RÜYA

Bölüm 11

SELAM BENİM TATLI OKURLARIM! YENİ BİR BÖLÜMLE TEKRAR KARŞINIZDAYIM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ VE EĞER BEĞENİRSENİZ OYLAMAYI LÜTFEN UNUTMAYIN. HERHANGİ BİR HATAM VARSA DA YORUMDA BELİRTİRSENİZ ÇOK SEVİNİRİM. ÖPÜLDÜNÜZ.. :* <3

Çocuğu gözden kaçırmamak için adımlarımı daha da hızlandırdım ve koşmaya başladım. Ben hızımı arttırdıkça o da arttırıyordu. Ona yetişemeyecekmişim, yüzünü göremeyecekmişim gibi hissediyordum.Bu düşünceyi aklımdan attım çünkü bu çocuk diğer rüyalarımla bağlantılı olmalıydı. Neden rüyamda sürekli değişen yerleri parça parça gördüğümü biliyor olabilirdi. Ya da belki daha önceden tanışmışızdır da ben unutmuşumdur. Biliyorum çok saçma ihtimaller ama şu an bunlara tutunmaktan başka şansım yok. Uyuyamıyorum, günün her saati rüyaları düşünüyorum ve düşünürken dakikalar boyunca aynı noktaya bakakalıyorum. Arkadaşlarım ruh gibi gezdiğimi söylediler, özellikle de şu son zamanlarda.O önde ben arkasında koşarken okulun bahçesinden çıkmıştık. Kadir Amca'nın şaşkın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Nefes nefese kalmıştım ama duramazdım. Çok yaklaşmışken olmazdı. Tam marketin köşesinden yan sokağa doğru dönecekken kolundan yakaladım ve kendime döndürdüm. Yok artık. Ege mi? Boşuna mı koştum onca yolu ben?

''Ege, ne yapıyordun orada?''

''Gördüğün gibi kitabımı almaya gelmiştim,'' dedi elindeki kitabı biraz daha havaya kaldırırken.

''Okul hırkasıyla mı?'' dedim kaşlarımı kaldırarak.

''Bak, bazen insan iki şeyi birden de unutabiliyormuş demek ki.''dedi alaycı bir şekilde. Bir anda kaşlarını çatarak yüzündeki ifadeyi değiştirdi ve ''Asıl sen ne yapıyordun?'' Yalan bul. Yalan bul.

''Ben mi? Ben şey yapıyordum ya.''

''Ne yapıyordun?'' Derin bir nefes aldım ve aklımdan geçen ilk şeyi söyledim.
''Telefonumu unutmuşum onu almaya gittim.''

''Peki. Bundan sonra daha dikkatli ol, bu devirde kimseye güven olmaz.'' dedi ve gülümseyerek uzaklaşmaya başladı. Ben aynı yerde dikiliyorken birden bağırdım.

''Ege!'' Fazla uzaklaşmadığı için anında duyup bana dönmüştü.

''Efendim?'' dedi.

''Sana bir şey sorabilir miyim?'' dediğimde olumlu anlamda kafasını salladı.''Hiç daha önceden de bunu yaşadığın oldu mu? Yani hırkanı ya da başka bir şeyini okulda unutup almaya geldiğin oldu mu?''

''Bilmiyorum ama mutlaka yaşamışımdır. Biraz unutkan bir insanım da,'' tatlı tatlı gülümsedi. Daha sonra ciddileşerek devam etti.''Sanırım bir kere daha hırkamı unutmuştum. Evet, evet. Ama bunu neden sordun ki?'' Olabilirdi. Rüyamdaki çocuk olabilirdi. Aynı zamanda 'Yeşil Kahve' ye giderken otobüste düşmemi engelleyen, bana yardım eden çocuktu.

''Peki, son bir şey daha soracağım. Daha önceden aynı zamanlarda aynı yerlerde bulunma olasılığımız var mı?''

''Bir keresinde otobüste karşılaşmıştık, ben bu okula başlamadan önce.''

''Peki onun dışında? Ama tesadüf değil de sanki birlikte gitmişiz gibi.''

''Hayır. Neden soruyorsun anlayamadım ama sanmıyorum. Belki aynı yerlerde bulunmuşuzdur ama birlikte gitmiş olabileceğimizi sanmıyorum. Sonuçta bu okula gelmeden önce tanışmıyorduk bile, değil mi?''

''Evet, sanırım haklısın. Saçma bir soruydu, kusura bakma. Cevapladığın için de teşekkür ederim.''

''Rica ederim ama iyi olduğuna emin misin, Derin? Canını sıkan bir şey, bir sorunun varsa konuşabiliriz. İstersen şuradaki kahvede bir şeyler içip konuşabiliriz.''