Most Important [Completed]

8. MI~ Most Important

Abigail's POV

Masakit man isipin pero, he give me up already.. di naman ako na expect na susuyuin niya pa ko.. ok nadin na ganto kesa naman tumagal pa kame.

Ito lang naman ako ngayon, wearing sun glasses.. WELL MAINIT NAMAN ANG PANAHON, haha. wala lang trip ko lang, kesa naman makita nila na maga ang mata ko diba? mas nakakahiya yon..  TAma kayo, talagang maga ang mata ko. IYAK + PUYAT = MAGA MATA.. haha.:)

Ok na sana ei kaso

I SAW HIM WITH THE GIRL I REALLY HATE THE MOST. his eX.. yah his ex,  Ok lang naman. sana maging masaya siya..

"wait miss"- ako ba tinatawag?

"miss"- bakit ako titingin? ako ba?

hinawakan niya kamay ko,  kaya napatingin ako.

"Yes?"- tanong ko

"do you know me?"- tanong niya? nakakaloko to ah.. mabara nga.

"NO.  and i don't talk to strangers."- sarcastic kong sagot

"what ever.., you know why? maganda ka sana, masama nga lang ugali mo.."- sagot niya

masama daw ugali ko? at san niya naman napulot yang pambibintang na yan? she don't know me yet. patawa siya.

"HAHAHA, so what kong masama ugali ko, atleast naman di ako gaya mo na habol- habol sa ex niya. hahahaha"- sagot ko

pasensyahan niyo na ako. masama na nga loob ko tapos umeepal pa tong walang hiyang to.. kala niya huh. Papatulan ko talaga siya.. she don't know me.. Manigas siya.

"OK LANG, sanay naman na ako sa mga masasama ang ugali gaya mo. di na ko mag tataka kong pati sa magulang mo ganyan ka. ugaling kalye."- pagkasabi niya, umalis na siya.

di na ko nakasalita, tumulo nalang ang luha ko.. BAKIT ba? kailangan ba talaga idamay pa ang pamilya ko?. mabait naman ako huh? ako na nga tong nagparaya kay bryan tapos gaganituhin lang ako. Kailangan pa ba talagang ipamukha sakin na masama akong anak?. MASAMA BA TALAGA AKO? kailangan ba sa lahat ng bagay ako yong nag peplease sa tayo? NAKAKAPAGOD na,.

RUN.

RUN..

RUN..

RUN..

naabutan ko din siya, pero she's talking to bryan,.. ayaw ko makasira sa kanila kaya i dicided to go to my room, i want to talk to my bestfriend. alam kong galit siya sakin pero i know na she understand me naman..

"How are you best?"- tanong ng mahal kong BFF

"Feeling better"- malungkot kong sagot

"BFF, magkaiba po ang BETTER SA BITTER? I know you already.. nagkausap na ba kayo?"- tanong niya.

"Bakit kailangan pa ba naming mag usap?, for what?"

"OK KUNG AYAW MO NA SA KANYA, pwede akin nalang?. haha."-

Parang intresado tong BFF ko kay Bryan, susulotin niya ba si bryan sakin?. naku, di pwede.. akin lang siya? huh akin? nasabi ko ba yon? hala, erase.erase.erase.. anu ba yan.. baliw na ata ako.. parang takot naman akong mawala siya, ai hindi niloko niya ako kaya dapat lang na maghiwalay na kame, oo, maghiwalay na kame..------ MAGHIWALAY? AS IN WALA NA? kaya ko nga ba/?

"Best?"- pagulat ni best.

"I need to talk to him"-  nabigkas ko nalang.

Tumakbo na ako, i want to see him.. BAWAT PAGKAKAMALI kelangan ng explanation AT KAILANGan kong makarinig ng explanation mula sa kanya.. YON ANG dapat.

after ng 10 years ng pag hahanap di ko parin siya nakita, di din siya pumasok? san na ba siya pumunta?.

PATAKBONG- LAKAD NA ANG GINAGAWA KO.. but still WALA PARING BRYAN SA PANINGIN KO..

umiiyak na naman ako..

Bryan's POV

Natatamad akong pumasok.. siguro nga, masaktan ko siya pero ai ewan, siguro nga kailangan ko muna palamigin isip niya para mawala galit niya sakin..

tumatambay ako dito sa likod ng school, dito lang tahimik.. tahimik sa mga TAO.. dito lang ako pwedeng makapag isip ng mabuti. nakaidlip narin ako, -------------------

Until i heard a voice. boses ng babae, babaeng umiiyak........................ parang gusto ko siyang icomfort kaso... ayon,.... my sariling paa na isip ko.. nadala niya na ko sa babaeng malungkot..

"Panyo"- abot ko sa kanya.. di ko alam anu gagawin ko, alam ko galit siya sakin and ayaw ko dumagdag pa ang galit niya sakin.

tumingala siya sa akin, sobrang umiiyak na siya..

"Im So Sorry.. I don't let you explain.."- nakayuko siya't iyak ng iyak,." Can I hug you Da,? Sorry, I didn't mean it."-

Di na ko kumibo, sa halip niyakap ko nalang siya.. mahal na mahal ko siya..

"wag ka ng mag isip ng kung anu- anu ok, Mahal kita and di kita kayang saktan, diba sabi ko away ko ng naiyak ka? Ayaw ko. Kaya will you stop crying? Walang namatay”- sambit ko sa kanya

“Thank You.. I promise !”- kahit ganto Masaya ako at maayos na siya.

Nagkaayos na kame, Masaya ako.. wala na rin akong balak na magkaaway kami.. Di ko yon kaya.! Lumipas ang mga araw naging ok na rin kame, Jamming dito, Jamming doon di ko narin siya nakikitang nalulungkot, siguro natutulungan ko siyang ngumita (sana),  sa umaga sinusundo ko siya, sa gabi naman hinahatid ko siya, ganyan lang kame lagi.