Donmuş Kelebek

◇Tanıtım◆

Henüz kırıklarını onaramamış küçük bir kelebek. Kanatları buz tutmuş, onları çırpmaya çalıştıkça yanıyordu canı. Kanıyordu kanatları. Yarası çok derindi aslında. Gözlerinden akan yaşı silip bulutlarına çevirmişti bakışlarını. Durmayacaktı, pes etmek yoktu. Sonuna kadar devam edecekti. Yoluna onu durduracak insanlar çıkacaktı elbet. Gece gibi cesur olmalıydı. Güneş gibi korkak olmamalıydı.

Alnına düşen bir tutam saçını kabaca eliyle ittikten sonra son kez baktı bulutlarına. Özleyecekti onları.

Dudağının kenarına buruk bir gülümseme yerleştirdikten sonra korkusunu yenip aynanın karşısına geçmişti. "Korkmuyorum. Ne senden ne de senin gibilerden!" Öfkeyle çantasını aldığı gibi çıkmıştı kapıdan. Çırpınan küçük kalbi kararlıydı. Üzülmeyecekti bundan sonra.

Kırık ışığıyla sallanan sokak lambası onun cesaretini kırmayacaktı. Kelebeğin ömrü üç gündü ama o sonsuza kadar yaşamaya kararlıydı. Kırık kanatlarını kıpırdatmaya çalışıyordu. Cam kırıkları tenine battıkça canı yanıyordu. Ama pes etmeyecekti. Bu kırıklar onu durdurmayacaktı.

Ay ışığının aydınlattığı sokakta yürürken onu takip eden gençten habersizdi. Genç, onu gizleyen karanlıktan yararlanarak izliyordu kurbanını. Kurbanının kanatlarını bu sefer o kıracaktı. Acımak yoktu.

Küçük kelebek otobüs durağına geldiğinde duvara yaslanarak otobüsü bekliyordu. Gecenin karanlığında dikkatini küçük yaralı kanatlarını çırpan kelebek çekmişti. Yaslandığı duvara çarpıp yere düşmüştü. Hızla onu eline alıp kanatlarını eliyle okşamaya başladı. Hareketsiz yatan kelebek bir anda kanatlarını çırpıp hareketlenip uçmuştu gökyüzüne. Küçük kelebek bakışlarını o kelebeğin gittiği yere çevirmişti. Yaslandığı duvarda ki yazıyı yeni görebilmişti. Korkuyla yutkunurken telaşla etrafına baktı. Kimseler yoktu. Otobüsün sesini duyduğunda korkuyla çantasını alıp otobüse binmişti. O yazıyı yazan peşini bırakmayacaktı.

Genç adam, avında ki telaşı gördüğünde zafer gülüşünü yapıp karanlıkta gizlemişti kendini. Bu burada bitmemişti. Eğer o küçük kelebek sonsuzsa, sonsuzluğa ulaşmalıydı genç adam. Sonsuzluk alevini yakıp ulaşmalıydı ona.

Duvarda ki yazıyı okuyup karanlığa teslim etmişti kendini. O gece gibi cesurdu. Güneş gibi korkak değildi.

"Benden kurtuluşun yok Küçük Kelebek!"