekrardan transa girmiş gibiydi hareketleri dışardan biri olarak izlesem çok komik gelirdi "lan bu at bokunu ne işi var burada" dedi gözleri bi bana bi ali revaya gidip geldi "lan mahu lan bu ne alaka" dedi parmağıyla ali revayı işaret ederek "devin" dedim yeter sus der gibi gözleri bana döndü "bekle burada Hamit albayla konuşup geliyorum tamam mi?" dedim arkamı dönüp ali revaya baktım o da şaşırmış gibiydi ama ne ara geldiğini görmediğim demir gülmemek için kendini sıkıyordu şuan tek istediğim onun yerinde olmaktı çünkü olanları anlattığımda sonum gelecekti çünkü ona hiç bir şey anlatmamıştım ve bu yüzden bi ton laf duyacaktım "mahu" dedi devin "neler oluyor o ne alaka senin bu halin ne" dedi "devin gerçekten anlatıcam ama bana sadece biraz müsaade et otur bekle beni hamit albayla konuşup gelicem tamam mı?" dediğime ofladı ama kabul etti de gülümseyip hamit albayın kapısını çaldım onay sesiyle de içeri girdim "ah kızım sen mi geldin geç buyur otur" dedi ilk gün ki babacan haliyle "marhaba efendim" dedim aynı sıcaklıklar "amca" diye düzeltti beni "bana amca de lütfen" dedi gülümseyerek "merhaba hamit amca" diye düzelttim "ha şöyle" dedi masanın yanında duran deri koltuğa oturdum "evraklar için geldim ben bir de bi kaç sorum vardı onları danışmak istedim" dedim "evraklar hazır bi kaç imzan lazım sadece onay geldi dün sorularını da tabi buyur dinliyorum" diye yanıtladı beni "köye bu gün gidebiliriz dimi okuldan önce yerleşmek istiyorum bu üç günde hiç bir şey yapamadım yanımda çantam falan olmadığı için o yüzden en kısa zamanda köye gidebilir miyim?" diye sordum "evet ali reva bana bu konuyu açtı bu gün gitmeniz riskli olsa da timle beraber gideceksiniz dediğin gibi yerleşip bir düzen kurman lazım artık kendine" dedi gülümseyerek "bir de" boğazımı temizleyip "az önce odadan çıkan hanım efendi devin akan tam olarak ne için burada yani yanlış anlamazsan eğer" dedim çekinerek "bunu neden sordun devinle bi tanışıklığınız mı var?" diye soruma soruyla karşılık verdi "evet kendisi hem aile dostumuz hem de en yakın arkadaşım kardeşim diye bilirim ve buraya geleceğini bana söylememişti olaylardan haberi de yoktu" diye açıkladım "ah demek arkadaşın" dedi gülümseyerek alt alta olan dosyalar birini önüme uzattı dosyayı açtığımda devinin CV'si ve bi kaç prosedür daha vardı işe kabul evraklarıydı "kendisi artık yeni yazılımcımız" dedi nasıl yani sürpriz dediği bu muydu "ah şey bana bi sürprizi olduğunu söylemişti ama böyle bi durumdan da bahsetmemişti" dedim şaşırmıştım "ikiniz adına sevindim kızım en azından yabancılık çekmez buralara daha kolay alışırsın" evet dediği doğruydu ama devin burada yapabilir miydi bilememiştim "peki ev konusunda kaldığım evde benimle yaşayabilir mi yoksa her hangi bir sorun olur mu eğer bi sorun oluşturacaksa en kısa sürede ona da bi ev tutup düzenin kurmamız gerekir" dedim çekinerek "her hangi bir sorun olmaz tabi ki de kalabilir lojmanda sonuçta o ev artık bir daha ki atamaya kadar senin" diye yanıtladı ben teşekkür edip evrakları imzaladım ve bi kaç konu hakkında daha konuşup odadan çıktım. devin koridordaki koltuklar oturmuş karşısındaki ali revaya dik dik bakıyordu ali revanın pek umursadığı söylemezdi bakışlar bana döndüğünde devin ayağa kalkıp yanıma geldi "hadi gidiyoruz buradan" diye koluma girip koltuktaki çantasını aldı "devin" diye durdurdum "bak konuşucaz ama önce sen söyle" artık yanımda değil tam karşımdaydı "ne işin var senin bu allahın cezası şehirde" sertleşmeye başlayan bir sesle "ne diyorsun?" diye sordu aynı sinirle "atamam buraya oldu tamam direk burası gelmemiş olabilir ama buraya geldim iş için ve en çok da senin için ve sen gelmiş beni azarlıyor musun?" sesi daha çok sertleşmişti aynı tonla "bunu burada konuşmicam seninle bu yaptığını aklınca güzel bir şey gibi görüyorsun ama bak" deyip kendimi gösterdim "sonuç bu sana burada toz pembe bi hayat yaşamıyorum dedim ve sen her şeyini bırakıp bu cehenneme geldin" elimle alnımı ovuşturdum sakinleşmişti sinirinden eser yoktu onun yerine sanki bi suç işlemiş çocuk vardı karşımda dediklerime hiç bir şey söylemedi ali ve demir çıt çıkarmadan beni dinliyordu "ne deyim ki ben sana devin" ellerimi iki yana açtım "cehenneme hoş geldin" aliye döndüm "hamit amca gidebileceğimizi söyledi ama bi gir istersen" dedim ona da aynı soğuklukla sadece başını sallayıp kapıyı çalıp içeri girdi " valizin nerde?" diye sordum daha sakin bir sesle "karşıda ki otelde" dedi kafamı salladım demire dönüp "senden bir şey istesem çok olur muyum?" diye sordum bu dediğime hafif gülerek "lafı bile olmaz saçmalama" dedi aynı şekilde gülümseyip "benimle kalacak valizleri eve bırakmasına yardım eder misin?" devin bana döndü "köye mi gelicem?" diye sordu "hayır lojmanda ki öğretmen evinde kalıcam sen de benimle orda kalacaksın hamit albay onay verdi" diye kısaca açıkladım kafası iyice karışmıştı