Yaşam için Mücadele #Wattys2015

2 cete 1 amaç

        YORUM YAPARSANIZ ÇOK SEVINIRIM.HIKAYENIN GIDISATINI
YORUNLARA GORE DEGISTIRICEM.

  Ataberk

Bu binaya geleli 2 gün oldu.Binanın
girişini tamir edip sağlamlaştırdık.
Bir kaç kör noktaya gözcüler koyduk.
Artik bizden habersiz buraya girebile
cek biri yok.Yinede tedbiri elden bırakmamalıyız.Müzeyi yıkan çete
bizden kat kat güçlü.Belkide
git gide yeni çocuklar buluyorlar.
Bizde bulmalı ve gelişmeliyiz.
Tek şansımız daha güçlü olmak.
Sonra aklıma bir fikir geldi.Alanı genişletirsek olası bi saldırıda Alan kontrolü çok işe yarardı.Iki günlük
burada olsamda bana güvenmişlerdi.
Burayı korumaya ve geliştirmeye ça
lıştığımı ve sonuna kadar yanlarında
savasacağımı anladılar.

    Fikrimi kuruldakilerden birine ilettim.1 2 saat sonra olumlu cevap geldi ve işe başladık 3 4 blokluk bir alana gözcüler ve silahlı çocuklar yerlestirdik.Ve olası saldırı için olabildigince ağır eşya toplamalarını
söyledim.Tek sorun saldırı esnasında binada kısıli kalmalarıydı bunu engellemek içinde ipten merdivenleri ayarladilar ve binaların arasına yerlestirdiler.tüm iş halledildikten sonra dövüsme bilenler dövüşme bilmeyenlere dövüsme konusunda bir kaç tiyo verdi.Artık çocuklardan oluşan bir ordumuz vardı...

   

     Dün itibariyle şehre ayak bastık.
Şehri yeniden görmek güzel ama hala pis kokuyor.Şehrin içlerine doğru yol aldık.Okulu gördügümüzde akşam olmuştu.Okula hemen varıp her şeyi anlatmak ve sürgünümün iptal olması için can atiyordum.Ama yokuşa adım atar atmaz her zaman bir engel çıkmak zorunda mı diye düsünmekten vazgeçemeyeceğimi anladım.

    Ataberk

  Rahat bir uyku gibisi yok diye düşünürken  biri sınıfın kapısını tıklattı.Burada sınıflarda 5 er 5 er kalıyorduk çok fazla sınıf vardı.Hemen gidip kapıyı açtım.Kapıyı açtıgımda çok güzel esmer ama kısa boylu bi kızla karşılaştım.Görmem gereken bir durum olduğunu ve takip etmemi söyledi.Peşinden gittim ve çatıya çıktık.Yokuşun aşağısında bir kavga vardı.2 grup birbirine girmişti.Daha yakından bakmalı belkide bazılarını
ordumuza katmalıydık çünkü böyle bir zamanda dısarda gezebilmek cesaret isterdi.10 kişilik dövüşçü bir grupla koşa koşa bölgeye gittik.

      Savaş sert başlamıştı.Karşı taraf sayıca üstündü.Kavgaya girmeden once 5 kisi sayabilmistim.Ama bizim kadar iyi dövüsemiyorlardı.Ne yazık ki sayica üstün olduklarından geriye çekilmek zorunda kaldik.Ne için savaşıyorduk bilmiyorum ama Buraya kadar gelmişken okuldan vazgeçemezdim.O'nun için savaşmalıydım.O nu düşününce içime güc aktığını hissettim.Savaştığım çocuklardan birinin bacaklarına sopayi vurup yere devirdim.Digeri hamle yaparken yana çekildim.Çocuk boşa hareket yapinca çelme çaktım ve yere kapaklandı.Üzerime koşan çocuk yaşça küçüktü ona zarar vermek istemiyordum.Kolundan yakaladım ve silahını aldım.Daha sonra Mert ile Ayşa ya yardıma gittim.

Spor Salonunun Lideri

   3 aydır kafamda tek bir düşünce var,Başında çocukların bulunduğu büyük bir devlet kurmak.Ancak o pis sürüngen planımızı duymuş ve Ayşa yıda alıp kaçmayı başarmıştı.Az kalsın yakalıyorduk ama Arabalı çocuk onları kurtarmıştı.Planımız aksamayacak.Dıger çetelere göre çok fazla sayıdayız.Bergamada çok fazla çete yok.Bildigim ya 5 yada 6 tane var ve müze de yaşayan veletleri öldürmüştük ama bazıları kaçmıştı. Onlar Planımızı mahfedemeyecekler!!

*******
    Yokuştaki kavga biter bitmez okul tarafından tanımadığım çocuklar geldi.Ne yapabilecegim hakkinda
bir fikrim yoktu.Çok yorgundum.
Ayşa ve Merte baktım.Onlarda yorgun gözüküyolardı fakat benimle sonuna kadar savaşırlardı.Neyseki  gelen çocuklar rahatlatıcı bir yanıt verdiler.

Size zarar vermiycez.Ancak kim oldugunuzu ve neden geldiginizi açıklayın dedi liderleri gibi gözüken kısa boylu çocuk.

Bizim daha önce okulda bulunduğumuzu ve çok önemli bir bilgi vereceğimizi söyledim.Ancak silahlarımızı onlara verirsek iceri alabilceklerini söylediler.Önce ne diyor bu liseli dedim ama biz gittikten sonra her şey olmuş olabilirdi ve bize barışcıl olarak gelmislerdi ki tek şansımızda onlara güvenmekti.Demir sopamı kısa boylu çocuga uzattim ve yürümeye başladık.

      Yokuştan tırmanırken bir çok şeyin değistigini farkettim.Oncelikle binalarin tepelerinde gözcü çocuklar vardi.Ve neredeyse 20 kadar çocuk saymistim.Okula ne kadar fazla çocuğun gelmiş olabilcegini düşünmeye başladım.

Ben:Okula kaç yeni çocuk geldi.
Kısa çocuk:Seni ilgilendirmez.
Ben:Peki sana ne diye hitap ediyim.
Kısa çocuk:Ataberk.
Ben:Peki Ataberk.

Konuşma tarzı hiç hoşuma gitmedi ama ona güvenebilceğim izlenimini almıştım.Genede tedbiri elden bırakmamak gerekirdi.Okula vardıgımizda bizi Kurul karşıladı.
Bir tek O yoktu.Benim sürgün kararımı ortaya atan kız.Adını bile anmak istemiyorum.Bizimkilere el salladım "ben geldim" diyebildim sadece daha sonra yanima gelip ne yaptigim hakkinda milyon tane soru sordular.

     Olanları anlattıktan sonra sürgün cezam kalktı.Ben giderken
fazla abarttıklarını farkettiklerini söylediler ve ben yokkende bir kac kez daha saldırıya uğradıklarını söylediler.Artık burada olduğum için mutlu oldukları belliydi.Onun nerede olduğunu sordum.Beni sürgün etsede
affedebilirdim.Ama suratlarına bakmaz olaydım.

"O gitti Tolga"....