Is our love strong enough? ~On Hold~

16. Gedachten gesprekken?

Bastiaan pov.

"Bo wat was dat? En wat weet ik niet?" Vraag ik.

"Zo veel, té veel" zucht ze.

Ik kijk haar niets begrijpend aan, er is meer gaande hier.

"Bo wil je me het vertellen?" Vraag ik haar terwijl ik in haar blauwe ogen kijk. Een traan zie ik glinsteren ze knippert hem weg en kijkt me gebroken aan.

"Het mag ook een andere keer" vertel ik haar.

Ze kijkt me aan, ze lijkt verstijfd, in een trans.

Na een minuut zeg ik haar naam nog een keer.

Geen reactie.

Dat hadden we zelf nog niet door hoor *facepalm*

Houd jij je er even buiten.

Ik ben je geweten, waarom zou ik?

Omdat mijn, of nouja onze, of mijn? Ach. Onze vriendin in trans is.

Haal haar eruit dan!

Houd je bek.

"Bo?!" Ze negeert me. Haar hoofd hangt naar beneden. Haar blik is gericht op haar versleten all stars.

"Wat is hier aan de hand?" Vraagt Lilly die aan komt lopen.

"Ze zag ene Jane, ze is in een trans ofzo" zeg ik.

"Wat? Wie is Jane?" Vraagt Lilly niet begrijpend.

"Het enige wat ik weet is dat ze vroeger een vriendin van Bo was, en het vriendinnetje van Max, ze verhuisde naar Amerika en nu is ze weer hier" vertel ik. Het deel over dat Bo iets verzwijgt laat ik maar achterwegen.

"Heey chicks en Bas!!" Roept Nikki terwijl ze aan komt huppelen. Ze vliegt Lilly en Bo in de armen. Bo kijkt niet om, ze doet niks.

"Kunnen jullie ons even alleen laten?" Vraag ik de dames. Ze knikken en willen weglopen.

"I-ik denk dat ik even helemaal alleen wil zijn" zegt Bo, of nah, fluistert ze.

"Zal ik je naar huis brengen?" Vraag ik en de meiden verdwijnen uit het zicht.

"Nee bedankt, ik wil even alleen alleen zijn" zegt ze en loopt naar de groep zonder nog iets te zeggen. Ze pakt haar tas en negeert de vragen van de groep. Ze kijkt me nog een keer aan en draait zich om en ze loopt weg. Het hoekje van de school om.

"Wat is er met haar?" Vraagt Cameron terwijl hij een hand op mijn schouder legt.

"Jane" mompel ik.

"HEB JE EEN ANDER GEZOEND?!" Roept hij kwaad. Ik schud vlug mijn hoofd.

"Gelukkig maar, wat is er?" Vraagt hij opnieuw.

Ik leg hem alles uit over Jane. Ook over dat Bo wat achterhoud.

"Raar, misschien weet Max meer" zegt Cameron bedenkelijk.

"Ik weet wel zeker van wel, maar ik wil het van Bo horen, ze kan het nog niet vertellen en dat moet ik respecteren" zeg ik, en dat wat ik net zei, was de complete waarheid.

Vertrouwen en geduld, is dat niet wat je moet hebben in een relatie?

Goedzo Basje, je leert het wel! ;)

Dankjewel, denk ik...

No problemo, daar ben ik voor.

Kap eens met die gesprekken.

Hallo jij schrijft dit!

Ja inderdaad!

Twee tegen één?

Bas negeer haar en ohja Cameron zei net wat ;p

"Sorry zei je wat?" Vraag ik, luisterend naar mijn geweten.

"Ik zei dat je gelijk hebt" lacht hij. Ik laat ook een lachje horen.

De bel schalt over het plein. Cameron en ik zeggen elkaar gedag en lopen naar onze lessen.

Ik kom aan in het lokaal en mijn blik glijd door het lokaal, Bo is er niet. Ik denk ook niet dat ze gaat komen.

"Meneer McCartney, waar denkt u aan?" Haalt de docent me uit mijn gedachten.

"Niks niks" zucht ik. Hij knik en gaat verder met de uitleg terwijl mijn gedachtes afdwalen naar Bo en Jane. Wat is dat met die twee?

Klein, ik weet het.

Wat denken jullie dat er vroeger gebeurd is, wat Bo achterhoud? Ben benieuwd, misschien zijn jullie ideeën leuker dan dat van mij ;p xx