NEXT TO YOU

Chapter 5 - Day 5

Chapter 5 - Day 5

"Di ka kakain???"

"Di na!!!!" Sigaw ko habang palabas ng bahay.

Masyado akong maaga ngayon pero feeling ko maiiwan na naman ako ng Bus.

Pag dating ko sa Bus stop, medyo madilim pa.. 

Ang aga ko kase talaga.. 

Wala rin dito si ate na lagi kong nakakasabay. Weekdays lang kase kami nagkikita nun eh. And since Sunday ngayon, wala siya.

"PEEEEEEEEEEEEEEEEP"

AYAN NA!! AYAN NA!!! AyAN NA!!!

Excited na ako masyadong lumundag sa bUS!

Pag kahinto nito, pumasok na agad ako! WWAAAAAAAAAAA.. This is it.. 

Pagkatingin ko sa dulo, NAPANGITI AKO NG SOBRA!! 

Coz, I saw HIM.

Nagmadali akong lumapit dun, pero pag dating ko dun, tulog pala siya. Yung mata niya natabunan ng bonet.

"Goodmorning" sabi ko, pero wala akong narinig na sagot. 

Tulog nga kase diba? umupo nalang ako sa left side at nang naka upo na ako, may nakita ako sa likod ng upuan na laging inuupuan ni lola. Isang red rose na same ang itsura kahapon. May maliit na papel na naman na naka sabit. Kinuha ko ito at tiningnan. 

"5 - NM"

HA?? Is this flower for me again? Or baka nag aasumme lang ako dito.. 

Binalik ko nalang ito sa pinaglagyan nito..

"That's yours." 

"AYY PALAKA!!! Ano ba?! NAnggugulat ka!!" TT_TT 

"Tsss. PAra sayo yan oh.."

Tinuro niya ang rose gamit ang nguso niya..

"For me? Bakit? Are you sure?"

"ASUS! Eh kinuha mo na nga ang rose kahapon na naiwan dito, tapos ngayon magtatanong ka pa!" nakakahiya naman! namumula na ako dito! Pano niya nalamang kinuha ko?!! TOKWA NAMAN!

"Ang yabang mo talaga eh.. Kala ko pa naman mahiyain ka!"

"Ano ka ba, hindi naman ako mahiyain noh.. I'm just being serious.. I really like you.. :))" 

Waaa.. Stop saying that! KINIKILIG AKO!! T_T AHAHAHHAAH!! Teka, breathe! Breathe! Relax Relax! XD

"Pano mo maprove sakin yun? Kase naman, ilang araw pa lang tayo nagkakilala noh. How come magugustuhan mo agad ako?!" 

"Hindi porket matagal mo na siyang kilala, LOVE talaga ang nararamdam niya. Hindi rin porket bago mo lang siya nakilala, hindi LOVE ang nararamdaman niya. LOVE doesn't require a LONG TIME of being together before knowing that you're really inlove. Because if you feel it, you will really feel it. And when it comes, it will really come."

Napa-isip naman ako..

Oo nga. Tama nga naman siya.

Tulad na lamang ni Yael. 

Matagal kaming magkakilala, kaya akala ko mahal niya na ako. 

Pero anong nangyari? Iniwan niya ako.. Ang inakala kong pagmamahal ay hindi pala totoo.

"Tama ka.. Minahal ko siya kase akala ko totoo.. Pero hindi pala.." 

"I don't get you.." Ayy, bat ko ba sinabi yun. Natural, din niya yun maiintindihan.

"Ayy, nevermind! hihihihihihi.." sabi ko. Nakakahiya naman. 

"Ayan, kung anu-anong lumalabas sa bibig mo.. Sagutin mo na kase ako!" Aba! Bat naging makulit to??! Parang nung isang araw, smile lang sinasagot niya. Ngayon, kung makipag-usap parang nang-uutos pa ha.

Kinuha ko agad yung crumpled paper sa bag ko. Ginawa ko ito kaninang umaga.

"Uy, ano na? Wala ka bang sasabihin??" Kulit niya talaga!!

Hinagis ko ang crumpled paper sa mukha niya sabay sigaw..

"EWAN KO SAYO!!!!!"

Lumingon yung mag-asawang naka upo bandang sa harap. Ang sama ng tingin sa akin.. Sige, titigan niya lang ako.. Ako nang maingay! Sorryy naman. TT_TT Si Nile kase eh..

Tinawanan naman ako ni Nile ng mahina dahil napahiya ako...

Tiningnan ko naman siya ng masama.

"Teka, Ano to?" tanong ni Nile habang tinataas ang crumpled paper.

"Basura! Kase para kang trashcan!" Tumawa ako ng mahina..

"Oy, ikaw kaya ang parang trashcan.. hahahaha!" hinagis niya ito pabalik sa akin.

"Pshhh! Tanga ka rin pala minsan.. sayang ang kagwapuhan mo.." sabi ko ng pabulong..

"Anong sinabi mo?? Gwapo ako? :)))))"

"Wala akong sinabi.. Bla blah.. hayyy. Ewan ko na talaga sayo! Oh!" Hinagis ko ulit ang crumpled paper.

"Itatapon ko na nga lang tong papel sa bintana." narinig kong sabi niya.

"Sige, itapon mo kung ayaw mong maging TAYO"

Nakita ko naman ang kilay niyang tumaas. Confused na confused siya sa sinabi ko.. 

At nang narealize niya na, binuksan niya agad ang crumpled paper na sinulatan ko nang "OO"!!

"Oo?? OO?!! OO?!!!" Tuwang tuwa siya sa nakita niya.. Sa sobrang tuwa niya, lumapit siya sa akin at niyakap ako.. 

Di na siya nahiya noh? Niyakap na agad ako? Bago ko pa nga lang siya sinagot.

Oo. Sinagot ko na siya.. Tama ang sabi ni Na-Ya. Baka siya talaga ang para sa akin. Kung hindi man, tatanggapin ko yun. Pero sa ngayon, alam kong napapsaya niya ako. At yun ay sapat na dahilan para bigyan siya ng "OO". 

"Nile, hindi ako makahinga.. *cough* ahoo.. Nile.."

Binitawan niya ako at humarap siya sa akin.

"THANK YOU SO MUCH!! :)" then he smiled again. THAT SMILE!! URGHHH! It's making me Crazy! :)))

"TREESANNN!!!"

Uh.ohh.. We're here. Bababa na siya..

"Aalis na ako :)) I'll see you tomorrow baby" he said.. Baby ka jan! I just burst into laughter.. Natawa ako sa ginawa niya.. Sumasayaw siya while pababa ng bus..

Actually, wala akong patutunguhan.. Sunday ngayon eh. I just rode the Bus for nothing.. I just wanna see him and I wanna tell him that I accepted him already.. And that's all..

Bumaba nalang ako sa isang park malapit sa school. 

I lay down on the green grasses while looking at the sky.. 

Maaga pa, wala pa masyadong tao.

Tama ba ang ginawa ko?? 

Sinagot ko ba siya dahil gusto ko siyang maging BF? Or dahil gusto ko lang ipakita kay Yael na I'm okay without him.. 

Una, naguguluhan talaga ako. Kase naman, alam kong di pa ako nakakapag-move on. Hindi ko alam kung ano ba ang nararamdaman ko talaga para kay Nile.

Gusto ko si Nile. Siya yung tipong mamahalin ng lahat. Kahit once mo palang siyang nameet, naku, maniniwala ka talaga sa love at first sight. Pero hindi ko naman talaga alam kung LOVE tong nararamdaman ko or infatuation lang.

Basta alam ko, masaya ako pag nakikita siya.

Sana nga, eto na yung tinatawag na TRUE LOVE. Nasubukan kong magmahal ng totoo sa tamang paraan. Pero napunta ito sa maling tao. Baka ang pagmamahal sa tamang tao nadadaan sa maling paraan. Pero yun nga, Boy friend ko na si Nile nang hindi man lang alam ang background niya. Hindi ko kilala ang magulang niya. Hindi ko alam kung anong klaseng tao siya. Pero eto ako ngayon, nagbukas muli ng pintuan. Hindi man kami siguro seryoso sa isa't isa, pero alam kong masaya kami pareho sa kung anong meron kami.