BİR HUFFLEPUFF VARİSİ

16.Bölüm

İyi okumalarr🕊

Emma: bunu mu giyeceksin?

Artık kısaca Beth diyeceğim çünkü Elizabeth çok uzun oluyor

Beth: evet. Bir sorun mu var?

Mattheo: sence sadece bir sorun mu var?

Göz devirdim ve dolaptan giyinecegim üstü aldım ve onlara döndüm

Beth: odamdan çıkın artık.

Mattheo: kovuyor musun bizi?

Beth: evet?

Emma: iyi! Biz de sana meraklı degiliz. Gel Matty

Mattheo: Matty mi?!!

Emma: abartma

Mattheo onu kucagına aldı ve anlından öperek odadan çıktı.

Bende üzerimi degiştirdim ve saçlarımı yaptım

Saat neredeyse geç olunca üzerimi kontrol ettim.

Kabanımı üzerime giyindim ve odadan çıktım

Gece olduğu için cübbe giymekle uğraşmayacaktım ve yakalanmamaya çalışacaktım.

Okuldan çıkıp Tom'un mektupta yazdığı yere gittim.

Etrafa bakındığımda arkamdan gelen ses ile irkildim

Tom: gelecegini sanmazdım.

Beth: Mattheo çok ısrar etti
AYNENN

Tom: belli oluyor.

İnanmamış gibi bakmasina aldanmadım ve

Beth: gecenin bu saatinde beni buraya çağırmanın sebebi neydi?

Tom: yok.

Beth: ne?

Tom: sebep yok.

Kaşlarım çatılınca içimde ki hafif yükselen öfkeyi bastırmaya çalışarak derin nefes aldım

Beth: komik degildi gerçekten bir daha olmasın

Tom: şaka olduğunu kim söyledi?

Beth: bak Marvolo. Gece gece beni buraya sebepsiz yere çagırmış olamazsın. Bir sebebi mutlaka olmalı

Tom: var zaten

Bu sefer sabrım taşmıştı

Beth: o zaman söyle de bu lanet yerden gideyim!

Tom: seni tutan yok. İstersen git.

Arkamı döndüm ve hızlı adımlarla uzaklaştım yerdeki taşı aldım ve onun kafasina fırlatarak kaçtım.

Arkamdan saydırdıği küfürleri duymasam bile hissedebiliyordum.

Tom Ağzından

Mattheo: ne yaptın ne yaptın?!

Tom: seni tutan yok dedim.

Mattheo: Tom afedersin ama salak mısın yoksa aptal mısın?!

Elim asama gidince elini elime attı ve asamı aldı

Tom: ne yapmaya çalışıyorsun?

Mattheo: sakin ol ve bir kez olsun insanca konuş. Şimdi, yarın gidip ondan özür dile

Kaşlarım çatıldı ve sinirle suratına baktım

Tom: özür mü?! Asla!

Mattheo: o zaman sende bu gidişle unut.

Tom: tamam

Gözleri şaşkınlıkla açıldı ve inanmayarak baktı

Mattheo: tamam mı?! Ciddi misin?

Tom: ne zaman birinden özür dilediğimi gördün? Unutmak daha iyi.

Mattheo: inanmıyorum sana!

Tom: belli oluyor.

Mattheo: hayır anlamıyorum. İnsan sevdiğini-

Tom: sevmiyorum!

Mattheo: herneyse işte! Ben olsam Emma'yı ölsemde unutmam.
Emin misin???
(Spoi)

Tom: peki umrumda mı?

Mattheo: değil mi?

Tom: aynen öyle

Dedim ve ışığı kapatarak yataga uzandim.

Asla birinden özür dilemezdim..

Evett ölmedim yaşıyorumm💚