the wrong choice {5sos} On Hold

0.5

Pov Elize

Met een zucht plof ik op het gras. Ik pluk aan de grassprietjes voor mij. Wat sneu dat ze zo aan hun eind komen. Ik staar naar de leerlingen die in groepjes op het gras ploffen. Een jongen bederft mijn uitzicht door zich voor mij in het gras te nestelen. Nou ik weet niet maar ik denk dat ik toch uit de grond getrokken zou worden dan geplet worden door iemands kont. En als je het niet door had, ik had het over de grassprietjes.

"Mag ik erbij zitten?" Ik haal mijn schouders op. "Je zit toch al." Ik bekijk de jongen. Hij heeft iets vertrouwelijks en onschuldigs iets over zich. Tegenpolen trekken zich aan, dat is nu wel duidelijk. Schuldig vs onschuldig. Denk ik...

De jongen grinnikt maar wordt bleek als hij een blik achter me heeft werpt. Verbaasd kijk ik achterom en zie de badass grijnzend naar mij kijken. Ik draai me om naar de jongen die overeind wil krabbelen. Ik pak zijn hand vast en trek hem weer naar beneden, ik geef hem een bemoedigend glimlachje, voor ik opsta en richting, ik-weet-zijn-naam-niet loop. Ik stop met lopen als ik vlak voor hem sta. Ik breng mijn mond bij zijn oor en fluister zachtjes. "Ik waarschuw je één keer, maak mensen met wie ik om ga niet bang." Ik grijp hem bij zijn nek en laat zijn hoofd hard op mijn knie kletsen. "Ik geef maar één waarschuwing, Samsen!"

Hoe ik dat weet? Ik zag zijn foto en naam bij de receptie hangen toen ik m'n rooster ging halen.

Ik probeer het bloed van mijn broek te vegen. De jongen staat mij angstig aan te kijken. "Waarom deed je dat? Ik ga dood!" Ik sla een hand voor zijn mond. "Jemig, ik sta vlak naast je. En ten tweede, ik mag jou en dat is zeldzaam, wees er blij mee."

Ik loop richting mijn auto. En zucht als ik een gedaante bij mijn auto zie staan. What the fuck is er nou weer?! Mijn hakken klakken op de stoeptegels. Ik doe mijn kofferbak open zonder naar het gedaante te kijken en smijt mijn tas erin, naast mijn koffer...

Ik draai me om en kijk recht in de bruine ogen van Samsen, die mij op een aparte manier aankijkt. "Gozer, wat kijk jij nou." Hij glimlacht zwak. "Ik wilde sorry zeggen, omdat ik heel goed weet waar jij op dit moment doorheen gaat. En die klap die had ik verdient. Dus sorry." Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. Diep van binnen ben ik een beetje bang dat hij precies wat waar hij het over heeft. Hij duwt mij een briefje in mijn vingers. "Voor het geval dat, ik weet hoe het voelt, bij mij werkte het, praten. Ik weet dat jij anders bent, en jou vader of moeder niet het aardigste persoon voor jou was. Ik zie het in je ogen. Wees voorzichtig met wie je buitensluit." Met die woorden draait hij zich om en loopt weg. Verbijsterd blijf ik achter.

Met al mijn krachten sla ik op op het bokskussen. Mijn zicht wordt wazig door alle tranen die zo nodig uit mijn ogen moeten. Kunnen die er niet gewoon via het verteringsstelsel eruit ofzo? Ik zak via de muur naar beneden. Mijn handen verbergen mijn zicht, terijl mijn tranen langs mijn wangen naar beneden rollen. Zwak, dat is wat jij bent, ZWAK! Zíjn stem dreunt hard door mijn hoofd.

Je lijkt op je moeder, die was ook zo zwak. Huilde ook zo verrekte snel! Woedend staat hij voor mij. Zijn vuisten dreunen op mijn hoofd.

Ik staar voor mij uit. Haastige voetstappen klinken door de ruimte. Armen omringen mij en trekken me in een knuffel. Voorzichtig leg ik mijn hoofd op zijn schouder. "Ik wil niet meer..." Zijn armen trekken mjj hard tegen zich aan. "Sh, niet zeggen, het komt goed. Je bent sterk Elize, sterker dan ik ooit ben geweest." Mijn ogen vullen zich weer met tranen. Ik sluit vermoeid mijn ogen, terwijl een traan zich een weg naar beneden baant.

Wie is die jongen. Hij is zo schattig♥_♥ Dus wie zou hij zijn.