CAN KIRIKLARI

BÖLÜM-22

...5 YIL SONRA...

Melisa'nın odasıma girip camındaki kalın perdeleri çektim.Uykusu o kadar ağırdı ki...Bu huyu aynı babasına çekmişti.Yatağının kenarına oturup mıncıklamaya başladım.
-Annecim,hadi kalk bebeğim.Bak bugün senin doğum günün ve gezmeye gidicez.
-Anneğ,doyru unutmusum ben onu.Hemen hazırla beni anne.
-Tamam,sen dolabından giymek istediğin kıyafetlerini çıkart bende babanı kaldırıyım.

Odamıza doğru gittiğimde Buğra hala uyuyordu.Hemen yanına gidip dudaklarına öpücük kondurdum.Oda hemen uyanıp,bana karşılık vermeye başladı.
-Ya Bukre,ben diyorum ki hani ikinci çocuk ?
-Ya Buğra.Melisa'nım doğum günü ya.Git üzerini giyin allahsen.
-Tamam sevgilim.Giyiniyorum hemen.
Melisa'nın odasına gittiğimde kıyafetlerini hazırlamış beni bekliyordu.
-Nerde kaldın anneğ!Senin yüzünde geç kalıcam!
-Bana bak küçük hanım.Bana ergenliğe yeni girmiş ergenler gibi davranma alırım seni bir güzel öperim ha.
-Of tamam annem.Hadi hazırla beni.z
Üzerini giydirdikten sonra saçlarını taradım.Ben saçlarını toplamak istesemde o dağınık bırakmaktan yanaydı.Ses etmedim.İstediği gibi yapmakta özgürdü sonuçta.
Evdem çıkarken üçümüzde de aynısından olan takım ayakkabılarımızı giydik.Cidden uyum fışkırıyordu.Melisa'yı arka koltuğa oturtup,emniyet kemerini taktıktan sonra bende öne geçtim.
-Ya meleklerim benim.Sizi o kadar çok seviyorum ki.Bundan tam 5 yıl önce bu saatlerde annen doğum hanedeydi birtanem.
Bana bakarak devam etti;
-Ve sonra işte burdasın!
Yolu göstererek ;
-Buğraaaaa !
-Sıkı tutun Bukre!Sıkı tutun Melisa.
-Babaaaaaaa!!!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
-CENK-
Buğra'nın uyandığını fark edip hemen içeri koştum.
-Nerdeyim ben ?
-Hastanedesin.Kaza geçirmişsiniz.
-Bukre!Melisa!
-Merak etme iyiler Buğra.Sen şimdi biraz uyu.

Onu odada dinlenmesi için yalnız bırakıp dışarı çıktığımda bizimkiler Bukre ve Melisa'nın doktorları ile konuşuyorlardı.
Doktorun söylediklerine göre Bukre'nin iç kanaması vardı Melisanın da durumu ağırdı.
-24 saat daha bekliyip,görücez.O zamana her şey belli olacaktır.Tekrar geçmiş olsun.
Doktorun gitmesi ile beraber hepimiz tuttuğumuz yaşları bıraktık.Buğralar Melisa'nın doğum günü için kutlamaya giderken yolda bir tırın altına girmişler.Buğra gayet sağlam.Ama diğerleri...Onlara bir şey olursa hepimiz biterdik.Özellikle de Buğra...
Buğra'nın uyanması ve biraz dinlenmesinin ardından Bukre ve Melisa'nın doktoru onun odasına hiçte iyi olmayan bakışlarla girdi.
-Buğra Bey.Geçmiş olsun.Ancak size daha fazla geciktirmeden haberleri vermemiz lazım.
-Kızım ve karım iyi mi ?
-Malesef Buğra Bey.Melisa'yı kaybettik.Eşiniz ise komaya girdi.Üzgünüz.
Buğra'nın yataktan fırlayıp,doktorun üzerine atlamasıyla beraber doktor hemen odadan ayrıldı.
-Olamaz.Olamaz dimi Cenk.İkisi de beni bırakıp gitmez dimi.Ne demek lan Melisa'yı kaybettik.Ne demek!Ben ne yapıcam kızım olmadan söylesenize lan.
O sırada odaya giren hemşire sözlerini böldü.
-Buğra Bey.Kızınızı son kez görmek ister misiniz ?
Buğra yıkılmış bir şekilde morga doğru ilerlerken bizde ardındaydık.Morgun kapısını açıp içeri girdi ve gözden kayboldu.

-BUĞRA-
Canım kızım.Melisa'm.Meleğim.Bal kokulum.Sana ne oldu böyle.Senin o güzel saçlarına kan mı bulaştı.Senin o güzel gözlerin tümüyle kapandı mı kızım? Şimdi sen de annende beni bırakıp gidiyor musunuz ? Ama siz kıyamazsınız ki bana.Gidemezsiniz değil mi ?Gidemezsiniz!Hayır.
Ah be babacım.Doğum gününü kutlayacaktık biz senin.Ulan o tırı da sikeyim,dikkat etmeyen kendimi de sikeyim.Allah kahretsin...
Bebeğimin yüzüne son kez bakıp,o pürüzsüz yanaklarından son kez öpüp dışarı çıktım...

-CENK-
Tam tamına yarım saattir Burçak'ı susturmaya çalışıyordum.Bukre..Bukre'de gitmişti.O da bizi bırakmıştı.Şimdi ise Buğra'ya nasıl söylesek diye düşünüyorduk.Allah kahretsin.Hepimiz acıdan bitap düşmüş halde otururken doktor Buğra'nın odasına girdi.Bizde hemen arkasından tabii...
-Buğra Bey,başınız saolsun.Bukre Hanımı kaybettik...
-Siktir git lan odadan.Kurtaramadın mı lan onları şerefsiz.Bir de doktorum diye geçiniyorsunuz.Şerefsizler...
Doktor odadan çıktıktan sonra Burçak Buğra'ya sarıldı.
-Bak Burçak.Gitti Bukre.Gitti Melisa.Ben tutamadım onları.Ben ne iyi bir eş olabildim,ne iyi bir baba.Neden böyle?Neden benim masalım mutlu sonla bitemiyor peki ? Bukre'm.
Sonunda göz yaşlarını salan Buğradaydı hepimizin gözü.Konuşmaya devam etti.
-Biliyo musun,aynı Bukre gibi kokuyorsun.Parfümleriniz aynıydı dimi sizin ? Allah kahretsin.Ben onsuz ne yapacağım söylesenize.
-Sist.Sakin ol Buğra.Kendine daha çok zarar veriyorsun.
Buğra hemen yataktan fırlayıp doktorun odasına gitti.
-Son kez karımı görmek istiyorum.Son kez.
-Peki.

-BUĞRA-
Yaklaşık 10 dakikadır morgun kapısında bekliyordum.Onu o halde görmeyi kaldırabilir miydi yüreğim.O güzel gözleri kapalı görmeyi kaldırabilir miydim ?
Dayanamayıp girdim morga.Çıkardılar güzelimi.Yüzü solmuştu.Göz altları mordu.Elleri buz gibiydi.
-Bukre'm.Güzelim benim.Melisa'm da sende beni bırakıp gittiniz.Ne yapacağım ben sizsiz söylesene ? Bukre...Ne olur aç gözlerini.Şaka de.Ne olur uyan.Burdayım,de.Gitmedim,de.Uyan Bukre.Sensiz yaşayamam ben.Olmaz,yapamam.
Hemşireler beni zorla kopardılar ondan.Son kez öptüm dudaklarını.Son kez kokladım saçlarını.Hala şampuanı kokuyordu.O doyamadığım kokuyu son kez içime çektim.