ℍ𝔸ℝ𝕆ℍ𝔸ℝ𝔸 | NONFICTION (ONGOING) BL

89 කොටස

" මන් අද රංගයියා එක්ක වෙලට ගියා. පිදුරු නාලා දැන් ඇඟ කසනවා ඉන්න බෑ. අද හවස දේවාල වත්තට පූජාව කිව්වා. රෑට දේවාලෙට යනවා. මාත් තව ටිකකින් නාලා ලෑස්ති වෙන්න ඕනෙ. "

" ඔයා මට කතා නොකරට මන් තරහ නෑ. මට ඔයාලගෙ අම්මා කිව්වා ඔයා ජොබ් හොයනවා කියල. හරි නොගියට තරහ ගන්න එපා. ඉක්මනට හොඳ දෙයක් වෙයි. අනිත් එක ඔය ඉන්න ගමන් english ටිකක් හදාගන්න. කලබල වෙන්න එපා"

" මන් දන්නවා මොකක් හරි ඔයා හන්ගනවා කියල. ඒකට මන් දොස් කියන්නෑ. ඔයාගෙ තත්වෙ මට තේරෙනවා..තාමත් මට මන් ගාවින් ඔයාගෙ සුවඳ දැනෙනවා.. ඒ එක්කම ආදරෙත් මහ ගොඩක් දැනෙනවා. අනේ මන්ද ලඟ නොහිටියට මගේ හිතේ තව තව ආදරේ පිරෙනවා"

" ආදරෙයි ද අහන්නෙ නෑ... ඒත් මන් ආදරෙයි "

මන් ආර්යු අයියට තවත් පිළිතුරු නොලැබෙන පනිවුඩ යැව්වා. මන් ඒ එකකටවත් පිළිතුරක් බලාපොරොත්තු උණේ නෑ. හැබැයි එයා ඒවා දකී කියල විතරක් බලාපොරොත්තු උණා. මම ෆෝන් එක මගෙ තොල් වලට තද කරගෙන ඉඳන් ඇඳෙන් නැඟිට්ටෙ කලින් නාලා ලෑස්ති වෙන්න කියල වෙද සීයා අවවාද කරපු නිසා. ඒ නිසා මන් ෆෝන් එකත් මේසෙ උඩින් තියල එතන පොඩ්ඩක් අස්පස් කරල දැම්මා. බඩු මොකුත් නොතිබ්බට මන් එදිනෙදා පාවිච්චි කරන චාජර් , කේබල්, හෑන්ඩ් ෆ්‍රී අනන් මනන් ඔක්කොම මේසෙ උඩ එහෙ මෙහෙ විසි කරල තිබුණා.මේසෙ කෙළවරේ මගෙ කරේ එල්ලන් යන නිල් පාටට හුරු බෑග් එක . මන් ඒක උඩට කරල ඇකිළිලා තිබුණ මේස රෙද්ද දිගෑරල ඒ උඩ තිබුණ බඩු ටිකත් මුල්ලකින් තිබ්බා. ඒ අතරෙ මේස රෙද්ද අස්සෙ තිබුණ කොළ කෑල්ලක් එළියට ආව. මන් ඒක දිග හැරියෙ ඇඳේ වාඩි වෙන ගමන්මයි.

ඒ රංගයියා ඇඳපු මගෙ චිත්‍රෙ ...මන් ඒ කොළේ නැමුම් පාරවල් දිගේ මගෙ ඇඟිලි එහෙ මෙහෙ අරගෙන ගියා.

ඒත් එක්කම මගේ ඇඟිලි නැවතුනේ චිත්‍රෙ පැන්සල් ඉරිවලින් උණත් ඒ විදියටම ඇඳිලා තිබුණ මගෙම ඇස් ගාවින්. මට මතකයි අර පෙට්ටගමේ තිබුණ චිත්‍රත් මේ වගේමයි. හිතේ කුතුහලේ අහස උසට නඟිද්දි මම ඒ චිත්‍රෙත් අතේ තියාගෙනම කුස්සියට ගියේ රංගයියවත් සීයවත් ගෙදර නොහිටිය නිසා. ඉතින් කෑගහන්න කෙනෙකුත් නෑනෙ. මන් කුස්සියේ තිබුණ පෙට්ටගමෙන් ඒ චිත්‍ර ටික එළියට අරගෙන ඒ විදියටම වහල දාල කාමරේට ආවා. ඒවා සංසන්දනය කරල බැලුවම ඕනෙම කෙනෙක්ට කියන්න පුලුවන් ඇන්දෙ එකම කෙනෙක් කියල. ඒ වගේම ඒ ඇස් වල වෙනසකුත් නෑ කියල. මන් ඒ චිත්‍ර දිහා බලාගෙන මගෙ ඇස් අතගගා බලාගෙන හිටියා. ඒත් රංගයියා කිව්වෙ ඒ මන් නෙමේ කියලනෙ එයාගෙ චිත්‍ර වල ඉන්නෙ.. එහෙනන් කවුද?....