I'm Not A Vampire (Ben Vampir Değilim)

2.Bölüm:Yeni hayat

En sonunda okul doldu ama hiç tanımadığım insanlar ile...

Çoğuları buraya transfer olmuş gibi görünüyo.
Kızların hepsi havalı tarzında kendini beğenmiş her an kavga edecekmiş gibi.
Erkekler ise en köşedeki küstahtan farksız ,bi tane yeter di bana ,şimdi hepsi bana soru sorucaktı benimle konuşmak isticekti,korktuğum başıma geldi ben sâkin bi hayat istiyodum yeni değil.

Acaba dilsiz gibimi davransam o zaman benimle hiç muhatap olmazlardı bana soru sormazlardi.Ama ne saçmalıyorum ben zerre kadar inanmazlardı bana ,zaten ben onlara laf sokmadan duramazdim .
Yanıma koyduğum çantamı ordan almak istemiyorum bi canlıymış gibi orda otursa iyi olur beni gereksiz insanlardan korur yanıma kimsenin oturmasina izin vermez.

Ben kendi kendime söylenirken "Boşmu"diye bi ses dikkatimi dağıttı ,sağ tarafa döndüğümde suratsız bi erkek bana bakıyodu .Acaba o da mi duygusuzdu. yüzünde hiç mimik oynamıyodu da çoçuğa ya da çocuk yüzlü görünen gence atarlanır gibi "Görmüyomusun"dedim "Orda çantam oturuyo" evet kabul yine saçma cümle kurdum ama ciddiydim yanima kimsenin oturmasını istemem helede suratsız birinin.

Yüzünde hiç mimik oynamayan çocuk şimdi bana sırıtarak bakıyodu "ciddimisin"dedi evet çok ciddiyim hiç de olmadığım kadar.

Ben çocuğa dik dik bakarken peki deyip bi ön sırama oturdu.Hep birilerine laf sokmak zorundamıydım ama benim huyum bu birilerini üzmek güzel duygu sanırım.

Yandaki çantamın gürültüyle önüme geldiğni görünce irkildim sağıma baktığımda yüzündeki iğrenç gülümsemeyle bana bakıyodu gerçekten bundan zevk mi alıyodu gülünücek daha doğrusu sırıtıcak ne vardı ki "dolu olduğnu görmüyormusun ?birsürü sıra var yanımdan kalk" etrafa baktiğimda hiç boş yer yoktu sadece önümdeki o çocuğun yanı boştu "tahtayı ordan göremiyorum o yüzden buraya geldim ve yanıma oturan o kızdan sıkıldım biraz fazla asılıyo bana " ne saçmalıyodu bu ukala ,orasıda arkaydı burası da ne fark vardı ve ne kızdan bahsediyodu burdaki her kız birine asılıyo ve her erkekde karşılık veriyodu.

Gerçekten midem bulanıyodu hem yanımdaki şu pislikten hemde burdaki yılışık kızlardan.

Ona anlamayan boş gözlerle bakarken bana hâla sırıttığnı fark ettim.Aniden ayağa kalktım bunun yanında oturacağıma yılışık kızların yanına otirim daha iyi ama hiç boş yer yoktu önümdeki o çocuğun yanı hariç...

Ona kalk diye emir versemde bana bakmaktan başka hiç bişey yapmıyodu bide yüssüzlük yapıyo ne sinir ama.

Ona hiç aldırmadan sıranın üstüne basıp ön sıraya oturdum gercekten onun yanında oturucağımı sanıyosa yanılıyo.
Az önce yanımdan azarlayıp kovduğum çocuk bana anlamayan gözlerle bakıyodu ona sırıtmak zorunda kaldım istemsiz...

Walter denen ukala bana hiç bisey yapmamışdı ama ben nedense ona karşı savaş ilan eddim tabi bana asılması dışında ya da ben öyle zannediyodum.
Daha ilk günden bıkmaya başladım hem okuldan hem hayattan ...

Tek kelime bile etmeden hocanın anlattığı şeyleri dinliyomuş gibi yaptım ilk günden ders anlatıcak gibi değil ya.Zil çaldığında yapıcak ilk işim diğer sınıflara bakmaktı ,eski arkadaş canlılarını bulmak zorundayim ve de bu pislik sınıftan kurtulmak.

"Ben jon"diye bi ses düşüncelerimi dağıttı ona boş gözlerle bakarken 'Bende' dediğimde bi ses lafımı kesti "O da alyssa " ukalalığı ve yüzsüzlüğü yetmedi bide benim lafımı kesiyodu isde bu çocuk bu yüzden beni sinir ediyodu kendini bişey zannetiği yüzünden "Benim dilim yokmu ben söyleyemezmiyim " demekle yetindim.

ağzıma gelen hakaretleri yuttum ilk günden karkaşa çıkarmak istemem daha doğrusu uğraşmak istemem.jon denen o çocuk " Siz tanışıyomusunuz " dediğinde hayır diye lafını kestim bu sinir küstah şey benim hiç bişeyim olmaz "peki niye birbirinize düşmanmış gibi davranıyosunuz"sanane diye onu azarlicaktım ama sinir küstah şey yine lafımı kesti "Ben kendisiyle arkadaş olmak istiyiyorum ama kendisi hep laf yetiştirip duruyo " gerçekten onun sırıtan yüzüne herşeyi söylemek isterdim ama "Benim huyum bu" demekle yetindim.Ben sosyopat duygusuz ve her an kavga edebilir bi tipdeyim diyemezdim herhalde.ya da desem bidaha benimle hiç muhatap olmasamıydı ,ama benimle alay edebilir her şey beklenir ondan,zaten bu sırrımı arkadaşlarım bile bilmiyor sanki çok arkadaşım varda "peki benimle arkadaş olurmusun"yanımdaki çocuk ne saçmalıyodu öyle,sinir ukala bir. bilmiş iki.

Evet bu da yüssuzdü her erkekler böylemi "benim arkadaşa ihtiyacım yok"diyip sınıftan çıktım zaten zil çalmışdı sonunda huzura kavuştum.

Teker teker 11.sınıflara bakıyodum ama hep tanımadığım insanlar anımsayamadığım yüzler var .
Ne olduğnu hiç anlamadım eski arkadaşlarımdan eser yok.hatta eski kavga ettiğim kız bile yok.

Yalnız mı kaldım ben şimdi,hayatımı yeniden mi kurucam,yeni bi hayatmı yaşicam ,ama ben böyle olsun istemiyodum gerçekten şimdi ortada kaldım o eziklerle tek başıma kaldım.

Format atılmış bilgisayar gibi hayata yeniden mi başlicaktım ya da hiç bişey olmamış gibi davranıcaktım...

Benim kimseye ihtiyacım yok ne arkadaşa ne aşka zaten aşk duygum yokda.
Aslında telaşa kapılmaya hiç gerek yok zaten yalnızım bu senede yalnız olsam ne yazar ki.
İşde yeni hayatıma hoşgeldim

****

Multimedia da ki çouk jon