Siyahım (Ara Verildi)

5. Bölüm

"Bu yaptığını onun yanına mı bırakacaksın? Seni rezil etti."

"Beni rezil edemez. Hem unutma, biz rezil olmaya da alışığız." Telefondan kafamı kaldırmadan cevapladım Ilgım'ı.

"Hayal," diyerek dürttü Ilgım beni. Elini önce anlıma, daha sonrada yanaklarıma koyarak konuştu. "Ya kızım, sen iyi misin? Sende bir haller var, valla bir şeyler oluyor ve ben korkuyorum."

Gözlerimi devirdim. "Saçmalama Ilgım, bana bir şey olmuyor, iyiyim. Hem tabi ki de ondan intikam alacağım. Benimle uğraşmayacaktı."

"Yani o da kendince intikam almaya çalıştı. Sonuçta her şeyi başlatan sendin." Gözlerimi kısarak Ilgım'a baktım. "Kapa çeneni, Ilgım."

"Hop, hop. Sen ne kızıyorsun benim sevgilime." diyerek konuşmanın ortasına paldır küldür daldı Mete. Gözlerimi devirerek ona baktım. "Boş ver Mete."

"Ay, yeter yahu. Hep konu dışında bırakıyorsunuz beni."

"Aşkım karı gibi trip mi atacaksın?"

"Evet." Kollarını göğsünün altında birleştirdikten sonra bize arkasını döndü ve kıçını sallaya sallaya çıktı sınıftan. İlk önce bir yerlerini sallaya sallaya sınıftan çıkan Mete'ye baktık Ilgımla, ardından da kafalarımızı birbirimize çevirerek Mete'nin bu şapşal hallerine kahkahalarla gülmeye başladık. Ya ben bu çocuğu cidden seviyordum.

"Senin bu sevgilin var ya, uslanmaz." dedim kahkahalarımın arasından Ilgım'a.

"Bilmez miyim şekerim? Bilmez miyim?"

"Eh, 17 yıl oldu. 17." Beni onayladığını belli eden bir şekilde salladı kafasını ve sınıfa giren kimyacı onun cevap vermesine izin vermeden derse başladı.

Cidden 17 sene oldu ya. Doğduğumuz andan beri beraberiz üçümüz. Sanki göbek bağımız birlikte kesilmiş gibi. Babalarımız da bizim gibi çocukluk arkadaşlarıymış. Beraber büyümüşler, aynı okullara gitmişler ve hala beraberler. Onların sayesinde bizlerde beraber büyüdük. Yediğimiz içtiğimiz aynı oldu, birimiz ne yaparsa diğerimiz de onu yaptı. Bazı zamanlar Mete'nin isteği ile araba oynadık, bazı zamanlar bizim isteğimiz ile evcilik oynadık, ki genelde bizim isteğimiz oluyordu. Kızların gücü.

Aradan yıllar geçti, babamlar gibi bizde aynı okullara gittik. Yine her şeyimizi beraber yaptık, birbirimizin en yakınları, sırdaşları olduk. Hiç kimsenin, ailelerimizin bile bilmediği şeyleri bildik biz birbirimiz hakkında. Başka kimse girmedi hayatımıza, hep üçümüzdük. İllaki başka arkadaşlarımız da oldu fakat kimse giremedi bu üçlüye, kolay kolayda giremez. Ancak gelecekteki eşlerimiz belki girebilirler, ki Mete ve Ilgım'ın sevgili olduklarını, birbirlerini çok sevdiklerini ve çok yüksek ihtimal evleneceklerini düşününce sadece benim eşim katılacaktır bizim aramıza.

"Hayal, yine hayallere daldın kızım." diyerek kafama tebeşir fırlatan kimyacı ile ben dalmış olduğum düşüncelerimden kurtuldum, sınıftakilerde kimyacının ismimi kullanarak yaptığı o iğrenç espriye, aslında espri bile demek istemiyorum ama neyse, güldüler.

"Hocam, benimle uğraşmaktan ne zevk alıyorsunuz?"

Onaylamadığını belli eden bir ses çıkardı. "Seninle uğraşmaktan zevk almıyorum Hayal ama sen hiçbir derste dersi dinlemiyorsun."

"Hocam olur mu öyle şey? Dinliyorum ben."

"İyi o zaman gel tahtadaki soruyu çöz." Tahtadaki soruya şöyle bir göz attığımda oldukça kolay bir soru olduğunu gördüm. Soruyu birkaç saniye daha inceledikten sonra bakışlarımı hocaya çevirdim.