Dagboek

Deze week

Een docente die ik vorig jaar had en deels mn problemen had vertelt, kwam langslopen en zag me staan. Liep naar me toe en vroeg hoe t ging. Ik dus gezegd dat t wel ging. Vroeg ze: dn t snijden? Ik: kheb t al een tijdje niet meer gedaan. Maar dr is wel een anddr probleem. Zij: mooi. Ja je bent wel magerder geworden. Ik: jah. Zij: pas goed op jezelf.

Toen ze weg was ben k naar de wc gerend en daar gehuild. In de pauze zat ik er de hele tijd aan te denken en in t uur daarna kwamen er weer tranen.
Ik schrok er best wel erg van. Het was eigenlijk zoieys van: 'Waarom zit zij het wel en ik niet?' Ik weet gewoon niet meer wat ik met mezelf aan moet.

De afgelopen dagen gaat het steeds minder met eten. Ik eet weinig en beweeg meer dan ooit. Ik moet het samen met mijn tante vertellen van mijn eetprobleem, maar tot nu toe is er nog niks van gekomen en al 2 keer uitgesteld. Volgende week vrijdag zal het gesprek plaats moeten vinden. Mn tante en mn.oma.het hevig op me ingesproken dat ik weer moet gaan eten en niet extra moet sporten. Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.

Mijn tante reageerde nog al hevig. Die zei dat een opname niet erg ver meer is. Daar schrok ik nogal van maar tegelijkertijd begreep k t niet. K heb geen ondergewicht ofzo dus waar zouden ze me.dan voor moeten.opnemen??