My Past, My Present, My Future

Chapter 1

Chapter 1

[ Yanjiro's POV ]

Sunday Morning, March na. As usual nandito ako ngayon sa kwarto ko, nakahilata. Paano ba naman kasi, ang aga aga. Ang ingay sa kapitbahay, may ginagawa yata na bagong building, hindi naman ako interesado para alamin pa kung para saan yun.

Naiirita lang naman ako. Oo, naiirita. Paano ba naman kasi kaaga-aga panay pukpukan ng martilyo at sigawan ng mga construction workers ang naririnig ko. Alas siyete palang kaya!

Pnyeta naman oh. Idagdag mo pa yung mga makakapal na alikabok at usok dala nung sa kabila, nauusukan yung mga damit kong bagong laba ni manang sa baba, maselan pa naman ako. -____-

Dahil sa ingay ng mga taong to, nakalimuatn ko tuloy magpakilala. Ako nga pala si Yanjiro Valdez, 16 yrs old. 3rd year high school na ko, at sa St. Matthew's School ako ngayon nag-aaral, dito kami ngayon sa QC nakatira. Wala na akong mga magulang. Pano ako nagkabahay? Sa tingin nyo?

Tama. Im adopted, at tanggap ko naman yon. Wala ako samang loob sa mga magulang ko, pero wala na kong interes pa para hanapin at malaman kung sno sila. Masaya ako at pinamigay nila ko.

Kundi dahil sakanila, di ko makikilala ang Foster Daddy ko. Siya si Dr. Joe Stefan Valdez. A famous doctor who's currently working at a famous and not to mention highest-paid Hospital in the US of A.

Pero hindi ko sya pwede imention ^___^v Ehem! Di naman ako masyadong mayabang no?

Well..kidding aside. May kapatid ako sakanya. Pero adopted rin sya, mas una nga lang ako na-adopt kesa sakanya. At kung bakit puro adopted ang mga nagiging anak ni daddy?

Mag isa nalang kasi siya sa buhay. wala na din yung parents nya, wala pa siya nagiging asawa. Although nagkakagirlfriend sya, wala naman syang nakakatuluyan.. kadalasan kasi niloloko lang sya, yung iba naman pineperahan lang sya.

Kaya ingat kami kay daddy. Siya nalang kasi ang meron kami tas mawawala pa? Masasaktan? Di ata pwede yon!

On the other hand, balik tayo sa kapatid ko. Mas bata siya sakin, siya si Joe Stefan Valdez Jr. Weird no? Ako ang nauna pero siya junior. Well. Wala namang kaso sakin yon. :)

Kaso lang may konting mintis..

Ano kasi eh.....

Hm.. Ano..

Ba...

Bading kasi siya! Pambihira talaga mga pre..

Okay na sana eh. Nakuha na niya yung kagwapuhan at katikasan namin ni Dad pero.. Bisexual siya.

Inamin niya samin yun, three years ago. Wala naman kami magagawa. Since open-minded naman kami ni Dad, tinanggap namin siya. After all. Magkakapamilya naman kami. Its useless kung kami kami ang magtatakwilan, diba?

*BLAG! BLAG!*

"Ayy! Anak ka ng nanay mo!!!" sigaw ko.

Panong hindi ako sisigaw? Eh nakakagulat ang ingay nung mga trabahador sa tapat ng bahay namin. Tss! Istorbo talaga.

Bigla naman akong napatingin sa gawing paanan ko kung nasaan yung study table ko.

Para kasing.. Parang may mali...

Bumangon ako galing sa kama.. Sinuot ko mo muna yung tsinelas ko bago ako dahan-dahang maglakad papunta sa study table.

May bumungad agad saking libro. English book to be specific. Kapansin pansin yung nakaipit na note sa gilid.. color pink yon, at hindi nakapag tataka kung kanino galing yon.

Binuklat ko muna yung book, kinuha ko yung note at inumpisahang basahin ito.

"WHATDA?!!!! SHIT!! O__O" Di ko napigilang sabi. Sabay takbo sa banyo.

Nagtoothbrush ako, at naghilamos muna. Pano ba naman kasi yung nabasa ko...

" Yanj, you slept during our English Class. Ayoko namang abalahin ang pag tulog mo. May HW daw tayo sa Grammar, sabi ni Ma'am 'Write a story about your bestfriend' daw. Gawin mo ha? 10% ng grade yun e. Sorry ngayon ko lang nasabi, sigurado ako by this time nagmamadali ka ng kumilos. Hehe. Sige *U*

Your pretty bestfriend, Ela"

Yung nag sulat non yung bestfriend ko nga pala ngayon. Yes, babae ang best friend ko. Mas komportable kasi akong makipagkaibigan sa mga babae kasi, karamihan sa mga lalaki samin, basag-ulo.

Kung hindi naman mahilig makipag-away, e madalas hindi pumapasok. Nag dditch sila ng klase para mag DOTA. I find that very gay, astig man sa paningin ng iba, pero sakin hindi.

Tama bang talikuran ang mga responsibilidad mo para ipagpalit sa kabulastugan na pwede namang iwasan?

Naisip ko lang, di ba sila nanghihinayang sa pinang-aaral sakanila ng mga magulang nila? Since ako adopted, ayoko maging basag-ulo. I have a good sense of gratitude. And I dont plan to give my Old man a hard time.

Diba, good boy ako. :) dagdag pogi points pa yun! Haha!

Anyway.. Ayun yung bestfriend ko, siya si Amiela Jen Tamayo. We've been good friends since the third grade. Mabait siya, maalaga, understanding, maganda, maputi, sexy, pero di katangkaran. Madami nagkakagusto saknya. Pero don't get me wrong mga dude, wala akong gusto sakanya.

DI. KO. SIYA. TYPE.

Okay?

Ayon. Kaya naman ako nagmamadali, eh kasi, mabagal ako mag isip. Lalo na sinusumpong ako ng sakit ko. I have a disease called katam.

Katamaran. Oo. Halos lahat ng estudyante nagkakaroon niyan. Eto kasing si Ela, hiniramhiram pa yung libro ko e alam nang may HW Test kami, tas kagabi lag binalik! Tch!

Nagpunas na ako gamit ang isang clean towel. Pagkatapos, pinahid ko na din yung paa ko sa may towel sa floor, naglagay ng konting lotion at nagsuklay ng buhok. Remember? Maselan ako. ;)

Bago mag lakad palabas ng banyo, sinuot ko na yung slippers ko. Naglakad na ko papuntang study stable at umupo sa swivel chair ko doon.

Muli kong ibinaling ang tingin ko sa note na nakaipit sa libro.

Hmm.. "Bestfriend" mahina kong sabi. Pagkatapos non, I unconciously walked towards my cabinet. Madaming gamit dito. Maayos naman silang nakasalansan kasi di naman ako burara.

Kinuha ko yung isang deep blue colored na box at inalabas iyon.

Kapansin pansin naman na nababalutan na to ng alikabok. "It's been awhile since I checked this thing out." Bulong ko sa sarili ko.

Dinala ko naman to saka ko binuksan pagkaupo ko sa swivel chair..

Kinuha ko ang isang old picture ko together with a little beautiful girl.. Nakangiti siya sa camera, samantalang ako, titig na titig lang sakanya.

Nandun lang sa mukha ng batang babae nakatuon ang paningin ko habang hawak hawak ko ang lumang litrato sa mga palad ko ngayon.

Napapikit nalang ako, suddenly a thought entered my mind..

Her beautiful black hair, her clean-set eye brows, her beautiful big smiling eyes, her cute little flat nose, her irritating little voice

And her very sweet, convincing smile.

4 years old palang kami nun. At oo. Inaamin ko masyado pa kaming bata, pero, by that time, tumibok na yun puso ko. Iba siya e. iba siya sa feeling ng karaniwang pagtibok at pagpump nito ng dugo araw araw. I knewby that time that it was love..

Nakapikit parin ako hanggang ngayon..

I was drowned in my own thoughts...

a bitter smile was then formed by my lips. And I said,

"I miss you ... Leonelle"