Ayla Mila ( gerçek ailem )

16.bölüm

Arkadaşlar bini aşkın okumaya ulaştık bu kitabı öylesine yazmıştım bu kadar okunacagini tahmin etmemiştim oy 100 bile değil ne yazık ki ama yine de okuyup bi etkileşim veren herkese teşekkürler eğer bu yazıyı okursanız hemen küçük yıldıza basmayı unutmayın

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

♡♡♡bunu unutmayın hayattaki en önemli kişi sizsiniz sizin hayatınız da sadece sizin söz hakkınız geçerli bunu sakın unutmayın♡♡♡

Boyle bi not eklemek istedim benden size gelsin en önemli kişi sizlersiniz

☆HAYATINIZIN İKİNCİ KİŞİSİ SAKIN OLMAYIN☆
............................................

Sabah kabusla uyandım yine aynı sahneler yine iğrenç dokunuşlar aklıma gelince midem bulanıyor kendimden iğreniyorum yine bunları düşünürken gözlerim dolu bi şekilde banyoya girdim banyo da yine her yerimi 3 kez olacak şekilde keseledim bi an önce onun dokunduğu yerleri temizlemek istiyordum ama temizlenmiyordu bedenim temizlense zihnimden o görüntüler gitmiyor bu sefer iyice ağlamaya başladım yere çöktüm sarılarak ağlıyordum o sırada kapım çalındı

" Ayla ne oluyor aç kapıyı çık hadi oradan " dedi Güney abim artık seslerinden tanıyordum

" hayır abi istemiyorum git nolur git " dedim
hickiriklarimin arasında o ara da kıyafetlerimi giyinmeye çalışıyordum

" hiç bi yere gitmiyorum abicim burdayım yanındayım hadi çık konuşalım nolur hadi" dedi tekrardan gitmeyeceğini bildiğim için kıyafetlerimi giyinip yavaşça kapıyı açtım karşımda duran Güney abim yüzümün halini görmüş olacak ki hızlıca beni yanına çekip sıkı sıkı sarıldı o sırada yine ağzımdan bi hıçkırık kaçtı artık kimsenin bana temas etmesini istemiyordum buna ailem de dahildi maalesef

Ben abime sarılmadığım için abim kendini geri çekti yüzümü avuçlarının arasına alacakken geri çekilip bunu engelledim o an gözlerinde tarifi olmayan bi duygu geçti Güney abimi ilk defa böyle görüyordum

" abicim ne yaptılar sana nolur söyle lütfen bak biz yanındayız sana inanıyoruz " dedi ben ise kafamı sallayıp

" hayır abi hadi git gitmicem hastaneye uyuyacağım git hadi lütfen yalnız bırak beni" dedim o da kafasını sallayıp dışarıya çıktı çıktıktan sonra dediğim gibi yatağa girdim ve uyumaya çalıştım

Yine gelmişti yine öpüyordu yine iznim olmadan dokunuyordu ağlıyordum ama durmuyordu acımıyordu

" dokunma DOKUNMA İSTEMİYORUM bırak nolur bırak doku- " bi anda nefes nefese uyandırıldım yanımda Kaan abim vardı gözleri dolu bakıyordu hemen bana sarıldı ben ise hala kabusun etkisinde olduğum için ittirmeye çalışıyordum " bırak dokunma nolur bırak " diyip göğsünü yumrukluyordum abim beni sarmaktan asla vazgeçmedi kabusun etkisinden çıktığımda da etrafa tekrar baktım bütün ailem burdayım annem sessizce ağlıyordu babam onu tutuyordu sanki tutmasa düşecek gibiydi kuzey ve cenk abimin yüzü kıpkırmızı olmuştu elleri ise yumruk cenk abim direk odadan çıktı babam kuzey abime gözüyle bi hareket edip onu da peşinden gönderdi

" siz çıkın anne ben aylayla kalırım " dedi Güney abim annemler başını sallayıp çıktı Kaan abim ise beni zorla bırakıp çıktı Asaf zaten bi köşede kafasını ellerinin arasına almış ağlıyordu Efe abim evde yoktu sanırım çünkü onu görmemiştim asafin yanına gidim sıkıca sarıldım biz sarıldıktan sonra hıçkırarak ağlamaya başladı onunla beraber bende ağlıyordum

" koruyamadık seni özür dilerim elimden bi şey gelmedi affetme sakın beni nefret et benden ben kendimden nefret ediyorum çünkü " dedi ben kafasını tutup kaldırdım