#BEDEL#

3.bölüm

@Yeni bölüüüm...
Keyifli okumalar.

Multimedyada aras

...Artık annemi bir süre göremeyecektim. Onsus bir ay nasıl geçicek hiç bilmiyorum. Annemi şimdiden özledim.
Bana kim bir ay boyunca krep yapıcak. Kim akşamları üzerimi örtücek...ama anneme bir söz verdim, güclü olucam,annem ordan çıktığında her şey eskisi gibi olucak.

Belki Kenan bey olmasa tek başıma kalırdım. Adliyeden çıktığımızda Kenan bey ve a vukat Sinan beyi takip edip dışarı çıktım.

SinanBey izin alıp gittikten sonra ben ve Kenan bey yanlız kalmıştık.
Kenan bey yanıma gelip konuşunca onu dinlemeye başladım.

"Aselcim özür dilerim..."
Bu adam gerçekten çok iyi biri, sanki suç onunmuş gibi özürdiliyor.
"Sizin suçunuz değil Kenan bey,siz elinizden geleni yaptınız..." Kenan bey mahçup bir şekilde başını salldı.
"Ama merak etme bu suçlama er yada geç kalkacak...eğer o hemşireyi devreye sokmasalardı şimdi annen dısarıda olucaktı."
Evet haklıydı,o aptal hemşire olmasaydı şimdi annem dısarıda olucaktı. Ama o dursun ben ona bunu ödetmezmiyim. Anneme iftira atmak neymiş görücek.
"Asel iyimisin..."
"Evet...yani iyi olmaya çalışıcam."
"Güzel. Sen artık bana emanetsin bu yüzden iyi olman için elimden geleni yapıcam."
"Teşekkür ederim Kenan bey."

Kenan bey kafasını olumlu anlamda sallayıp gülümsedi. Bu adam da ne pozitif enerji var sürekli gülüyor. Gerçi annem giderken oda üzülmüştü.

Şimdi ne yapıcam ben tek başıma o evde. Yani yok caddedeki sapık nazmi olmasa tek başıma yaşayabilirim.

"Artık bu bey lafınıda kaldıralım. Bana Kenan amca demen beni mutlu eder." Kenan beyin konuşmasıyla kafamı ondan tarafa döndüm. Çok iyi biri
"Peki Kenan...amca."
Söylediklerim üzere dişlerini gösterip gülümsedi.

Kenan amcaya kanım kaynamıştı.
"Hadi gidelim."
"Nereye..."dedim. Çünkü annemin olmadığı o eve gitmek hiç kolay degil.

"Bizim eve. Bir süre bizde kal en azından annen birde seni düşünüp üzülmesin. Hem tek başınada kalmasın."
Haklıydı annem birde benim için üzülmesin.

Ama yeni tanıdığım bir adamın evinde kalmak kulağa hiçte hoş gelmiyor, her ne kadar annemin arkadaşı olsada.

"Yani...şey ben sizi rahatsız etmeyeyim. Gerek yok gerçekten."

"Ne rahatsızlığı hem kocaman ev. Eşim ve oğlumla birlikte yaşıyorum... yani yalnız kalmazsın,nedersin?"

Demek yalnız değildi,en azından bu iyiydi. Ne demişler bu devirde babana bile güvenmiyeceksin.

Kenan amca bana bakıp samimi birşekilde gülümsedi. Bu adamı sevmiştim gerçekten iyi bir insandı.

"Aslında iyi olur. Ben evde tek başıma kalamam."
"Anlaştıysak hadi gidelim."

*****************
Sessiz geçen bir saatlik yolculuk sonrası araba durdu. Kafamı cama yaslayıp etrafa baktığımda bir villanın yanında durduğumuzu anladım. Kapımın açılmasıyla teşekkür edip indim.

Kenan amca beni beklediğini farkedip ona doğru ilerledim. Bana samimi bir şekilde gülümseyip:

"Bir süreliğine de olsa yeni evine hoşgeldin." Kenan amcanın bu söylediğine gülümsedim.

Büyük demir kapıdan ilerlediğimizde içerideki görevli "Hoşgeldiniz efendim"dedi. Kenan amca görevliye selam verdikten sonra eliyle geçmemi işaret etti.

Kapıya geldiğimizde Kenan amca kapı ziline bastı. Bir süre kapının önünde bekledikten sonra..."Nurgül işte sürekli kapıyı geç açar." Bu sözüne gülümsedim.