Yaşam için Mücadele #Wattys2015

Spor Salonu

Apartmandan çıktıktan sonra spor salonuna yöneldim.Orada birilerinin bulunma ihtimalide vardı ancak bugün kendimi şanslı hissediyorum,
bir şey olmyacak ve kalabilceģim yeni
bir yuva bulacaktım.bir süre yürüdükten sonra bir çocukla karşılaş
tım.Beni görünce kaçmaya çalıştı
ama ona bir şey yapmayacağımı söyleyince biraz tırsarakta olsa ne
istiyorsun diye bağırdı.Çocuğa spor salonunda birilerinin yaşayıp yaşamadığını sordum.

Çocuk:Abi orada kötü bir çete var.Yakınlardaki evleri soyuyorlar.
Yiyecek bulamadıklarında bizim yiyecek sakladığımız yerden zorla
alıyorlar ve onlara karşı bir şey yapamıyoruz.Ayrica dün onları ellerinde patlayıcılarla bir yere giderken gördüm.Ama onları takip
etmeye korktum.

Bu çocuklar okuluma,aileme saldıran(eski aileme) çocuklar olabilirler miydi? şuan bu önemli deģildi tek başıma hic bir sey yapamazdım.Ama onları gözetleyip
diģerlerine bir şekilde bilgi vermek
iyi olabilirdi.Sopamı ve bir şişe su alıp
çocuğa teşekkür ettim ve çantamı daha yeni tanıştığım çocuğa verdim.
Spor salonuna giderken çocuğun adını ögrenmedigim aklıma geldi.

Spor salonuna uzaktan bakıldıgında kimse yaşamıyor gibi gözüküyordu.
Ancak yaklaştıkça ićeriden seslerin geldiğini farkettim.Duvara yakın bir ağacın arkasına saklanıp gözetlemeye başladım.Yukarıdan sokağı gözetleyen 2 çocuk vardı ve işlerini baştan savma yapıyorlardı.Sokağın ve Salonun girişlerine bakiyorlardi.
Spor Salonun kapısı sokağın tam ortasındaydı.Kapidan yanlara dogru 1 metre yükseklikte duvar uzanıyor üstünde de 1.5 metre uzunluğunda demirler bulunuyordu.Çocuklar işlerini baştan sağma yaptikları için çok fazla kör nokta varďı.ikiside benim tarafıma bakmıyorlarken saklandığım ağaca tırmanıp demirin arka tarafına tutunup aşağı indim ve
gözükmeden spor salonunun duvarı
na yaslandım.

Buraya kadar basitti zor olan içeri
girmekti.Binanın ortasında üst kata merdivenler ile çıkılıyordu ve sadece ikinci kattan iceri girilebiliyodu.
Merdivenlerin yanına gittim ve gözukmeden tirmanmaya basladım.iki nobetçide yan yana geldi.Iyi bir atış yapmalıydım.
Demir sopayi birinin tam kafasına indirdim.Digeri arkadasima bakarlen uzerine atladim ve onuda bayilttim.
bu surgün edildigim icin pislikler diyip
kapidan içeri girdim.Eskiden yiyeceklerin satıldıgı yere gelmistim.
icerde kimse yoktu ve demir sopamı dısarda unutmustum.Tam geri donucekken bir ses geldi.Hemen ďukkanin acik camindan iceri atladim.iceri bi kiz bi erkek geldi.

kız:Artık burda kalmak istemiyorum.
Insanlara yaptiklarini gordun.Bizim de yuvamiza boyle yapsalar nasil
hissederdin?

erkek:Yaşamak için mücadele etmeliyiz Ayşa eğer bunları yapmassak aç kalıcaz.

Kız:Anlamıyorsun K***** bu cok kötü.

kızın sesi ağlamakli olmus ama hemen toparlanmıştı.Ama çocuğun adını öğrenememiştim.Kızın lafindan sonra oğlan geldiği yerden dönmüştü.
Kız ise köşeye çekilip oturmuştu.Nasıl
çıkabilcegim dusunuyordum ama hic bir çıkış yoktu.Oglanın geldigi yerden gitmeliydim.Kız yüzünü kapatıp ağlamaya basladı.Onu bu şekilde bırakıp gitmek istemiyordum ama sessizce oğlanın gittigi yöne koştum.

Eger sesleri duyup durmasaydım
büyük ihtimal linç edilirdim.Basket
sahasının tribunlerinden gelen sesi duyunca sahaya çıkmamaya karar verdim ve hemen yandaki soyunma odasına girdim.Kızla konuşan oģlan yine konuşmaya başladı.

Dün yaptığımız 2 baskının ardından
çok fazla miktarda yiyecek elde ettik.
(ıslık ve bağırıs sesleri)Artık şehri ele geçirme planımızın ilk adımına gećebiliriz.SEHRI ELE GECIRMEK MI??(alkış sesleri) Şehri ele geçirip Düzgün ve bizim emrimiz altında olan bir devlet kuracagız arkadaslar.Benim
le misiniz?!?(Onaylayan evet sesleri)

Ben neler olduğunu anlamaya çalışırken soyunma odasının kapısı
açıldı ve içerı bir adam girdi.Beni gö
rünce şaşkınlığıni atamadan onu yere serdim.Ama 1 2 kişi beni fark etmis ve diğerlerine soylemislerdi.Koşmaya başladım ama durumum pek iç açıcı
değildi.Hemen üst kata dukkan tarafına çıktım.Ayşa adlı kız oradaydı.
Beni görünce şok olmuştu.Ama arkamdan koşanların seslerini isitince olayı anladı ve bana kısık sesle dükkana gir dedi.Ben girer girmez kendini yere attı ve Olamaz naptığıni saniyorsun sen diye bağırdı.
Çocuklar geldiginde ise kapiyi gosterdi ve hepsi kapidan cikip beni aramaya gittiler.bir sure sonra bulundugum yerden çıkip kıza tesekkur ettim.Bana nerde yasadigimi sordu.Şimdilik hic bir yerde dedim.
Benimle gelmek istedigini burdan biktigini ve çok cani olduklarini soyledi.Bende yanimda gelebilecegini soyledim.Beraber kapidan ciktik ve yerden sopami aldım.Sokağın sonunda beni bulamayan çocuklar spor salonuna donmek icin yon degistirmislerdi.Beni ve Ayşa yı gördüler.Ayşaya isaret yaptim ve kosmaya basladik.Ayşa yeterince hizli degildi arayi kapatiyorlardi.Eskiden bir balikçının yanindan sola saptik ve dahada hizlanmaya basladik.Ancak yeterli degildi.pesimizde nerden baksaniz 15 kişi vardı.

Onlari duyabilcegimiz kadar yaklasmislardi.Grupla Aramizda 30 metre ya var ya yoktu.Aralarindan hizli olan bir tanesi bize çok yaklaşmıstı.Arayi kapatinca Ayşanın uzerine atladı.Yakalanmamiz an meselesiydi.Sopamla cocuga cok sert bir darbe vurup Ayşayı kaldirdim.Ama kalktiginda işimin bittigini anladim.Belki o kurtulabilirdi ama ben bir casustum.Önumuzde 5 kisi daha vardi.Arkadakiler cok yaklasmisti.Iste o anda Tolga cekilll!!! diye bir ses duydum.Aysayida alip yana atladim.Tek şansim buydu.Bir araba geldi ve onumuzdeki 5 cocugu yerle bir etti.Hemen onumuzde durdu.Tanimadigimiz kisilerin arabasina binmemeliyiz ama
o kişi hayatinizi kurtarinca işler
değisiyor.Direksiyondaki arkamizdaki cocuklari çoook geride birakinca geriye döndü ve onun eski arkadasım ve okuldaki kuruldan Mert olduğunu anladim.