the wrong choice {5sos} On Hold

0.3

Pov Elize

Ik zet mijn voet op de koude tenen van het balkon. Koud... Ik ga bij de rand staan en kijk over de grote tuin. Hoezo, hun inkomen is veel? Ik zucht. Ik moet hier weg. Maar waar heen? Ik kan deze mensen niet in gevaar brengen door mij. Ik kijk naar de zon die langzaam omhoog komt.

Langzaam slof ik weer naar binnen. Eigenlijk vindt ik mijn kamer veel te groot, maar ja ik moet het er maar mee doen. Ik loop naar de kast en trek een la open. Holy moly, er liggen kwasten potjes en shit in. Niet letterlijk shit. Nou ja, Misschien ook wel. Okay, dat sloeg nergens op. Mijn handen grabbelen door alle make-up potjes. Ik grijp de zwarte eyeliner en mascara en loop naar de spiegel. Smokey eye's. Vroeger wilde ik dat altijd, het zag er een beetje gevaarlijk en afstandelijk uit. Dat is wat ik op dit moment wil. Eigenlijk altijd.

Ik kijk in de spiegel. Wat ik al de hele tijd doe maar, who cares. Na mijn eye liner en mascara goedgekeurd te hebben loop ik naar de kast, waar ik zonder enige bewondering van de hoeveelheid kleren, wat veel is, een zwarte skinny broek, een zwart T-shirt en een spijker jasje zonder mouwen uithaal.

Als de zon ongeveer een uur op is loop ik naar beneden. Ik slof een beetje door het huis, tot ik er chagarijnig van wordt. Ik doe de voordeur open en loop naar buiten.

Met oordopjes in mijn oren loop ik door het park, ik lach vanbinnen als de meeste mensen met een een boogje om mij heen lopen. Fijn, dan begint niemand tegen mij te pra... "Hey, jou ken ik niet? Hoe heet je?" Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. Wat boeit mij dat nou dat je mij niet kent, wees er blij mee. Ik doe toch alleen maar mensen pijn... "Gaat het wel?" Onbewust had ik mijn gezicht in een gekwetste uitdrukking gezet. Snel zet ik mijn emotioneelloze masker op. "Ja, prima." Is mijn korte antwoord. En loop langs hem heen. Ik rol geïriteerd met mijn ogen als hij naast me gaat lopen. "Zeg, ik weet niet wat je van me wil, maar wil je niet zo achter mijn reet aanlopen, ik ken je helemaal niet!" Boos kijk ik hem aan, niet dat hij daar van schrikt. "Ik ben Ashton, nu ken je me. Dus waarom zo beschermend over jezelf?" Autsch, dat deed toch wel een beetje pijn, niet dat hij het zo bedoelde, aan zijn gezicht te zien. "Dat gaat je geen moer aan." Met die woorden draai ik me om en ren weg, hem verbaasd achter me latend.

Ik kijk nog een paar keer achterom, als ik zeker weet dat hij mij niet gevolgd is ga ik weer normaal lopen. Ik trek mijn muts uit mijn jaszak en doe die op mijn hoofd. Ik zie een stelletje aankomen die mij net zo als alle andere om mij heen lopen. Het geeft me heen veilig gevoel.

"Hey." Verschrikt kijk ik op, om vervolgens met frons langs hem heen te lopen. Jeah een stalker, dat is wat ik nodig heb... "Ik weet dat je niet met me wil praten ma..." Ik onderbreek hem door hem ijzig aan te kijken. Mijn kille stem laat hem dit keer wel schrikken. "Inderdaad, ik wil niet met je praten, dus laat me gewoon met rust!" Hij knikt langzaam en loopt dan langs mij heen. Ik voel dat hij een papiertje in mijn zak stopt.

Het verbaast mij nog steeds dat hij met mij begon te praten. Ik geef toe, ik zie er niet uit als het aardigste persoon op aarde. Eerder een persoon om, net zo als alle andere, met een boogje om heen te lopen. In gedachte verzonken loop ik terug naar het mega kasteel, genaamd met nieuwe thuis.

Goed, persoonlijk vindt ik dit een flut hoofdstuk, maar om er toch een te publiceren heb ik deze toch maar niet verwijderd. Dus vergeet mij voor dit hoofdstuk. De volgende wordt beter.

Xxx Iam_Acupcake