Ayla Mila ( gerçek ailem )

28.bölüm

Bir önceki bölümde hikayeyi biraz daha açıkça anlattım bakmayan varsa bi bakın derim

Oy ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar

                               Geçmiş......

Yazarın anlatımıyla

Ayla elindeki kocaman çöp poşetiyle zorlanarak ilerliyordu annesi yaşına bakmadan oldukça ağır olan çöp poşetini eline tutusturmustu zaten hiç bi zaman yaşını önemsememisti kızını evde de oldukça ağır işler verir ve küçücük kızını yorardı

Ayla bi şekilde çöp konteynerına ulaştığında çöpü attı arkasına dönüp gidecekken önünde beliren köpekle ne yapacağını şaşırmış bi şekile geriye doğru gidiyordu Ayla geriye doğru giderken köpek de aylanın üzerine doğru geliyordu

Aylanın sırtı duvarla buluştuğun da yardım çığlıkları atmaya başlamıştı köpek aylanın üstüne atladığın da ayağını ısırmaya başlamıştı bile o sırada bi tane çocuk hızla köpeği uzaklaştırmak için yanına gidip tasmasını tutup geriye çekmişti bu sırada ayla goz yaşlarını hızla akıtıyordu

Çocuk köpeği uzaklaştırdıktan sonra küçük kızın yanına gelmişti hızla küçük kızın pantolonunun paçasını yukarı doğru kaldırdığın da köpeğin ısırdığı yere bakıyordu köpek ne kadar dişlerini küçük kızın derisine geçirmemiş olsa da diş izleri belli oluyordu

" merhaba canın çok acıyor mu? " diye sordu çocuk ayla ya ayla hala ağlarken kafasını evet anlamında aşağı yukarı salladı

" evin nerede peki seni götüreyim " dedi bu kez çocuk

" sokak başında ki ev ama ama benim bacağım çok acıyor ki gidemem ki ben " dedi ayla küçük olduğu için düzenli cümleler kuramıyordu

" ben seni götürebilirim ister misin " dedi çocuk aylayı korkutmak istemeyen bi ses tonunda

Ayla hem bacağının açısından dolayı hem de tekrar köpekle karşılaşmaktan korktuğu için kabul etmişti

Çocuk aylayi belinde tutup kaldırmıştı ve tüm yükü kendi omuzuna alarak eve doğru gitmeye başlamışlardı

" adın ne senin bakalım " diye sordu çocuk aylaya

" benim iki adım var ayla mila senin " diye sordu