Gerçek Misin?

Geçmişi öğrenmek... (YENİ BÖLÜM)

Çoooooookkk uzun bir aradan sonra yeniden kavuştukkk sizde Aden ve Baturalpinize kavustunuz tabii umarım bölümü beğenirsiniz bol bol yorum bekliyorum

Bu bölüm kısa diye üzülmeyin çünkü bölüm bu kadar değil sadece şimdilik bu kadarını düzenleyebildim yani devamı var bu sefer sizi çok bekletmeden bölümün devamını aticam (GERCEKTEN) çünkü devamı hazır sadece düzenlemem gereken yerler var anlayışla karşılarsanız cook sevinirim

Birde son olarak bölümü "Aklım Karıştı" adlı şarkıyla beraber okumanızı tavsiye ederimm✨🫶🏻

Keyifli okumalar dileriimm🧚🏻‍♀️

...

Saatler sonra... (Baturalp'in anlatımıyla)

Aden beni evden kapı dışarı ettikten sonra ne kadar yürüdüm bilmiyordum, nereye geldim bilmiyordum, tek bildiğim, tek gördüğüm sönük ışıklı bir sokak lambası ve üstünde oturduğum eskimiş banktı.

Yaptığım hataları düşünüyordum, daha iyi bir hayat uğruna o kadınla nasıl evlenmiştim?

Neden Türkiyeye dönmüştüm? Bunların cevabını ben bile bilemiyorken Aden bana kızmakta haklıydı. Ne yapsa yeriydi, bir şey demeye hakkım yoktu...

Ama keşke bana inansaydı. Güvenebileceğim tek kişi oydu, biraz emri vaki ile olsa bile aramızda bir bağ kurmuştuk ne de olsa.

Bunları düşünürken yine o gün yaptığım gibi banka uzandım, otele gitmek daha mantıklıydı ama orayı karşılayacak param da yoktu, gidecek halim de. Kendimi karanlığa bıraktım...

...

(Aden'in anlatımıyla)

Olanlardan sonra biraz dinlenmek için kendimi yatağa atmıştım, hiç bir birşey düşünmek istemiyordum, tüm bu düşüncelerimden uzaklaşmak için sadece uyumak istiyordum ama düşünceler kafamı kemiriyordu.

Bu iş böyle olmayacaktı. Tüm bu olanların aslını öğrenmem gerekiyordu, ama nasıl?

Herkes bambaşka bir şey anlatıyordu, kime inanacağımı , kime güveneceğimi şaşırmıştım.

O anda aklıma bir fikir geldi. En mantıklı çözümün Irene ile tek başıma konusmak olduğunu düşündüm. Ama ona nasıl ulaşacaktım ki?

Hiç düşünmeden Baturalp'i aradım,

"Çalıyor... Çalıyor... Çalıyor..."

Ve sonunda telefonu açtı.

Bir süre karşı taraftan ses gelmesini bekledim ancak derin bir sessizlik oluştu, bu sessizliği ilk bozan şey Baturalp'in yorgun sesi oldu.

"Aden..."

Hiç beklemeden konuşmaya başladım.

"Bana Irene'in numarasını ver."

Tereddüt eder gibi oldu, tam bir şey söyleyecekken vazgeçti. Pes ederek;

"Tamam" dedi. Onun da aklını kemiren düşünceler olmalıydı.

Telefonu kapattı ve numarayı mesaj olarak gönderdi.

Hemen aradım. Karşıdan gelen ses hem sakin hem de şaşkın gibiydi.

"Aloğ, kimle görüşüyorum acaba?"

O bozuk aksaanı bile ona sinir olmama yetecek bir sebepti. Mecbur olmasam muhattap dâhi olmazdım. Ama beni buna mecbur bırakmışlardı.

"Aden ben, sabah evini bastığın kız. Seninle insan gibi konuşmak için aradım."

Derin bir nefes sesi geldi, ardından;