Bizim grubumuz Müzenin içinde yaşıyor ve etraftaki çiftliklerden aldığımız hayvanlardan üretim yapıyoruz.Kısacası rahatız ve fazla dışarı çıkmadığımız için Bizden başka çocukların yakınlarda yaşadığını düşünmüyorduk.Rahat rahat dışarıda geziyor,yiyeceklerimizi topluyorduk Ama o günler geride kaldı.dün iki çete arasında bir kavga meydana geldi.Sonradan gelen gruptan bir kişi yaralandı ve yaralıyı benim bulunduğum yerin biraz uzağına bıraktılar,hemen oradan uzaklaştım ve bizimkilere gördüğüm şeyi anlatmaya gittim.3 Ay boyunca bizden başka çocuklara nadir rastlamıştık,zaten gördüklerimizde şehir dışına kaçıyorlardı.
Müzedeki çocuklara olanları tek tek
anlattım.Başımızda bulunan büyük
çocuklar Kim olduklarını ve niyetleri
belli olmadan yardım etmeyeceğimizi
söylediler ve kararlarının değişmeyeceğinide.Bir kaç kişilik bir grup oluşturup bir keşif gezisine çıkarma kararı aldılar.Umarım o çocuklar iyi insanlardır çünkü bu tehlikeden kurtulmamız için birlik olmalıyız ve daha çok çocuk bulmalıyız...****
Büyük insanlar yok olup sadece çocuklar kaldığından beri dışarı hiç
tek başıma çıkmamıştım.Artık yapmadığım şeyler listesinde bir çok aktivite vardı.kötü olan Yalnızdım,
yiyeceğim yoktu ve üşüyordum.Okul
yeterince uzakta kalmıştı ve güneş batmak üzereydi.Hala Okulun yıkık
görüntüsünü üstümden atamamıştım.
beni Sürgün etmekte haklıydılar,kesinlikle ben de aynı kararı alırdım.Onları ben yanlış yönlendirmiştim,bunların sorumlusu bendim.Ben bunları düşünürken güzel bir ev arıyordum,içinde 1 2 gün geçirebilceğim ve kafamı toplayıp mantıklı karar alabilmemi sağlaycak sakinliğe sahip bir eve ihtiyacım vardı.
Eski bir arkadaşımın evini tercih ettim,Ev okuldan fazla uzak değildi.Pek gösterişli bir ev de değildi. neyseki evlerin Kapılarının çoğu açıktı.Insanlar hayatlarını kurtarmak için kaçarken kilitler pekte umurlarında olmamıştı mantıklı olarak,bu da çok işimize gelmişti.
Ev 3+1 rahat bir mekandı.Hemen salona gittim,kapının önüne koymak için koltukları taşıdım.Artık bir süreligine güvendeydim kolayca girilebilecek tek yol pencereden tırmanmaktı.Kolayca girilebilcek dedigim en kolay yol.ama pek ihtimal vermiyordum zaten burda oldugumu gören olma olasılığıda azdı.Tehlike olmadığına emin olunca uykuya daldım.Sabahın ilk ışıkları yüzüme vurduğunda uykumu almış olarak uyandım.Bir kaç konserve yiyecek buldum ve Eski güzel günlerin hatrına masa hazırladım.Çatal,kaşık ve bıçak koydum(işime yaramayacaklardı ama olsun)
ve konservedeki yiyeceği yemeye başladım.Tadı muhteşem olmasada bu durumda idare ederdi.Yemeğim bitince Pencereden dışarıya baktım Ve çok yakında bulunan birKapalı spor salonunu dikkatimi çekti.Aslında
orasıda güvenlikli bir yerdi ve bir grup çocuk için yaşanılabilir bir yere benziyordu.Yakın bir zamanda orayı gözden geçirsem iyi olacağa benziyordu.*****
Gecenin karanlığında sarışın ve uzun boylu bir çocuk gördüm.
çantasını almış somurtarak yolda
yürüyordu.Yavaşça bulunduğum yerden çıkarak peşine takıldım.
Acaba yanında yiyecek var mıydı?
çok açtım Ama onu takip etmeliydim.
Hava kararinca bir apartmana girdi.Bende ayni apartmana girdim ve alt katlardan birine kendim için yer hazırladım.Evde istiflenmiş kocaman konserve yığını buldum.Bunları evdeki çantalardan birine tıkıştırdım ve uzun uğraşımdan sonra uyumaya karar verdim.Hava berbattı ve yağmur başlamıştı.Olaylar bu kadar ürkütücüyken bir de şimşekler katılınca mekan muhteşem oldu.Bunları düşünürken uykuya dalmışım.Sabah merdivendeki ayak sesleri ile uyandım.takip ettiğim çocuk Apartmandan çıkıyordu ve şehrin içine doğru yol almaya başlamıştı.Onu takip etmeliydim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam için Mücadele #Wattys2015
Science FictionDünya eskisi gibi değil.Teknoloji harikası muhteşem şehirler ya da gitmeyi çok istediğiniz o üniversite artık yok,belki şanslıysanız gidip kalıntılarını görebilirsiniz.Dünyanın beklediği tehtid insanlarken Göktaşı dünyayı yerle bir etti.Hala umudu o...