Apartmandan çıktığımızda güneşin ilk ışıkları şehre vuruyordu.Gökyüzü daha temiz ve kuşlar özgürce uçuyordu ama bizim hallerimiz içler acısıydı.5 dakika kadar bir yürüyüşten sonra şehrin tepelerinde olan okulumuz göz menzilimizden çıktı.Şimdiden o güvenli yeri özlemiştim,Ne yazık ki ayrılmalıydık.
O sırada gözümüze ileride bir yapı ilişti.Etrafı tellerle çevrili,sadece otobüslerin girmesi için yapılmış girişleri olan bir garaj gördük.Burası şehre yakındı.bol bol yiyecek bulunabilirdi ve etrafı toprak olduğu için tarım da yapılabilirdi ama tarım yapmayı bilen fazla kişi yoktu.Artık herkesin yüzünde bir gülümseme vardı,benimde içimi bir mutluluk kapladıysada fazla uzun sürmedi.
Garaja yaklaşmışken gittiğimiz ana yolun etrafındaki tarlalardan 15 kişilik bir grup çocuk fırladı.Tekinsiz tipleri vardı ve apartmandaki çocuklar gibi silah kullanmakta çömez olmadıkları açıkça belliydi.Barkın ve ben 1 adım öne çıktık.Liderleri gibi gözüken iri yarı çocuk karşımızda duruyordu.Barkın
"ne istiyorsunuz" dedi.Liderleri ise "sizin istediğiniz şeyi korumaya çalışıyoruz Garajı bizden alamazssınız" dedi.Eğer yeterli sayida olsak onları yenebilirdik ancak 8 kişilik bir fark sıkıntı çıkararırdı.Barkın ve Fatih öne çıktılar,Sayı üstünlüğü olduğu için kaçış yolu bulmalıydık Ama
Fatihler fazla sabırsızdı.Fatih liderlerine saldırdı ve ortalığı toz dumana katmış oldu...
Savaşın ilk kısımları bizim lehimizeydi,Barkın en küçüklerini cüssesi ile saf dışı bıraıyor,Fatih ise liderlerinden pek kolay kaçabilcek gibi görünmüyordu.Içimde bir umut filizlenirken Kızlardan biri sırtına darbe aldı.Dövüştüğüm çocuğun bacağına sert bir darbe vurup Kızın yanına koştum.üstünlük bir sürelik bizde olsa da başkalarına zara gelmesine izin veremezdim.Fatih e geri çekilmesini söyledim ve güvenli bir mesafeye çekildim yavaş yavaş geri çekiliyorlardı.Taşıdığım kızı orada bırakıp savaş çığlığı atarak savaşa girdim.
Duvarın arkasına atladım.Benim arkamdan Mert geldi ve grup tamamlanmış oldu.Etrafıma bakındım ve içim rahatlayarak kimsenin ağır yaralanmadığını gördüm.Onları atlatmıştık,Bizi bulamamaları için dua ederken ilerideki çalılardan bir ses geldi...
Bir anda çalılardan 2 kişi atladı.
hemen ayağa kalkıp demir sopamı çektim Ama hic bir şansım yoktu.
Çok yorgunduk neyseki o anda onların apartmandaki çocuklar olduğunu anladım.Yüzüme bir gülümseme yayıldı Artık okula dönebilirdik tehlike yoktu.Ama o anda bir şey fark ettim onlar endişeliydi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam için Mücadele #Wattys2015
Science FictionDünya eskisi gibi değil.Teknoloji harikası muhteşem şehirler ya da gitmeyi çok istediğiniz o üniversite artık yok,belki şanslıysanız gidip kalıntılarını görebilirsiniz.Dünyanın beklediği tehtid insanlarken Göktaşı dünyayı yerle bir etti.Hala umudu o...
