Selam!Biliyorum bu bölüm çok geç geldi çünkü biliyorsunuz yaz tatilindeydim ve evde durmadık.Gittiğimiz yerlerde de internet yoktu.Ama şimdi yayınlıyorum, biraz kısa oldu ama umarım beğenirsiniz... (sorry) :( :( :( (Bir sonraki bölüm
MULTI:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Halamı hiç bu kadar kızgın görmemiştim.Bizi o halde Bay Daniel'le gördüğü zaman nasıl kızdı tahmin edemezsiniz.Ardından halam bizi dışarı çıkardı.Içeriden bağrış çığrış sesler yükseldi.Biz de Helen'la benim kaldığım odaya çıktık.Helen babasını bulmanın şokunu henüz atlatamamış gibiydi.Birden irkildi ve bana benim yetimhaneye gitmemden korktuğunu söyledi.Aslında haklıydı.Bunu hiç düşünmemeştim.Ama şimdiye kadar burada kalabilmiş olduğuma göre,neden daha fazla kalamazdım ki?Pekala kalabilirdim.Ama bunu neden şimdi söylemişti ki? Zaten sıfır olan moralimi eksilere indirmek için mi?Çok saçma.Eğer bunun arkasında bişey yoksa bu kızın zamanlaması da benim moralim gibi sıfır demektir.
-Bunu şimdi neden sordun?
-Hani babamı bulduk ya,senin sayende...
-Benim sayemde değil canım,senin sayende. Sen dolabın üstüne uzanıp devrilmeseydin Bay Daniel'i bulamazdık.
-YOOO Senin sayende!
Bu kızın amacı ne? Amacı, eğer halam kızarsa -ki kızdı- suçu benim üstüme atmaksa çok kırılırım doğrusu.
-Eeee?
-Yani şimdi annem babamı senin bulduğunu anlamıştır.Ya sana bir kötülük yapıp yetimhaneye yollarsa?!
Haklıydım.Suçu benim üstüme atmıştı. Bunu ondan beklemezdim ama trip atacak halde de değildim.
-Tamam...Sakin ol.Daha öyle bir şey olmadı.
-Ama...ama...ya olursa?
-Şimdilik bu ihtimali düşünmemeye çalış.
- .......
Bayan Pierce bizi yemeğe çağırdığında saat 7 olmuştu bile.Biz de kızgın olan halamı daha fazla kızdırmamak için beklemeden aşağı indik.Halam iner inmez bana "Sen mutfakta yiyeceksin."dedi. Ama Bay Daniel'in mutfakta tek başıma yememe razı gelmeyeceğini de bilmesi gerekirdi."Hayır,o da bizden biri.Biz bir aileyiz.O da burda yiyecek!" Horst'un ve halamın canı sıkılmıştı.Birbirlerine baktılar, ve sonra yemeye devam ettiler.
Yemekten sonra hep birlikte -Helen, Bay Daniel ve ben- oturma odasına geçtik.Bay Daniel bize "mahzende" geçirdiği günleri anlatmaya başladı."Ordan kurtulduğum için şanslıyım.Helen,annen beni orada zorla tuttu.Ben her seferinde kaçmayı denedim hatta bir keresinde onu...onu..."
"Onu dövdün mü?"Dedi Helen.Kırılmış gibiydi.Ne kadar taş kalpli olursa olsun o Helen'in annesiydi sonuçta.
"Şey,evet...Üzgünüm Helen.Ama sonra pişman oldum ve birdaha böyle bir şey yapmadım.Daha sonra orda kalma fikrine alışmaya başladım.Ve bu zamana kadar da kaldım.Ayrıca orada kaldığım..."
Daha fazla durup dinlemek istemiyorum.Gerçekten çok sıkıcı. Çünkü biliyorum ki
bütün gecemi niçin hayatımın çok değerli 30 dakikasını israf ettiğimi düşünerek mahvedeceğim. En iyisi gidip yatmak.Bay Daniel iyi biri olabilir ama çenesi için aynı şeyi düşünemeyeceğim...
