Just one night

~ Just one night ~ Hoofdstuk 5

Enjoy Hell..

Vermoeid wrijf ik in mijn ogen. Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. En nee, voordat je het je afvraagt, niet door geluidsoverlast..

Ik loop in mijn panda-onesie en stich-pantoffels door de gang, terwijl ik een liedje neurie.

Ja wat? Mijn ochtendroutine gaat hier gewoon verder hoor.. Ik ga me dus echt niet aanpassen!

"Hey, jochie, jij bent vroeg op."

Ik draai me om, en mijn ogen vernauwen zich tot spleetjes. "Hey, meisje," begin ik sarcastisch. "leuke nacht gehad?"

"Ja hoor." Hij kijkt me schijnheilig aan, alsof hij zich van geen kwaad bewust is.

"Fijn.." zeg ik even schijnheilig terug.

Ik duw hem subtiel aan de kant, en loop met ferme passen naar de leefkamer. Daar wacht me de volgende verschrikking. Een bloedmooi meisje zit aan de eettafel.

Ze draait zich om, en ik zie meteen een spottende blik in haar ogen verschijnen. Als ik de tafel rond kijk, merk ik dat iedereen doodnormaal zit te eten.

Er zit alleen maar een wildvreemd meisje aan de eettafel, niets om raar over te doen. Als zij het niet raar vinden, dan jij ook niet.

Ik besluit haar te negeren, en ga zitten op een plek die -helaas- maar twee stoelen van haar verwijderd  is.

Terwijl ik haar een neppe glimlach geef, grijp ik al naar de hagelslag. Ja wat? Ik heb gewoon even chocolade nodig om dit te kunnen verwerken, oké?

"Zou ik niet doen als ik jou was." zegt het meisje, correctie: de bitch, ijzig.

Ik kijk haar geïrriteerd aan. "Wat zou ik niet doen?" vraag ik na een hele worsteling, toch nog best wel aardig.

"Je bent al dik genoeg, ik zou als ik jou was maar gewoon even niets meer eten." Ze knippert onschuldig.

"Jij bent echt een ontzettende bitch." zegt Anouk terwijl ze ook overdreven met haar wimpers terug fladdert.

Ik schenk Anouk een dankbare blik. "Kijk, dat jij nou nooit iets eet, dat is aan jou. Maar ik heb wel een normaal leven, en een normaal lichaam. Waar de botten laten we zeggen," Ik scan haar met mijn ogen. "niet uitsteken.." maak ik mijn verhaal af.

Ik richt me weer op mijn broodje met hagelslag. Als ik naar de anderen gluur, zie ik ze allemaal opgelaten kijken. Alleen Blake staart met zijn ogen op standje 'kil' voor zich uit.

Als er eindelijk twintig minuten voorbij zijn gegaan, waar niets anders te horen was dan alleen maar gekuch en gekauw, schuif ik mijn stoel naar achteren.

Ik vlucht weer terug naar mij kamer, waar ik me op mijn bed laat vallen en mijn macbook wil pakken zodat ik naar Netflix kan gaan, en mijn leven kan vergooien met levenloze series kijken.

Net als ik de serie 'the Mentelist' heb opgestart, gaat de deur open. Ik gooi automatisch een kussen naar de deur, en roep dat wie er ook staat weg moet gaan. Als ik zíjn gegrinnik hoor, bevries ik.

Ik klap ruw mijn macbook dicht, en kijk hem geïriteerd aan. "Wat?"

"Niets."

Dat antwoord maakt mij op de een of andere manier ontzettend pissig. "Er is wel degelijks 'iets'." begin ik. "Jouw vriendin heeft me net voor dik uitgemaakt, en je zat er bij en keek alsof je het leuk vond."

Net nadat ik dat heb gezegd, wil ik mezelf slaan. Toon je kwetsbare kant niet, Fleur. Hij verdient het niet..

"Ze is niet mijn vriendin, en hou je bezig met je eigen zaken." sist hij.

"Weet je? Je hebt gelijk. Het is niet aan mij wat goed voor je is. Dat moet je zelf beslissen." Hij maakt een tevreden geluidje, omdat hij denkt dat ik hem gelijk geef. "En euh.. Als je dood gaat? Geniet van de hel.." voeg ik er met een grijns aan toe.

Zijn gezicht verstart. "Niemand spreekt zo tegen mij."

"Wen er maar aan." Ik schenk hem een arrogante glimlach, en loop daarna de kamer uit.

Mijn pols wordt vast gegrepen, en daarna word ik tegen de muur aan geduwd.

Zijn adem snijdt als een mes over mijn wang. Zijn lippen zijn nog maar een paar millimeter van de mijne verwijdert. Hij haalt een lok voor mijn ogen, en stopt hem met precisie achter mijn oor.

En juist op dit moment, besluiten de olifanten –ja, olifanten, vlinders zijn te licht uitgedrukt- dat ze de macerena willen gaan dansen in mijn buik. Ik huiver bij de aanraking van zijn hand, die losjes op mijn heup ligt. Hij duwt zijn lippen ruw op de mijne, en ik voel dat hij om toestemming vraagt, maar ik duw hem van me af.

Woede borrelt in mij op. "Wat denk je wel niet? Dat ik je volgende verovering word?!" roep ik buiten adem, omdat ik blijkbaar al die tijd mijn adem had ingehouden. 

Ik loop geïrriteerd -en uit het veld geslagen- mijn kamer uit, en ren ongeveer naar beneden.

Daar plof ik op de bank. Chris kijkt me meteen onderzoekend aan. "Wat is er? Gaat het wel?" fluistert hij.

Ik knik alleen maar, en leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Ik hoor gekuch achter me, en zie dat Liv en Anouk achter de bank staan.

Ik klop op de bank, als teken dat ze er naast kunnen gaan zitten. Anouk ploft meteen neer, maar Liv kijkt eerst nog wat ongemakkelijk van Chris naar mij, en weer terug naar Chris.

Ik onderdruk de neiging om met mijn ogen te gaan rollen. Het is zo irritant dat het een soort van een verboden regel is dat een meisje en een jongen niet gewoon alleen maar vrienden kunnen zijn.

Ik denk dat dat mede ook komt door alle cliché boeken en films die ze erover maken. Stiekem kijk ik die zelf ook, maar laten we dat maar even terzijde houden.

Ik zie dat Chris weer een berichtje binnen krijgt. Zo subtiel mogelijk gluur ik naar zijn beeldscherm.

"Om acht uur bij de bioscoop vanavond? Lijkt me erg leuk! Kus, Melanie." lees ik hardop voor. "Awhhh!" roep ik meteen achteraan.

Chris kijkt verlegen weg. "Ik heb vanavond dus een date met haar. Dus ik vroeg me af-"

Ik onderbreek hem: "Wat ga je aan doen?"

"Ja, dat wilde ik dus net aan jou vragen."

Ik krijg een grijns op mijn gezicht. "Je wat dat betekent he? Vanmiddag gaan we iets leuks voor je kopen!"

"Weet je het zeker?" vraagt hij vertwijfeld. "De vorige keer liep het namelijk niet zo goed af, en ik ben echt niet van plan om in een zusterpakje op date te gaan.."

_______________

60 volgers! Ik weet gewoon niet echt wat ik moet zeggen.. Verder ben ik een kleine opzet aan het schrijven voor een nieuw (kort?) verhaal en 'Undercover as a criminal' deel 2. IK HOU ZO VEEL VAN JULLIE!!!!