I'm Not A Vampire (Ben Vampir Değilim)

17.Bölüm: Geri döndü

Bölüm şarkısı: Jordin Sparks (Battlefield)

Okul çıkışı brenna ve martini göremeyince biraz endişelenmiştim,beni bırakıp gitmeyeceklerini biliyordum, brenna bıraksa bile martin mutlaka bırakmazdı, dünkü olay sayesinde kendini bana borçlu hissettiğinden eminim, bir şeyleri telafi etme çabasında hep ve buda iyi kalpli olduğunu ifade ediyor, yani walter ona ne kadar iftira atsa da senden farkı yok deyip dursa da biliyorum ki martin benden de iyi birisi. Ama şöyle bir şey var ,martin ya iyi çocuk rolü yapıyor ya da gerçekten iyi.

Etrafı inceledikten sonra ortaya çıkmayacaklarını anlayıp telefonla arama kararı aldım. Telefonu elime alıp rehberden brenna'nın adını bulup aradım, niye brenna çünkü listenin en başında sayılır, şimdi M harfini bulana kadar brennayı arıyim daha kolay. Telefonu ilk çalışında açtığında hemen "nerdesin kızım ya biz de seni arıyoruz" dedi.

"Siz nerdesiniz?"

"Araba parkının yanında"

"Tamam geliyorum" deyip konuyu fazla uzatmadan kapattım. Bende okul kapısının orda bekliyorum onları mantığa bak arabası olan tabikide parkın orada bekliyecek.

Hızlı adımlarla parkın girişine gelir gelmez brennayı fark ettim ve hızımı daha da arttırdım, onlarda beni fark etmiş olmalıydı ki brenna ve martin bi anda bana döndüler ve brenna beni görür görmez el sallamaya başladı. Yanlarına yaklaştığım da martin "artık şimdi tam olduğmuza göre gidelim" deyip arabaya bindi biz de arkasından yerimize geçtik.

Araba martinindi ve de arabasına gözü gibi bakıyordu hatta arabasına isim bile koymuştu bunu da arabası çekildiği zaman dante iyimisin deyişinden anlamıştım zaten ,yani arabasını o derece seviyordu ama ben ne yaptım arabasını işgal ettim. Brenna martinin kuzeniydi onu okula götürüp getirmek zorundaydı ama beni değil. Gerçi bundan rahatsı oldukları da söylenemez, sonuçta onlar beni davet etti ben kendim görgüsüz gibi gelmedim hatta her okul çıkışı beni bekliyorlar hiç beni yalnız bırakıp ta gittiklerini görmedim ama onlara fazla yük oluyorum. Onlara demem lazım hiç olmasa yük olup olmadığımı öğrenirim ve ona göre davranırım.

"çocuklar ben sizi çok rahatsız ediyorum dimi siz en iyisi bir daha beni arabaya almayın" dediğim an brenna gülmeye başladı ani gülüşü beni ürkse de hiç çaktırmadan ne oldu der gibi baktım. Tabi ya böyle cümlemi kurulurdu sanki trip atmışım gibi, ya ben hiç mi güzel ve düzenli cümle kuramicam her konuda saçmalıyorum ve her şeyi yüzüme gözüme bulaştırıyorum. Martin de saçmaladığımı anlamıştı ki bana "Alyssa sen ne içtin biz yokken, aynısından bende istiyorum" dediğinde brenna daha da gülmeye başladı tabi martin de brennanın gülmesinden etkilenmişti ki bana bakıp gülüyorlardı. Cidden ne kadar şizofren ve beni deli eden arkadaşlarım var, onlar güldükçe benim daha da sinirlerim bozuluyordu çünkü kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Bunların gülmesini ancak eşek şakası kesebilir hem de intikam.

"Martin araba geliyor" deyip çığlık attığımda bi yandan yerinden sıçradı ve direksiyonu çevirdi. Bunu yemiş olamaz, etrafta hiç araba yoktu, sadece bir şaka hatta biz ona intikam diyelim, martine baktığım da nefes nefeseydi ve de yüzü bembeyaz olmuştu korkudan, bu kadar korkacağını bilmiyordum ama bana gülmenin hesabını ödemeliydi. Brennaya baktığım da o da aynı durumdaydı, hali martin den farksız dı. Şimdi alay etme sırası bendeydi ve o yüzden kasıla kasıla kahkaha atmaya başladım, tabi içten bi kahkaha değildi ama idare eder yanı vardı. Martin bi hışımla bana bakıp " çok kötüsün" dediğinde,alaycı bi sesle "biliyorum" deyip tebessüm ettim.

***

Kısa bir maceradan sonra eve gelebilmiştim. Martin ve brennaya yaptığım kötü şakamdan sonra benimle bidaha hiç konuşmadılar ama ne yapabilirim onlarda benimle alay etmeselerdi gerçi alay edilmeyecek bi laf söylememiştim ama olsun kimse benimle alay edemez arkadaşlarım dahil çünkü intikamım kötü olur. Duygusuz yanımın iyi tarafı ise gururlu olmam ve ben bu gururla kendimi kimseye ezdirmem, mucizevi durumda ezdirsem bile intikamım kötü olur...