Hayat benim için 11 sene önce bitmişti. Daha 7 yaşında iken ailemin ölümünü izlemiştim. Hiç acımdan gözlerim önünde anneme tecavüz etmeleri annemin "yapmayın lütfen" diye haykırışlarını babamın çaresizce otururup işkence görmesi daha dün gibi aklımda. Hayatımı boka çevrildi ama yılmadım aksine dahada güçlendim. Acıları yaşadıkça güçlü,umursamaz bir kız haline geldim.
Artık 18 yaşında hiçbirşeyi umursamayan,herkez tarafından korkulan psikopat kız oldum.
Bugün yine okuldan atıldım. Atılmamın sebebide sadece bi orospuyu bıçaklayıp 8 kız dövmek ne var bunda abartacak anlamıyorum.
Eve doğru giderken hayatta tek güvendiğim kişi Alp'i gördüm. Her zaman yanımda olmuştu. Birbirimizin herşeyini bilirdik.
Küçükken sokakta kaldığım zaman tanışmıştık. Bana güçlü olmayı o öğretmişti. Çok emeği vardı üstümde. O zamandan beri ayrılmamıştık.
Yanıma gelip "naber ufaklık"dedi. Beni sinir etmek için hep ufaklık derdi.
"Ne olsun gene okuldan atıldık".
"Psikopat kızdan da bu beklenirdi zaten " dedi ve güldü.
"Görevimiz" deyip onu orda öylece bırakıp eve doğru yürüdüm. Evimde öyle büyük birşey değil 2+1 küçük bir ev. Zaten sadece uyumak için kulladığım için pek sıkıntı olmuyo. Alıştırmalık birşeyler yedikten sonra üstüme siyah düz bir tişört , siyah jean ve siyah vanslarımı giyip çalıştığım bara gitmek için dışarı çıktım. Zaten bar çok uzakta değildi 10 dk sonra orda oldum.
Her zamanki gibi yiyişen içen ayyaşlarla doluydu. Abi gidin evinizde ne bok yapıyorsanız yapın biz bunu görmek zorundamıyız. Zaten herkez halinden memdundu. Bende alışık olduğum için umursamadım. Önlüğümü giyip siparişleri aldım. Burası bilmem kaçıncı iş yerimdi. Bana sarkan kişileri dövünce hep atılıyordum. Bu işi de zaten zor bulmuştum o yüzden sabırlı olmam gerekiyordu artık nasıl olacaksam.
3 kişilik erkek grubunun yanına gidip "ne istersiniz" diye sordum.
İçlerinden sarışın olan "seni alalım güzelim" dedi ve yanındakiyle gülmeye başladılar. Sadece siyah saçlı playboy havalarında olan çocuk umursamaz bakıyordu.
İçimden üçe kadar sayıp tekrar "ne istersiniz" diye sordum.
Gene aynı çocuk "seni dedik ya güzelim "dedi.
Bendeki sinir gene tavan yaptı ben bile anlamadan karşımda sırıtan çocuğa yumruğu geçirdim ve "beğendin mi beni " deyip bar kısmına ilerledim. Arkamdan "sert kız" sevdim diye bağırdı. Duymamazlıktan gelip işimi yaptım. Saat gece 1 e gelince üzerimdeki önlükten kurtulup bardan çıktım.
10 dk yürüyüşün ardından eve vardım. Anahtarımı cebimden çıkarıp kapıyı açtım. Ayakkabılarımı salona fırlatıp odama girdim.Saçımı salaş bir topuz yapıp şortu askılı siyah pijama takımımı giydim.
Telefonumu çıkarıp "Alp'e yarın sizin okula kayıt yaptırıcam sabah al beni" diye yazıp gönderdim. 1 ,2 dk sonra Alpten "tamam ufaklık :)" olarak cevap geldi.
"Ufaklığına sokayım mk" yazıp gönderdim.
Daha fazla alp malıyla uğraşmamak için telefonu kapattım.Sabah erken kalkacağım için yatağıma yatıp uykuya daldım.
-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_Kapının kırılacak kadar yumruklanmasıyla uyandım. İçimden uykumun içine eden Alp'e söverek kapıyı açtım.
"Ne var mk" dedim.
"Hem çağır hem tersle dedinya okula giderken benide al diye"."He taam sen geç içeri ben hazırlanıyorum". Alp içeri geçerken bende odamı gittim. Her zamanki gibi siyah askılı, deri şort ,deri ceket ve kısa siyah zımbalı çizmelerimi giyip eyeliner çektim.Siyah rujumuda sürüp dalgalı ben bile hala rengini çözemediğim saçlarımı salık bırakıp Alp'in yanına gittim.
Alp beni görünce ıslık çalıp "bu ne güzellik kızım".
"Abartma alp her zamanki halim"deyip dışarı çıktım.
Alp'in motoruna binip okula gittik.
Okula girerken her zamanki gibi herkez bize döndü.
Amk sanki ilk defa kız görüyorlar. Kaskı çıkarıp motordan cool bir şekilde indim. Kaskı Alp'e uzatıp okul binasına doğru yürüdüm tabi gene tüm bakışlar bana döndü.Yeter artık ne yani bende normal insanım ne diye bakıyorlarsa.Daha fazla dayanamayıp " ne var lan ne bakıyorsunuz " diye bağırınca korkmuş olucaklarki kafalarını başka yöne çevirdiler.Bende müdürün odasını aramaya devam ettim. Sonunda odasını bulunca kapıyı çalmadan içeri girdim. 45- 50 yaşlarındaki müdür kendince kızgın olduğunu zanneden bakışlarla bana baktı. Kafamı sallayarak "bi sorun mu var hocam" dedim özellikle hocama vurgu yaparak. Pısırık müdür korkmuş olucak ki "hayır evladım ne sorunu sen ne için gelmiştin" dedi.
Bende "okula niçin geliniyorsa o yüzden sınıfımı söle gidiyim" dedim. Bizim pısırık müdür "kızım daha kayıt yaptırmadınki" diyince.
"O zaman kaydet adım selin ışık şimdi uzatmadan sınıfımı sölede gidiyim" deyince müdür "12/C evladım"deyince cevap vermeden çıktım. Nöbetçi sandığım çocuğu yanıma çağırarak sınıfın nerede olduğunu sordum yerini öğrenince sınıfa doğru yol aldım. Hocalar derse girmişti al bide onların dırdırını çek . Her zamanki gibi kapıyı çalmadan içeri girdim. Tahta ders anlatmakta olan moruk bana kızgın bir şekilde bakıp "kapısız köyden mi geldin evladım "diyince hocayı siklemeden tek boş olan en arkadaki sıraya oturup kafamı masaya gömdüm. Tabi gerizekalı moruk "çık dışarı " deyince Sırayı ittirerek ayağa kaktım hoca ya dönerek "kapa o çeneni yoksa ben çok güzel yöntemlerle kapatırım anladınmı" dediğimde hoca böyle bir hareketi beklememiş olucak ki ağzı açık bir şekilde kafasını salladı.Sınıftaki herkezin şaşkınca bakışlarını umursamayıp tekrardan eski yerime oturup kafamı sıraya gömdüm.10 15 dk sonra kapı açınıp kapandı eziklerden birisidir diyip takmadım fakat badimden tutulup kaldırılmamla beni kaldırın kişeye bakmadan bana dokunduğu kolunu ters çevirip duvara doğru fırlattım. Çocuk resmen uçtu moruk dahil tüm sınıf şaşkınca bana bakıp "oha" "resmen borayı uçurdu" "ayy çok kötü düştü" "bora bu kızı sikicek" gibi daha birsürü şey. Adının bora olduğunu öğrediğim çocuk yerden kalkıp bana doğru gelerek boğazımdan tutup duvara yapıştırdı." Sen kendini ne zannediyorsun lan sürtük" diye bağırdı pardon bağırmak az kalır nerdeyse camları indiriyordu.Her neyse boğazımdaki elini daha da sıkınca nefes almakta zorlandım.Dizlerimi kaldırarak erkekliğine sert bir şekilde vurunca inleyek boğazımdaki ellerini erkekliğine götürdü bende bu fırsattan yararlanarak onu yere ittirip "asıl sen kendini ne zannediyorsun " dedim.
