CADALOZ

C & 8

Kolumun dürtülmesiyle tuttuğum nefesimi verdim. Tuttuğum nefes? Birini görünce tutulan nefes? Var mı böyle bi durum?
Tam önüme dönecekken gözlerimle buluşan gözlerde takılı kaldım. Başımı çevirmek istesem de bir güç buna engel oluyordu sanki. Bu ne böyle ya? Cidden bana bir şeyler oluyor? Resmen saçma sapan dizi senaryosu yaşıyorum şuan. Uzun bir süre bu şekilde bakışmamızın ardından bu durumu bozan çocuğun ağzından büyük bi özlemle dökülen "Feyza " oldu. Başta kime dediğini anlamasam da üstümdeki bakışları çekmediği için bana olduğunu anladım.

"Hayır. Selis ben. Birine benzettin sanırım."

Gözlerimi bakışlarındaki derinliklerden kaçırdığımda bi anda bileğimi tuttu. Ne sıkı ne gevşekti tutuşu. İncinmemden korkarcasına yumuşak, bırakmamdan korkarcasına sıkı.

Çalan zilin sesiyle girdiğim transtan sonunda kurtulabildim. Tam elimi çekecekken içeri paldır küldür birileri daldı. Gözler aradıkları kişinin yerini bildiklerini belli edercesine arka sırada buluştu. Koşturarak gelen çocuğun biri hala ismini bilmediğim , bileğimi tutan çocuğa fısıldayarak bir şeyler söyledi. Çocuğun ne söylediğini duyamasamda elimi tutan çocuğun sessizce savurduğu küfürün bir kısmını duymuştum. Onun da ayaklanmasıyla hepsi de sınıftan çıktı.

Sınıfta oluşan konuşmalara , üzerimde dolanan bakışlara bakılırsa durum ciddiydi. Neyse ne ya. Banane.

Begüm elindeki telefonuyla biriyle mesajlaşıyordu. Ben de bi elimde telefon bi elimde dolaşmış kulaklıklarım dışarıyı seyrediyorum.

" Feyza kim?"

Ağzımdan dökülen kelimeler benden izinsiz kaçmışlardı sanki. Buna sebep olan içimdeki merak mı yoksa başka bir şey mi bilemiyorum ama bakışlarımdan eminim ki kesinlikle beklenti dolu bi şekilde Begüm'e bakıyorlar. Yazdığı mesajı bi anda yarıda bırakıp kaskatı kesildi. Ne vardı ki bunda bu kadar? Uzun bi süre sadece bekledi. Yüzünde önce büyük bi gülümseme belirdi. Ardından gittikçe buruklaşan bir gülümseyişe döndü. Gözünden dökülen damlayla başladı konuşmasına.

"Feyza..."

Derin bir nefes alıp bi süre sessizce bekledi ardından başladığı konuşmasına devam etti.

" Beray'ın kız arkadaşıydı. Sınıfın bitanesiydi. Hem güzel, hem iyi,hem masum, hem de deli dolu. Kısaca fazla mükemmel bi kızdı."

Bakışlarını dışarıdan çekip, birleştirdiği ellerinde dolaştırdı. Beray, arkamdaki olmalı. Değişik ama hoş bi isim. Eline düşen damlayla Begüm'e baktım kafamı eğerek.

"Heyy! Noldu?"

O an fark ettim ki hep geçmiş zamanlı konuşmuştu. Nasıl ya! Arkadaşı ölmüş müydü? Hayır,lütfen. Bu acısını ona tekrar hatırlatmış olmayım.

"Ben , şey çok üzgünüm. Seni üzmek istemedim. "

Kafasını iki yana sallayıp derin bir nefes aldı. Yüzünde kendini toparlamak istercesine bi gülümseme belirdi.

"Yo,hayır. Sorun değil. Eninde sonunda biri anlatacaktı zaten. "

Evet,eninde sonunda öğrenirdim ama yine de üzmek istemiyordum. Bu kadar mükemmel bi arkadaşı kim kaybedince üzülmezdi ki.

Bütün gün boş boş oturmakla , sıkıldığımdaysa Begüm'le konuşmakla geçti. Ha bir de birkaç cana yakın (!) arkadaşlarla tanışmakla. Gerçi pek tanışmak sayılmaz. Nedense sınıfın bütün kızları yanıma gelen her erkeği tuhaf bakışlarıyla azarlayıp yerlerine gönderiyorlardı. Hayır anlamıyorum ki kıskanılacak bi güzelliğim de yok. Son ders zilinin de çalmasıyla çantamı aldığım gibi attım kendimi sınıftan. Çıkış kapısına geldiğimde sıralanmış servisleri gördüm. Servise binmek istemiyorum. Uzun zamandır yapmadığım kaçamakların zamanı çoktan geldi de geçti bile. Cüzdanımı kontrol ettiğimde yeterince paramın olduğunu görünce yüzümde beliren sırıtmayla yola koyuldum.
Kulaklıklarımı takıp hareketli bir şeyler açtım. Bugün olan bütün negatiflikleri dinlediğim müziğin ritmiyle nötrledim. Öyle dalmışım ki ayağıma takılan taşı görmedim. Tam düşecekken kolumun sertçe çekilmesiyle düşmekten kurtuldum. Bakışlarım beni tutana kaydığında suratımın uzun bir şekilde incelediğini gördüm. Rahatsız edici miydi? Kesinlikle!

"Teşekkür ederim. "

Çocuk bi süre suratımı incelemiş ardından yüzünde beliren şaşkınlıkla beni baştan aşağı süzmüştü.

"Feyza, sen? Bi dakika ya sen nasıl?"

Bu kız ölmemiş miydi? Neden herkes beni ona benzetiyor? Hayır anlamıyorum ki bu nasıl bi tepki? Ve herkes nasıl tanıyor bu kızı?

"Hayır. Selis ben. Bu kızı nerden tanıyosun?"

Yüzündeki şaşkınlık yerini anlamlandıramayacağım başka bi ifadeye bırakırken gözlerimdeki gözlerini çekti. Derin bir nefes alıp bakışlarını arkamda bi noktaya sabitledi. Arkamı döndüğümde gördüğüm kişiyle ne yapacağımı bilmeden sadece bekledim.