the wrong choice {5sos} On Hold

0.1

"Je weet wat je moet doen?" Ik knik kijk in de donkere ogen van mijn vader.

Voorzichtig kijk om mij heen voor ik naar de auto toe sluip. Mijn grijze muts verbergt mijn haar die ik erin heb gepropt. Snel trek ik mijn handschoenen aan. Nog één keer kijk ik om mij heen. Dan haal ik uit en sla met mijn elleboog het raampje open. Het geluid van brekend glas verstoord de stilte in de straat. Snel pak ik de tomtom, portemonnee en een telefoon uit de auto voor ik wegren en schreeuwende mensen achter mij laat.

Glimlachend kijk ik naar de buit in mijn handen. De telefoon draai ik om. Bam, dat is wat ik nodig had. De iphone prop ik in mijn zak en bekijk ondertussen het geld in de portemonnee. Ik weet waar ik nog eens langs moet. Ik zak op het bed en leg alle spullen onder het kussen.

Ik slaap net als de deur met een klap word open gegooid. Ik spring uit van de bank, grijp de spullen onder het kussen weg, en ga om het hoekje van de gang staan. "El?" Lukes stem galmt door het krot heen. Voorzichtig kom ik te voorschijn en kijk in zijn teleurgestelde gezicht. "Waarom?" Ik zucht diep en probeer de woede weg te duwen. "Waarom Elise?!" Ik kijk hem aan zonder te reageren op zijn vraag. "Probeer je mij pijn te doen, is dat wat je wil?" Zijn stem klinkt zacht en gebroken. "Sorry Luke." Zonder op reactie te wachten schiet ik langs hem heen.

Voorzichtig open ik de deur en stap over de drempel heen. Ik hoop dat hij niet thuis is. "Elise het geld." Verdomme. Angstig geef ik het geld aan hem. "Dit is de weinig, hier kan ik toch niet van leven!" Woendend gooit hij het geld op de grond en drukt mij tegen de muur met zijn vingers strak om mijn nek. Verberg emoties, angst niet laten merken. Ik begin naar adem te snakken en dat is het teken voor mijn vader om los te laten. Snakkend naar adem kruip ik naar de trap en strompel naar mijn kamer om daar vermoeid om het matras te vallen.

Als verdooft staar ik naar de wolken buiten het raampje, naast mij zit mijn 'geweldige' en wat helemaal leuk is, mijn persoonlijke politie agentje, mijn oppas dus, laten we het daar op houden.

Sinds ik opgepakt ben en ze nadat ze mij een strafblad gegeven hadden, dachten ze dat het misschien leuk zou zijn als ik in een pleeggezin geplaats zou worden.

Mijn vader verdween toen ik opgepakt werd, terwijl dit toch echt zijn schuld is. Mama was de enige die van mij hield, die mij s'avonds een kus gaf en mij onderstopte terwijl mijn vader in de kroeg zat en alcohol bleef zuipen.

John, mijn oppas werp een blik op mij om zich dan weer gerustgesteld in de stoel te nestelen. Ik weet niet hoe hij denkt dat ik kan onsnappen... uit een vliegtuig. Ik zou zelfmoord plegen en nee, daar heb ik nou echt geen zin in. John begint te snurken terwijl de piloot een mededeling doet. Ik klik mijn gordel vast en kijk even naar John die zijn gordel nog niet omheeft, en zich luid snurkend omdraait. Whatever, niet mijn probleem.

Ola, wat vinden jullie ervan? Ik heb werkelijk geen idee wat ik ervan vind.

Ik ga zometeen fietsen door spanje, teminste ik geloof dat we gingen fietsen dus ik dacht ik update nog even een hoofdstuk. Wat ben ik weer lief ;-)

Xxx IAm_Acupcake