MASALSI

6. Bölüm: KUZEN

Bölümü elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalıştım.

Umarım beğenirsiniz^-^

....

Aşağı inerken, Bahar ablanın hızlı adımlarla kapıyı açmaya gittiğini gördük. Yasemin yenge de söyleniyordu. Neymiş, çok tembelmiş. Kapıyı açmayı bile beceremiyormuş. Koskocaman evde hangi bir işle uğraşsın kız?

Kapı açıldığında tüm düşüncelerimden sıyrılıp kapıya döndüm. Ardından da yüzüme hafif şaşkın bir ifade yerleştirdim. Çünkü kuzenimi hiç böyle hayal etmemiştim.

Koyu renk dalgalı saçları, bordo tonlarında ruju ve eyelinerıyla oldukça bakımlı duruyordu. Ayrıca siyah kısacık deri şortu, göbeğinin çok üstünde siyah salaş bluzu ve bordo botlarıyla çok dikkat çekiciydi. O an aklıma ilk gelen şey, bu kız çok... fazlaydı.

Beni gördüğünde yüzüne yapmacık olduğunu hemen anladığım mutlu bir ifade takındı. Ablama döndüğümde, onun yüzünde de içten olmayan bir gülümseme olduğunu gördüm. O an anladım ki bu pek hayra alamet değildi.

Yaklaşık bir dakikalık bir sessizlik oldu. Yengemin bir bize bir Sedefe baktığını gördüm.

''E canım akşama kadar böyle bekleyecek misiniz? Hadi geçin oturun. Bu arada Sedefciğim, açsan Bahar bir şeyler hazırlasın sana, olur mu?''

Dedi yengem, önce söylenerek ardından aşk böceği edasıyla.

Sedef Yasemin yengeye baktı. Başını olumsuz anlamda salladı.

'' Yok Yaseminciğim ya, diyetteyim biliyorsun. Arkadaşlarla salata yedik zaten sabah. Aç değilim.''

Yaseminciğim mi? Anneye ne oldu? Salata mı? Hamburgere, pizzaya ne oldu? Ben gerçekten nerelere düşmüştüm böyle ya?!

Yasemin yenge tamam anlamında başını salladı Sedefciğine. Ardından oturma odasına geçtik. Sedef önce bizi bir güzel süzdü tabi. Küçümseyici bakışlarını da ihmal etmedi.

''Ee kuzenler, kaç gün kalacaksınız?''

Dedi Sedef. Küçümsemek için söylediği o kadar belliydi ki. Zengin kız havaları adeta gözlerinden fışkırıyordu. Ne yapalım artık? Bu hikayenin fakir kızları da bizdik işte.

Ablam da sinir olmuştu. Dişlerinin kasıldığını hissedebiliyordum. Ama benim gibi o da sakin kalmaya çalışıyordu. Başka gidebileceğimiz bir yer yoktu çünkü. En azından şimdilik.

''Mümkün olduğu kadar az.''

Dedi ablam sakinliğini koruyarak. Onunla uğraşmanın iyi bir fikir olmadığını o da biliyordu.

''İyi.'' Dedi Sedef sırıtarak. Ortam iyice gerginleşmeye başlamıştı. Yengem bu gerginlikten hoşnut değil gibiydi. Bu tatsız havayı dağıtmak istercesine girdi söze.

'' Tatlım, Aras'ın ne zaman geleceğini biliyor musun? Telefonlarıma da cevap vermedi.''

Sedef bizi bir kere daha süzdükten sonra yengeme döndü. Umursamaz bir tavırla konuştu.

'' Boşver Yaseminciğim ya. Aras'ı bilirsin işte. Gece de gelir ertesi gün de. Güya asiyim diye takılıyor.''

Yasemin yenge peki dercesine onayladı.

Bu kadar rahatlık da olmaz ki ama. Gece gelmese de umurlarında değil mi yani? Bu nasıl bir aile ya? Sonra vay efendim cinayetler neden oluyor? Tövbe tövbe ne diyorum ben?

Yasemin yenge Sedefciğiyle havadan sudan konuşuyordu. Ben de bön bön onlara bakıyordum. Yok okullar açılmadan yaza elveda partisi yapacaklarmış da, yılın en güzel partisi olacakmış da. Ne anlarım ben böyle saçma sapan şeylerden? Anlamadan dinliyordum işte.