รักนี้ไม่ธรรมดา yaoi

ep.3

'พี่แคทพี่แคท....พี่ว่าผมหล่อไหม?'เอ๊ะ?นี่ฉันถามพี่เหรอ'55++น่ารักมากกว่า'พี่ว่าฉันน่ารักงั้นเหรอ?'พี่แคทมาได้ไง'ที่นี่ที่ไหน?'นี่....เบลล่าถ้าพี่ไม่อยู่จะเสียใจไหม?' 'ไม่นะ!พี่แคทต้องอยู่ถ้าพี่ไม่อยู่ผมจะอยู่กับใครล่ะ?'ฉันไม่ได้พูดแต่ฉันเห็นเด็กที่เหมือนจะเป็นฉันและนั้นใครหน่ะ?'ฝากดูแลพ่อด้วยนะลูก'นี่ใคร?ทำไม?ใครกันแน่ทำไมมันสับสนไปหมดล่ะนีพี่ชายของฉันใช่ไหมและนั้นแม่เหรอ?ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่กันนะแล้วที่นี่ที่ไหนกัน'พี่...แม่...ทำไมมาอยู่ที่นี่?'ผมถามออกไป
'.....'
'ทำไมทิ้งผมล่ะ?'คำถามมากมายเต็มไปหมด
'เบลล่าพี่หน่ะคิดถึงนะดูแลพ่อดีๆล่ะ'พี่ตอบ
'ฝากบอกคิดถึงพ่อแทนแม่ด้วยนะลูก'
ทำไมแม่พูดอย่างมีความสุขแบบนั้นล่ะ?
ปี๊บๆ ปี๊บ!!!!!!
โครม!!!

"ไม่!!!!เอ๊?นี่ฝันไปงั้นเหรอ?"ทำไมน่ากลัวแบบนี"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เห้อ~...เอาเถอะเรื่องมันผ่านมาแล้ว"
อยากรู้ใช่ไหมล่ะผมฝันถึงใครพีชายกัลแม่ผมครับอันที่จริงแม่มาเสียตอนคลอดน้องคนสุดท้องนี่ล่ะครับพีชายอายุห่างจากผม4ปีครับเสียชีวิตจากอุบัติเหตุตอนนั้นพี่ชายกำลังข้ามถนนเพราะไปซื้อของขวัญมาให้แต่ทำไมกันนะ?พี่ผมเดินมาแล้วก็โดนรถชนไปต่อหน้าต่อตาเลือดนั้นสาดกระจายเต็มใบหน้าของผมผมรู้สึกโลกทั้งใบหยุดหมุนร่างกายผมชาไปหมดผมวิ่งออกไปหาพี่...แล้วพี่บอกมาว่า'ขอโทษนะที่พี่อยู่กับเราได้แค่นี้พี่ไปก่อนนะ'แล้วจากนั้นพี่ชายผมก็หลับตาผมสัมผัสได้ถึงชีพจรที่หยุดเตนพี่ผมตัวเย็นไปหมดตอนนั้นผมร้องลั่นถนนที่เต็มไปด้วยเลือดของพี่ชายตัวเองผมรู้สึกผิดถ้าหากตอนนั้นผมไม่งอแงอยากได้แต่ของขวัญล่ะก็พี่ผมคงอยู่กับผมได้นานกว่านี้
ผมขอหยุดไว้แค่นี้เถอะ...ถ้าขืนเล่าต่อไปผมต้องบ้าแน่ๆพวกคุณคงเข้าใจความรู้สึกผิดที่มันไม่ผิดของตัวเองใช่ไหมล่ะครับรู้สึกเสียใจในวันที่เค้าจากเราไป

หลังจากที่ผมแยกย้ายกับพี่เค้ามานานแสนนานแล้วผมก็กลับมานอนจนฝันนี่แหละครับเอาล่ะวันนี้ต้องไปอีกซึ่งต้องแต่งชุดนักเรียนตัวเองไปเพราะอะไรไม่รู้ผมอยากแต่งไปแค่นั้นแหละ

ณ วิทยาลัยนานาชาติ

ตอนนี้มาถึงแล้วครับทุกคนผมว่าจะหาเดินเล่นสักหน่อยงั้นเราไปเลยดีกว่าแต่ระหว่างที่ผมเดินอยู่นั้น....

ตุ๊บ!!(เอฟเฟกชนแล้วล้ม- -)

"ขอโทษนะครับ"ไม่น่าเลยมาไม่กี่วันก็ก่อเรื่องแล้วเรา"มะ-..อ้าว!?เบลล่าครับพี่เอง!"เอ๋..?แสดงว่าที่ชนไปเนี่ยพี่ใหม่นี่เอง"พี่ต้องขอโทษจริงๆนะครับพอดีพี่รีบหน่ะงั้นเย็นนี้เราไปกินข้าวด้วยกันไหมครับเดี๋ยวพี่โทรหานะบายครับ"พี่ใหม่พูดร่ายยาวเป็นหาวว่าวแบบนี้แล้วก็เดินจากไป- - ชีวิตและบทสนทนาของเขานั้นช่างเรียบง่ายเหลือเกินี
แต่ก็ดีที่ยังมีการชวนกินข้าวอยู่

ไม่ถงไม่ถามสุขภาพผมสักคำ!ถ้าจะถามว่าไปไหม? เหอะ.....เบลล่าบอกเลย.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไป...เอ้าก็ของฟรีใครจะไม่ไปเล่าคร้าบบบบ
ก็แหม่มีคนชวนแล้วก็เลี้ยงด้วยเบลล่าไปอยู่แล้วแต่ก่อนที่จะไปตอนนี้ก็10โมงแล้วเอาล่ะไปหาซุ้มกิจกรรมเถอะจะได้เอาข้อมูลมาทำรายงาน

2.ชม.ถัดมา

"เฮ้ออออออ!ร้อนเว้ยยยย!!"แม่ง!!โครตร้อนเลยผมได้ข้อมูลมาแล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยเที่ยงแล้ว!ป่ะไปหากินข้าวกันเถอะ

ณ โรงอาหารของมหาลัย

เสียงดังมาก...ตอนนี้ผมมาถึงโรงอาหารแล้วครับผมไปหาข้าวกินก่อน

ระหว่างทางที่ผมเดินก็มีรุ่นพี่ที่เป็นคนญี่ปุ่นซุบซิบกัน'เด็กนั้นน่ารักมากเลยน่า~'
'นั้นสิน่ารักมากน่ารักกว่าผู้หญิงแถวนี้สะอีกนะ!'เฮ้ออออะไรนักหนาเนี่ยกะอีแค่น่ารักบอกเลยนะเบลล่าไม่ชอบ!!!อย่าเรียกน่ารักต้องเรียกว่าหล่อสิ!ผมไม่เข้าใจทำไมผมถึงได้แม่มาเยอะขนาดนี้นะ!

ขอเกิดใหม่ได้ไหม~

____________________________________

สวัสดีค่าา~ขอโทษทีหายไปนานแต่!!เราจะแต่งจนจบนะคะแต่ไม่รู้ว่าจะจบตอนที่เท่าไหร่ว่าจะแต่งไปเรื่อยๆอะค่ะเดี๋ยวเดืนตุลานี้ก็จะสอบแล้วหลังจากนั้นปิดเทอมแล้วจะมาแต่งให้อ่านนะค่ะ
ขอให้อ่านให้สนุกนะคะ