Confused.
I've always wanted his company, but never did I think that a day would come when it would be this annoying.
"Shit!" I muttered.
Mabilis kong hinanap ang cellphone sa aking bulsa. Kapa rito, kapa doon. Pinatay ko kaagad ito nang mahanap. But it was too late. The cubicle door already opened.
"A-anong..."
Pareho kaming natigilan ni MJ. We stared into each other's eyes.
Pawang katahimikan ang nanaig sa pagitan namin.
"You're... following me?"
Napalunok ako.
"H-hindi! Ano," tumawa ako. "Kakarating ko lang. M-mababanyo rin sana ako."
My nerves were shaking as hell! Ano 'yong narinig ko?! Tumalikod ako sa kanya at humakbang papuntang labasan ng CR.
"S-sige, MJ, babalik na 'ko. Pa-out na rin kasi ako."
"Teka, sandali, Ariya!"
She held my arm. I swallowed hard.
"May narinig ka ba?"
Pinagpapawisan na ako ng husto. I didn't want to lie, but sometimes, you just have to.
Umiling ako.
I bit my lower lip and pinahiran ang butil ng pawis sa aking noo.
"Narinig?" I chuckled. Takteng-ina! Pinipilit kong kumalma! "Wala! May dapat ba akong marinig?" I asked, trying to sound playful.
Sumeryoso ang kanyang mukha na para bang siya mismo ay may napagtanto.
"May narinig ka."
Hindi iyon tanong. She herself confirmed it.
My heart hammered loudly. Na sa lakas nito, wala na akong ibang maisip kundi ang kaba at takot. Kaba dahil sa nalaman, at takot para kay MJ. And whether I admit it or not, I'm hurt too.
"Wala nga! Sige na, alis na 'ko."
Base sa mga narinig ko, halatang walang kasinungalingan do'n. I felt betrayed. I trusted her. Kaibigan ko siya, and she acted as though we really were... friends.
"Stop lying, Ariya. I know you heard me. Kanina pa lang, pansin ko nang may sumusunod sa akin." Pinandilatan niya ako ng mata. Her brows shot up.
My face turned pale.
"Trust me, hindi ko sinadyang may marinig. It's purely coincidental-"
Before I could even do something, she grabbed me by my arms. I groaned because her nails were digging into my flesh.
Nagsitayuan ang balahibo ko sa katawan dahil sa sakit at hapdi. Napupunit ang balat ko sa tinis ng kanyang kuko! Basta na rin ang mata ko sa mga nagbabadyang luha.
I tried to explain it to her, but I guess it's no use. Galit at pagdududa pa rin ang kanyang mukha.
Kung kanina, galit lang ang nakikita kong emosyon sa kanyang mga mata, ngayon naman ay nanlilisik na ito. It is the look of someone who's ready to kill.
"How much have you heard?" Her tone was hard.
"MJ, gabi na kasi pwede ipagsabu-"
"How much have you heard?!"
"Ano ba, MJ?! Mas importante pa ba 'yan?!" Tumaas na rin boses ko sa galit.
I felt her waver. Lumambot ang hawak niya, and I took that opportunity to let myself free from her hold.

YOU ARE READING
To Speak In Codes (Resilient Hearts #1)
RomanceAmariah Missy Herrera is a fresh graduate of Commerce majoring in banking and finance. She is dedicated to enter the life of adulthood and taking the first step of her journey. Reaching her dream to become a filthy rich tita. But in taking that fir...