I'm Not A Vampire (Ben Vampir Değilim)

18.Bölüm:Bar (Part 1)

Multimedya: Beden hocasının resmi.
Bu bölüm uzun olduğu için part 1 ve 2 diye ayırdım. Size iyi okumalar uzun aradan sonra güzel bir bölüm geldi sonunda :)

Anneme baktığımda gözü bir bana bir de waltera kayıyordu. Bu zamana kadar kızmaması sadece ismimi söylemesi büyük bir mucize ama sonunu düşünemiyorum, benim açımdan pek problem olmazdı ama waltera acıyorum.

Annem sakin bir ses tonuyla bana dönüp "bana açıklama yapacakmısınız?" dedi waltera bakarak. Bense alaylı bir ses tonuyla "anne merak etme walter ile benim aramda bir şey olamaz, beni biliyorsun" dediğim an ikiside bana baktı. Arada biraz sessizlik olduktan sonra walter "efendim ben kızınızın sınıf arkadaşıyım dışarıda gördüğünüz köpeğimi gezmeye çıkardım sonra elimden kaçtı ararken de sizin bahçede buldum o arada da alyssa ile karşılaştım sonra..." dediği an lafını bölüp araya girdim. "sonra o salak köpeği yüzünden havuza düştük, bende arkadaşım olduğu için giyecek bir şeyler verdim" söylediğim laflardan sonra annem yumuşamışa benziyordu "iyi yapmışsın kızım ee bari arkadaşına sıcak bir şeyler verseydin yiyecek" dedi tebessüm ederek.

Sanki alay eder bir hali vardı ama annem asla alay etmez gerçi walter ile alay etsede fena olmaz. Elindeki çantayı koltuğa bırakıp "geç oğlum otur hasta olma şimdi ben sana bi çorba yaparım sıcak sıcak içersin" deyip mutfağa yöneldi. Şaka yapıyor olmalı, waltera baktığımda onun da bana baktığını gördüm ve hemen kafamı çevirdim, onun burada olmasından rahatsız oluyorum o da rahatsız olmuştu ki "şey ben zaten gidiyorum alyssa karnımı doyurdu gerek yok zahmet etmenize." Dediği an annem "olur mu hiç öyle sıcak bir şeyler ye öyle git hasta olursun derslerin geri kalma"

"anne bende düştüm suya bir tek o değil, ben hasta olmam dimi duygusu olmayan insanlar da hasta oluyor hatırlatim" walterın yanında duygusuz olduğumu söylemiştim ama şuan zerre ilgilenmiyorum ne söylediğim kimin ne düşündüğü umurumda değil çünkü bunlara akıl yoramayacak kadar yorgunum ve sinirliyim ve şuan tek istediğim odama girip oradan uzun bir süre çıkmamak.

Hızlı adımlarla odama girip kapıyı kitledim. Kalbimde bir sızı vardı ve gözlerim yanıyordu. Ağlamak istiyordum ama yapamıyordum olmuyordu işte, ağlarsam belki rahatlarım ama imkansız. En son babamı kaybettiğimde duygularımı da kaybettim ve şuandan itibaren anemide kaybettim bedensel veya ruhsal olarak değil duygusal olarak bendeki değerini kaybetti. Waltera kendi oğluymuş gibi davranıp beni görmezden gelmesi kırıcı ama alıştım ben kırılmaya bazı şeyleri umursamamaya, bunun da üstesinden geleceğim eminim...

Sabah uyandığımda direk saate baktım, saat dokuzu geçmişti bile okula geç kaldım ama umrumda değil. Okulu düşünecek durumda değilim şuan. Yüzümü yıkamak için ayağa kalktığımda ayağıma takılan şey yüzünden sendeledim yanıma baktığımda masanın üstünde yemek olduğunu gördüm biraz yaklaşıp baktığımda annemin bana kahvaltı hazırladığını fark ettim, ama nasıl olur kapı kitliydi içeri nasıl girmiş olabilir ki.

Kahvaltı massının yanında bi not kağıdı gördüm mor bi kağıda kırmızı renkle yazılan yazıyı okumaya başladım.

Eminim şuan içeri nasıl girdiğimi merak ediyorsundur yedek anahtar diye bir şey var güzelim. Bana kırgın olduğunu biliyorum haklısında seni düşünmeden hareket ettim özür dilerim. Bunu geldiğimde konuşuruz hadi sen yemeğini ye aç kalma tatlım. Annen seni çok seviyor bunu bil.

Not kağıdını okuduktan sonra kenara koydum, tabi ki de yemeyecektim yemekleri hala kırgınım ve sinirliyim hem anneme hem waltera. Bu sinirinde kolay kolay geçeceğini sanmam.