#BEDEL#

2.bölüm

Yeni bölüm

Sabah herzaman ki gibi alarmın sesiyle uyandım, en sonunda anne hediyesi demiycem paramparça ediçem genç yaşta horoz katili olucam sırf alarmın sesi yüzünden. Yani sen hiçmi sıkılmazsın beni uyandırmaya gerçi ne diyorum ki ben sanki kendisi çalıyor ben ayarlamasam çalmaz bir alarmla kavga etmediğimiz kalmıştı oda oldu. Neyse yataktan kalkarak direk banyoya gidip işlerimi hallettim.Odaya girip şöyle bir göz gezdirdimde annem haklıymış ya gerçekten dağınığım.'evet dağınıksın'diyen iç sesime karşı 'sen herzaman haklı olmak zorundamısın. Yani yok benim iç sesimsin ama beni savunmuyorsun."

Annem aklıma gelince hemen odamdan çıkıp annemin odasına gittim. Odaya geldiğimde kimse yoktu. Yatağıda hiç dağılmamıştı.Anne diye seslendim ama ses gelmedi acaba aşağıdamı diye düşünüp merdivenlerden aşağı doğru seslenerek indim ama ses gelmedi. Endişelenmeye başlamıştım.Tekrar odama çıkıp telefonumu aradım komedinin üstünde görünce hemen elime alıp annemi aradım.
Cevap gelmeyince tekrar aradım ama yine açılmadı busefer gerçekten endişelendim. Hızla üzerime birşeyler geçirip telefonuda elime alıp aşağı indim.
Dün portmontoya fırlattıgım çantamı alıp içindeki gereksiz eşyaları çıkartıp anahtarıda alıp çıktım.Amacım hastaneye gidip annemi görmekti. Gelen ilk taksiye binip hastaneni adresini verdim.
Hastaneye geldiğimde taksicinin ücretini verip indim.hastane kapısından içeri girip hızla annemin odasınin olduğu yere gitmek için Asansöre binip 3.kat düğmesine bastım asansörün kapısı tam kapanacaği sırada bir el tarafından durduruldu.
Gelen kişiye baktığımda bu dün bana nerdeyse arabasıyla çarpacak olan kişiydi.

Beni görmemesi için köşeye sıkışıp kendimi saklamaya çalıştım her ne kadar başarırsam.

Asansörün kapısı kapanıp hareket ettiğinde. Biraz korkmuştum. Asansörlerden hep korkardım zaten acalem olmasaydı binmezdim zaten.

Zaten birkeresinde sırf asansöre bikmemek için 7 katı merdivenle çıktım annemide peşimden sürükledim kadın o gün bu gündür benimle bir daha bir yere gelmemeye ant içti ne yapayım korku işte.

"Biraz daha gidersen çiftleşeceksiniz" anında kafamı çevirip ona baktım. Açıkçası haklıydı biraz fazla yapışmıştım.
" Sen..."
Cümlesini tamamlamadan asansörün kapısı açıldı. Hızla ordan çıkıp annemin odasın ilerledim beni takip ediyormu diye arkama baktığımda kimse yoktu. Zaten neden kaçıyorsam.

Annemin odasının önüne geldiğimde kapıyı çalıp içeri girdim ama içeride değildi.
Odadan tam çıkacağım sırada kapı açıldı. Gelen kişi Haldun amcaydı annemin en yakın arkadaşı.
"Haldun amca"
" Asel canım"
" Merhaba ben annemi görmeye geldim ama yok nerde?"
" aa aselcim şey... annen burda değil."
"Peki nerde..."terddütle sordum soruya karşın haldun amca ensesini kaşıyıp başını öne doğru eğdi.
Artık korkmaya başlamıştım annem nerde...
"Haldun amca birşey söylermisin annem nerede"
"Aselcim anneni karakola götürdüler"
"NE" biraz fazla bağırmış olmalıyım ki koridordaki herkez başını bize çevirdi.
Onları es geçerek tekrar haldun amcaya döndüm.
" Asel sakin ol "
"Ya ne sakin olması annemi neden karakola götürdüler? "
Annemi neden karakola götürmüşler ki.
" Annenin ilgilendiği bir hasta vardı bildiğin gibi işte o öldü."
İyide bunun annemle ne ilgisi var.
"Yani bunun annemle ne ilgisi var anlamadım."
" Ailesi anneni suçluyor." Bune saçmalık annem onu iyileştirmek için herşeyi yaptı,şimdide öldü diye annemimi suçluyorlar.
"Aselcim iyimisin?"
"Beni annemin yanına götürürmüsün lütfen" Annem şimdi nekadarda üzülmüştür.
O adam için bazen hiç eve gelmiyordu sırf kendi gözetiminde olması için ama şimdi herşeyi onun suçuymuş gibi yaptılar.
"Asel canım benim birazdan bir ameliyata girmem gerek... ama istersen yeğnim burda seni götürebilir."
"a olur zahmet olmasın"
" Ne zahmeti ben hemen haber vereyim sen bekle burda be geliyorum."
"Tamam"
Haldun amca çıktıktan sonra kendimi odada ki koltuklardan birine attım.