Dagboek

Bang

(ik ga niet meer data neerzetten. Ik zet gewoon het onderwerp erboven)

Ik ben bang. Klinkt raar naar dat fijne moment van gisteravond. Ik ben bang, omdat ik bang ben dat ik weer helemaal terug ga vallen. Dat ik weer terug bij af heb. 1 moment is een lichtpunt. 1 moment is het begin. Ik kan het niet alleen. Er moet nog heel wat gedaan worden, wil ik een beetje normaal zijn. Verder ben ik nog niet helemaal af van pro ana. (Ja, ik luister naar nog steeds ernaar) Ik luister ernaar omdat... tja.. ik weet het eigenlijk niet. Het is toch (ook al dacht ik van niet) een deel van me geworden. Dat deel moet, evengoed als het rotgevoel en automutilatie, verdwijnen. Ik heb vandaag in de auto wisselend geluisterd. 'Try' en 'Courage' afwisselend.

Ik heb vandaag normaal gegeten, maar ik had er moeite mee. Mijn stemmetje in mijn hoofd zei iets anders dan ik wilde. Het stemmetje zei nee. Ik heb ja gedaan. Dat is 1-0 voor mij. ;D