Danube Yolcusu#Justwriteit

Değişim

Yemek masasında oturmuş . Çayımı içiyordum . Öylece masaya odaklanmıştım . Kendimi berbat hissediyordum . Yalnız . Hayatım mahvolmuş . Mutlu olamıyordum neden tam düzeliyor derken . Kafamı geriye yasladım .

" - Delirmiş gibi görünüyorsun . " gözlerimi biraz kapattıktan sonra karşımdaki tanımadığım insana baktım .

" - Belki de delirmiş olduğumdandır . " Kafasını yan çevirip gülümsedi .

" - Belki de anıların yüzündendir . " Sinirle ona baktım . O kimdi ki ? anılarımdan ona neydi ?

" - Kapa çeneni ! Defol . " Ayağa kalktı . Cevap vermeden yürürken kendi kendine konuşuyormuş gibi mırıldandı .

" - Kate 'in seni bu hale sokması çok ürkünç . " Hızla kafamı ona çevirdim .

" O beni- " Gittiği tarafa baktığım zaman orada biri olmadığını gördüm . Ash bulaşık yıkamayı bırakmış anlamsızca bana bakıyordu .

" - İyi misin ? " Bir süre daha o tarafa baktım . " - Nereye gitti ? " Ash tekrar bulaşıkları yıkamaya devam ederken cevap verdi .

" - Herkes uyudu Mira . Hem kim geldi ki ? Saatlerdir buraya kimse uğramadı . " Gözlerim tekrar dolmaya başladı . Bileklerimi gözlerime bastırdım . Hıçkırıyordum . Normal de sık sık ağlamazdım .

" - Biri vardı ash . Gerçek misin ? Rüya mı görüyorum . Ben... ben ölmek istiyorum . " Ash yanıma geldi . Ve omzuma dokundu .

" - Gerçek miyim ? Mira . "

Etrafı tütsü kokusu yine sararken başımın sertçe masaya çarpması ile gözlerimi açtım . Ash bulaşık yıkıyordu .

" - Ben Kate ' in yanına gidiyorum . " Hızlıca kalkıp kate ' in odasına doğru yürürken az önceki yaşanan şey gerçek miydi anlamaya çalışıyordum . Merdivenlerden yukarı çıkarken az önce rüyam da veya gerçekte her neyse gördüğüm çocuk bana sırıtarak aşağı indi . Donup kalmıştım . Tekrar aşağı indiğimde az önceki sahneyi gördüm .

" - Kapa çeneni ! Defol . "

" - Kate 'in seni bu hale sokması çok ürkünç . " Bana bakarak söylediği kelimeler beni hala şok ederken çocuğu kovalamaya başladım . Hızlıca mahsen kapısından çıkarken tekrar içeri girdiğimde masada ki beni izleyen kendimi gördüm . Tamam iyi haber o çocuğun neden hemen kaybolduğunu gördüm . Kötü haber delirdim . 

Hızla tezgaha yaklaşırken bıçağı aldım ve karnım sapladım .
~~~☆★☆~~~♥♡♥~~~
Gözlerimi açarken başımdaki steve'e doğru baktım .
" - Rüyalardan nefret ediyorum . "
" - Bende seninle uğraşmaktan . "
Bıkkınca nefesimi dışarı verdim . Ve kahkahalarla gülmeye başladım .

" - Hala aklım - gülüyor - yerinde " Steve ağzımı eliyle kapatırken sesim boğuk çıkıyordu .

" - Hayır hala delisin ." Kahkahalarım iç çekişlere dönüşürken ne çok ağladığımı fark ettim . Ben bu kadar güçsüz değildim . Daha çok ağlama başlayınca steve şaşırmış ve öylece ellerini omzuna ve başına koyuyordu .

" -  Tanrım ! Tanrım ! Ne yapmalıyım ? ne yapmalıyım ? " Birden beni yatakta doğrulturken beceriksizce sarıldı . Ne yapıyor bu ? Bu ... sevgi mi vermeye çalışıyor . Tıpkı bir köpekmişim gibi başıma hafif hafif vururken mırıldandı .

" - Tamam . Sakin kızım iyisin . " Ağlamayı kesmiş anlamsızca öyle duruyordum . Etrafa tütsü kokusu yayılmaya başladı . Yine mi !? Hayır hayır odaya Kate girmiş .

" - Steve bir kızın öyle gönlünü alamazsın . " Steve beni hızlıca iterken başım yatağın kenarına geldi . bu kadar aptal mıydı bu çocuk .