Is our love strong enough? ~On Hold~

6. Jayden

Bo pov. Zaterdag ochtend.

Ik loop in mijn pyjama, met mijn mobiel in mijn hand, naar beneden om een ontbijtje voor mij en Bas te maken. Zodra ik de woonkamer in kom zie ik Dave zitten, en nog twee grote mannen. Ik wil achteruit lopen en gillen. Maar bots tegen een persoon op en krijg een hand voor mijn mond. Dave staat op en pakt een pistool.

"Ik zou je mond maar dicht houden schatje. Één klik en je bent er niet meer. Zou jammer zijn, je bent zo mooi" grijnst hij. Ik wil wat zeggen maar de hand voor mijn mond houd me tegen. De hand word verwisseld met een doekje. Het doekje word strak tegen mijn mond en neus gedrukt en ik voel me langzaan moe worden. "Truste" hoor ik de stem van Dave zeggen.

Zwart, alles is zwart. Ik hoor en zie niks meer.

---

Ik open mijn ogen en merk dat ik in een bed lig. Alle herrineringen komen terug en ik schiet overeind. Ik kijk om me heen. Ik ben in een kamer, een erg mooie kamer. Witte muren, de vloer van laminaat. Er staat een bank, ladenkastje tegen over het bed met een prachtige tv er op. Het bed is opgemaakt met witte lakens, naast het bed is een deur, ik loop er heen en duw de klink naar beneden duw de deur open. Een prachtige badkamer verschijnt er. Een mooi wit bad, een witte douche, witte wc, een witte wasbak met een kastje eronder en een spiegel erboven. De muren zijn betegeld met kleine, vierkante witte tegeltjes. De grond heeft grote beige tegels met in het midden van de badkamer een wit kleed. Ik draai me om en doe de deur weer dicht en loop naar de andere deur. Ik trek er aan, zonder succes. Die deur zit opslot. Ik klop op de deur.

"HALLOO!" Roep ik. Ik hoor zware voetstappen een trap opkomen en ik kan net opzij stappen want de deur vliegt open. Daar staat Dave, met een dienblad met eten en drinken. Hij doet de deur met zijn vrije hand dicht en opslot en stopt de sleutel in zijn broekzak. Hij gaat op bed zitten en wenkt mij om er bij te komen zitten. Langzaam loop ik naar het bed. Ik ga aan de andere kant zitten.

"Wat doe ik hier?" Vraag ik fel.

"Je bent hier voor mij, voor mij alleen" grijnst hij.

"H-hoe bedoel je?" Vraag ik.

"Je bent hier voor mij, ik vind je leuk. Dus ben je van mij" zegt hij.

"Van jou?" Vraag ik vol ongeloof.

"Ja, van mij. En niemand behalve ik, mag aan jou zitten" zegt hij.

"Niemand behalve Bas, mag aan mij zitten. En ik ben niet van jou!" Vertel ik hem.

"Je leert het wel" zucht hij en staat op.

"Waar ben ik?" Vraag ik hem.

"Daar waar niemand je vind. Probeer maar niet te ontsnappen want er zijn genoeg mannen om je tegen te houden. Ik denk dat je de straffen niet zo leuk gaat vinden trouwens" grijnst hij.

"S-straffen?" Stotter ik.

"Ja, die krijg je als je niet naar mij of een van de andere jongens luisterd" zegt hij en hij haalt de deur van slot, verlaat de kamer, en doet de deur van buitenaf weer opslot. Ik loop naar de deur, het eten negerend, zak door mijn knieën en kijk door het sleutelgat.
Het enige wat ik zie is een trap die een bocht naar links maakt, waarna ik het dus niet meer kan zien.

Fijn.

Ik loop naar het bed en ga erop zitten. Op het dienblad ligt een bord, met een broodje met kaas en een glas vruchtensap. Ik pak het op en leg het naast de deur, ik ga op het bed zitten. Ik mag dan wel honger hebben, ik ga dat eten echt niet eten, mocht die willen.

Na iets wat lijkt op een uurtje op bed gezeten te hebben gaat de deur open. Daar staat Dave. Hij kijkt van mij naar het dienblad.

"Ondankbaar" mompelt hij, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik negeer het. Hij loopt naar me toe en komt naast me zitten.